Η Αίθρα Λυκουρέζου, κόρη της θρυλικής Ζωής Λάσκαρη, γιορτάζει φέτος τα 47α γενέθλιά της. Η ζωή της είναι γεμάτη αναμνήσεις, εμπειρίες και δημιουργία, και η ίδια δεν διστάζει να μοιραστεί την προσωπική της διαδρομή με τους διαδικτυακούς της φίλους. Μέσα από την παρουσία της στα κοινωνικά δίκτυα, η Μαρία Ελένη εκφράζει ειλικρινά τα συναισθήματα και τις σκέψεις της, δείχνοντας πως η σύνδεσή της με τη μητέρα της και η πορεία της στη ζωή έχουν αφήσει ανεξίτηλα σημάδια στην ψυχή της. Μέσα από μια ιδιαίτερα συγκινητική ανάρτηση στο Instagram, η ηθοποιός και επιχειρηματίας επέλεξε να μοιραστεί μια φωτογραφία από τα παιδικά της χρόνια, όπου η Ζωή Λάσκαρη την κρατά στην αγκαλιά της, σε μια στιγμή γεμάτη αγάπη και τρυφερότητα. Η εικόνα αυτή δεν είναι μόνο μια αναδρομή στο παρελθόν, αλλά και ένας τρόπος να εκφράσει τη βαθιά ενδοσκόπησή της για τη ζωή, την ψυχή και την προσωπική της πορεία.

Διαβάστε: Νέα αρχή για τη Αίθρα Λυκουρέζου: Η αποκάλυψη για το επόμενο βήμα στη σχέση της (Βίντεο)

Η τρυφερή ανάρτηση της Μαρίας Ελένης Λυκουρέζου για τα γενέθλιά της

Πιο συγκεκριμένα, η ίδια θέλησε να μοιραστεί με λόγια όλα όσα νιώθει αυτή τη σημαντική ημέρα, περιγράφοντας τα συναισθήματα, τις σκέψεις και τα όνειρά της με αφορμή τα 47 γενέθλια της: Κάπως έτσι, στις 12/11, ημέρα Κυριακή, γεννήθηκα. Νιώθω χορτασμένη και καλά μέσα μου, πως μετά από τόσους εσωτερικούς αγώνες, κάπου καλά είμαι. Χωρίς να σημαίνει πως είμαι κάπου ψηλά. Όχι. Ψηλά θα φτάσω όταν φύγω από αυτήν εδώ τη Ζωή. Δεν με αφορά ο πρωταθλητισμός, με αφορά ο δρόμος της ψυχής. Να είναι με αυθεντικότητα, αλήθεια, δημιουργία, κίνηση, ευχαρίστηση, έρωτα, αγάπη, συμμαχία, επικοινωνία. Με αφορούν οι δεσμοί, να είναι ουσιαστικοί. Να μιλάμε ντόμπρα, να υπάρχουμε γιατί το νιώθουμε. Σκέφτομαι πως η Ζωή είναι ένα όνειρο, μια ανάσα. Τι ζούμε σε αυτό το όνειρο λοιπόν; Τι αξίες έχουμε; Να νιώθω ελεύθερη. Το μεγαλύτερό μου πάθος είναι να είμαι ελεύθερη στην ψυχή και στην καρδιά. Να δημιουργώ, να ονειρεύομαι, να πράττω με αυθεντικότητα και αλήθεια. Έζησα πολλά, πολλές πληγές, πολλές παραστάσεις. Πειραματίστηκα, δοκίμασα, είδα, ένιωσα. Αυτό που ξέρω είναι πως ό,τι και να κάνεις, είναι περαστικό, και για κάποια πράγματα πονάει. Ο πόνος, κάθε μα κάθε φορά, με πάει παραπέρα και με δυναμώνει. Γιατί να πονάμε; Να δοκιμαζόμαστε; Όλα στο μυαλό. Σκοτάδι ατελείωτο το μέσα. Ποιος να με καταλάβει; Ποιος να με νιώσει; Χρειάζομαι την πειθαρχία που τόσα χρόνια πάλευα να δημιουργήσω, γιατί χανόμουνα στα πάντα. Άλλη μια χρονιά λοιπόν ξεκινά για εμένα, άλλη μια χρονιά προς τα μπρος, με σκέψεις, λέξεις, συναισθήματα γεμάτα φως. Μπας και μικρύνω το σκοτάδι μου, μπας και μπορέσω για άλλη μια φορά να πορευτώ μαζί του. Χωρίς φόβο, με αγάπη, για αυτό που είμαι εγώ.