Το παγκόσμιο Best Seller «Οι γυναίκες του Αυτοκράτορα αυτό το Σάββατο με τα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ
Η ιστορία του βιβλίου εκτυλίσσεται στον Μεσαίωνα, όταν η Βυζαντινή Αυτοκρατορία αποτελούσε τη μεγαλύτερη δύναμη στον χριστιανικό κόσμο. Kεντρικοί ήρωες είναι ο αυτoκράτορας Λέων ΣΤ´ ο Σοφός, άνθρωπος με τεράστια δύναμη και μόρφωση, και οι τέσσερις γυναίκες του –η βαθιά θεοσεβούμενη Θεοφανώ Μαρτινιακή, η δυναμική Ζωή Ζαούτζαινα, η πανέμορφη Ευδοκία Βαϊανή και η φιλόδοξη Ζωή Καρβονοψίνα–, τις οποίες παντρεύτηκε διαδοχικά. Η πρώτη σύζυγός του ήταν επιλογή των γονιών του, όταν ήταν μόνο δεκαέξι ετών.
Η δεύτερη πιθανόν να ήταν ερωμένη του όσο η πρώτη ζούσε ακόμη, γι’ αυτό και η Εκκλησία τον αποδοκίμασε. Όταν όμως ο αυτοκράτορας έμεινε χήρος για δεύτερη φορά, ο κλήρος δεν έφερε αντίρρηση σε έναν τρίτο γάμο, καθώς ο Λέων έπρεπε να συνεχίσει τη δυναστεία. Μετά τον θάνατο και της τρίτης γυναίκας του, της Ευδοκίας, και του νεογέννητου γιου τους, κάθε ελπίδα για τον Λέοντα φάνηκε να χάνεται, ενώ ταυτόχρονα ήταν σε μόνιμη αντιπαράθεση με την εκκλησιαστική ηγεσία και τον απειλούσαν ένοπλες εξεγέρσεις στην Ανατολή.
Εν τέλει απέκτησε διάδοχο εκτός γάμου, τον μελλοντικό αυτοκράτορα Κωνσταντίνο Ζ´ τον Πορφυρογέννητο, με τη μαυρομάτα Ζωή Καρβονοψίνα. Ωστόσο, ο πατριάρχης δεν ενέκρινε τον κατοπινό γάμο τους και συνεπώς τη νομιμότητα του διαδόχου, υποστηρίζοντας χαρακτηριστικά: «Κανείς στο Βυζάντιο δεν έχει διαπράξει ποτέ κάτι τόσο απεχθές όσο έναν τέταρτο γάμο». Μια συναρπαστική μελέτη, ένα κράμα ακρίβειας ντοκιμαντέρ και αφηγηματικής γοητείας!
O Πάολο Τσεζαρέτι (Μιλάνο 1957) διδάσκει Βυζαντινή Ιστορία στο Πανεπιστήμιο Gabriele D’ Annunzio στο Κιέτι και Βυζαντινό Πολιτισμό στη Fondazione Cardinale Giovanni Colombo στο Μιλάνο. Είναι διπλωματούχος Βυζαντινής Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο της Πίζας και εκπόνησε μία διδακτορική διατριβή στη Φλωρεντία και μία μεταδιδακτορική μελέτη στο Μιλάνο. Έκανε επίσης μελέτες εκτός Ιταλίας και ιδίως στην Ελλάδα (στη Μονή της Πάτμου) και σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Ουψάλα στη Σουηδία, όπου και ολοκλήρωσε τον διδακτορικό κύκλο του στις Βυζαντινές Σπουδές.
Είναι συγγραφέας πολυάριθμων άρθρων και βιβλίων ιστορικού και φιλολογικού περιεχομένου και έχει επιμεληθεί τις ιταλικές εκδόσεις διάφορων έργων αναφοράς (E. Kitzinger, L’ arte bizantina, Μιλάνο 1989· C. Mango, La civilità bizantina, Ρώμη-Μπάρι 1991). Στα βυζαντινά κείμενα που έχει μεταφράσει συγκαταλέγονται η ιστορία των Βαρλαάμ και Ιωάσαφ (Vita bizantina di Barlaam e Ioasaf, Μιλάνο 1980), οι Βίοι των Συμεών και Ανδρέα (I santi folli di Bisanzio, Μιλάνο 1990) και η απόκρυφη ιστορία του Προκοπίου (Storie Segrete, Μιλάνο 1996).
