Διάβασα μια ανάρτηση στο Facebook και με εντυπωσίασε. Eνας κύριος έγραψε: «Μόλις χθες γύρισα από το Παρίσι, όπου επισκέφθηκα και το Μουσείο του Λούβρου, και ενώ το μουσείο στο 30% του έχει ελληνικά εκθέματα, στην είσοδο δεν υπάρχει ούτε καν το ‘‘καλώς ήρθατε’’ στα ελληνικά - ανάμεσα σε 20 γλώσσες».

Ειλικρινά δεν το θυμάμαι αυτό, αλλά δεν έχω και κανέναν λόγο να μην πιστέψω τον άνθρωπο. Θυμάμαι πολύ καλά ότι το audio guide του Λούβρου έχει ξεναγήσεις σε εννέα γλώσσες (αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, ιταλικά, πορτογαλικά, γερμανικά, γιαπωνέζικα, κορεάτικα και κινέζικα) και όχι στα ελληνικά, αλλά το καλωσόρισμα στην είσοδο δεν το θυμάμαι.

Και η πλάκα είναι ότι, εκτός από τα εκατοντάδες ελληνικά αρχαία που σούφρωσαν οι Γάλλοι αρχαιολόγοι κατά τον 19ο αιώνα –επί τουρκοκρατίας–, τα δύο δημοφιλέστερα εκθέματα του μουσείου είναι ελληνικά. Η Αφροδίτη της Μήλου και η Νίκη της Σαμοθράκης. Όπου και στα δύο αυτά γλυπτά δεν αναγράφουν την ελληνική τους ονομασία. Τα λένε Venus de Milo και Victoire de Samothrace. Όχι, ρε φίλε. Δεν φτάνει που κλέψατε τα γλυπτά μας, κλέβετε και τα ονόματά τους;

Γράψτε Niki tis Samothrakis και σε παρένθεση βάλτε και το δικό σας (Victoire de Samothrace). Με ποιο δικαίωμα κάνατε τη «Νίκη» Βικτουάρ και την «Αφροδίτη» Βένους;

Βρε τους φίλους μας τους Γάλλους!

Που είναι φίλοι μας μόνο όταν αγοράζουμε πολεμικό εξοπλισμό δισεκατομμυρίων, αλλά κατά τ’ άλλα μάς έχουν χεσ@@νους.
Φωνάζουμε για τα γλυπτά του Παρθενώνα, καιρός να αρχίσουμε να φωνάζουμε και στα υπόλοιπα μουσεία… Στο Λούβρο, στο Βερολίνο, στο Μόναχο… Ήλοι οι Δυτικοί είναι κλεπταποδόχοι του ελληνικού πολιτισμού. Ήρθαν στην Ελλάδα ως περιηγητές και για να βοηθήσουν στις ανασκαφές κι έκαναν πλιάτσικο.

Δεν ξέρω ποιου αρμοδιότητα είναι, του υπουργείου Εξωτερικών, του Πολιτισμού ή του προξενείου, αλλά πρέπει άμεσα να γίνει μια σοβαρή παρατήρηση. Κι ας μην έχουν πολλούς επισκέπτες από την Ελλάδα - όπως ισχυρίζονται.

Τιμής ένεκεν, η ελληνική γλώσσα πρέπει να υπάρχει και στην είσοδο και στα φυλλάδια και στους audio guides.