Επίσης έγραψε το Θεοδώρα, η άνοδος μιας αυτοκράτειρας (Ωκεανίδα, 2003) και το Χαμένη Αυτοκρατορία: H ζωή της Άννας του Βυζαντίου, μιας βασίλισσας μεταξύ Ανατολής και Δύσης (Ωκεανίδα, 2007). Aρθρογραφεί σε εφημερίδες και επιστημονικά περιοδικά, ενώ έχει δημοσιεύσει λογοτεχνικά κείμενα και έχει συνεργαστεί επί μακρόν με διάφορους εκδοτικούς οίκους.
Η δεύτερη πιθανόν να ήταν ερωμένη του όσο η πρώτη ζούσε ακόμη, γι’ αυτό και η Εκκλησία τον αποδοκίμασε. Όταν όμως ο αυτοκράτορας έμεινε χήρος για δεύτερη φορά, ο κλήρος δεν έφερε αντίρρηση σε έναν τρίτο γάμο, καθώς ο Λέων έπρεπε να συνεχίσει τη δυναστεία. Μετά τον θάνατο και της τρίτης γυναίκας του, της Ευδοκίας, και του νεογέννητου γιου τους, κάθε ελπίδα για τον Λέοντα φάνηκε να χάνεται, ενώ ταυτόχρονα ήταν σε μόνιμη αντιπαράθεση με την εκκλησιαστική ηγεσία και τον απειλούσαν ένοπλες εξεγέρσεις στην Ανατολή.
Εν τέλει απέκτησε διάδοχο εκτός γάμου, τον μελλοντικό αυτοκράτορα Κωνσταντίνο Ζ´ τον Πορφυρογέννητο, με τη μαυρομάτα Ζωή Καρβονοψίνα. Ωστόσο, ο πατριάρχης δεν ενέκρινε τον κατοπινό γάμο τους και συνεπώς τη νομιμότητα του διαδόχου, υποστηρίζοντας χαρακτηριστικά: «Κανείς στο Βυζάντιο δεν έχει διαπράξει ποτέ κάτι τόσο απεχθές όσο έναν τέταρτο γάμο». Μια συναρπαστική μελέτη, ένα κράμα ακρίβειας ντοκιμαντέρ και αφηγηματικής γοητείας!
O Πάολο Τσεζαρέτι (Μιλάνο 1957) διδάσκει Βυζαντινή Ιστορία στο Πανεπιστήμιο Gabriele D’ Annunzio στο Κιέτι και Βυζαντινό Πολιτισμό στη Fondazione Cardinale Giovanni Colombo στο Μιλάνο. Είναι διπλωματούχος Βυζαντινής Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο της Πίζας και εκπόνησε μία διδακτορική διατριβή στη Φλωρεντία και μία μεταδιδακτορική μελέτη στο Μιλάνο. Έκανε επίσης μελέτες εκτός Ιταλίας και ιδίως στην Ελλάδα (στη Μονή της Πάτμου) και σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Ουψάλα στη Σουηδία, όπου και ολοκλήρωσε τον διδακτορικό κύκλο του στις Βυζαντινές Σπουδές.
Είναι συγγραφέας πολυάριθμων άρθρων και βιβλίων ιστορικού και φιλολογικού περιεχομένου και έχει επιμεληθεί τις ιταλικές εκδόσεις διάφορων έργων αναφοράς (E. Kitzinger, L’ arte bizantina, Μιλάνο 1989· C. Mango, La civilità bizantina, Ρώμη-Μπάρι 1991). Στα βυζαντινά κείμενα που έχει μεταφράσει συγκαταλέγονται η ιστορία των Βαρλαάμ και Ιωάσαφ (Vita bizantina di Barlaam e Ioasaf, Μιλάνο 1980), οι Βίοι των Συμεών και Ανδρέα (I santi folli di Bisanzio, Μιλάνο 1990) και η απόκρυφη ιστορία του Προκοπίου (Storie Segrete, Μιλάνο 1996).
Επίσης έγραψε το Θεοδώρα, η άνοδος μιας αυτοκράτειρας (Ωκεανίδα, 2003) και το Χαμένη Αυτοκρατορία: H ζωή της Άννας του Βυζαντίου, μιας βασίλισσας μεταξύ Ανατολής και Δύσης (Ωκεανίδα, 2007). Aρθρογραφεί σε εφημερίδες και επιστημονικά περιοδικά, ενώ έχει δημοσιεύσει λογοτεχνικά κείμενα και έχει συνεργαστεί επί μακρόν με διάφορους εκδοτικούς οίκους.
