Με ένα σπαρακτικό κείμενο ο Αντώνης Πίκουλας αποχαιρέτησε τον αδελφικό του φίλο και πρώην συνεργάτη, Δημήτρη Παπακωνσταντίνου ο οποίος πέθανε σε ηλικία 56 ετών έπειτα από μεγάλη μάχη με ασθένεια.

Με το δικό του «αντίο», ο δημοσιογράφος «ταξίδεψε» στο παρελθόν και στις επαγγελματικές τους συνεργασίες, αναφέροντας φυσικά τη στενή φιλία που τους «έδεσε» στην κοινή πορεία που είχαν και στη ζωή τους.

Αναλυτικά η ανάρτηση


«Yπάρχουν στιγμές που τα λόγια και οι ειδήσεις μοιάζουν μάταια και περιττά! Και χωρίς νόημα ή ουσία, όταν συμβαίνουν υπό το βάρος μοιραίων γεγονότων...

Η οικογένεια της «Αξίας» και του Radar, αλλά και εγώ προσωπικά στον υπέρμετρο βαθμό, καθώς και η οικογένεια μου, θρηνούμε την απώλεια του φίλου, συνεταίρου, αδερφού, συνοδοιπόρου και συνδημιουργού Δημήτρη Παπακωνσταντίνου, που έφυγε τόσο άδικα χθες το βράδυ από τη ζωή μετά από σκληρή και άνιση μάχη με την επάρατο!

Για όλους εμάς που ξεκινήσαμε αυτό το μακρύ δημοσιογραφικό και εκδοτικό ταξίδι μαζί με τον Δημήτρη, από τις αρχές του 1990, όταν σχεδόν παιδιά ακόμη στα πρώτα μας βήματα γνωριστήκαμε μέσα από το ρεπορτάζ, έως και πρόσφατα, το κενό του είναι δυσαναπλήρωτο και συμβολίζει ένα "τέλος εποχής", που περιελάμβανε τα πάντα: νίκες, ήττες, επιτυχίες, αποτυχίες, γέλια, χαρές, κλάματα, προσωπικές και οικογενειακές απώλειες!

Για μένα προσωπικά ο Δημήτρης υπήρξε πολύ περισσότερο από φίλος! Αδερφός! Κολλητός, μέρα νύχτα μαζί, επί χρόνια πολλά, δεκαετίες ολόκληρες!

Μαζί σχεδιάσαμε την "Αξία" (1998), μαζί συμμετείχαμε στην έκδοση του "Συμβούλου" (1999) με τον Τάσο και τον Θέμο, που κι αυτός έφυγε τόσο νωρίς και τόσο άδικα!

Μαζί, ως "άρρωστοι" Ολυμπιακοί δημιουργήσαμε αρκετά χρόνια μετά (2010) τον "Γαύρο"!

Τόσο πολλές τεραστίων διαστάσεων εκδοτικές επιτυχίες, που έφεραν χαρές, προσωπικές και επαγγελματικές νίκες, αλλά και μεγάλες λύπες στη συνέχεια, όταν "οι καιροί άλλαξαν", ήρθαν τα μνημόνια και μαζί τους ένα αδυσώπητο "κυνήγι μαγισσών" στον ελληνικό Τύπο, μια στείρα ποινικοποίηση των πάντων, που χαρακτήρισε μέσα στην υπερβολή μια εποχή!

Και όλα σχεδόν κατέρρευσαν σαν χάρτινος πύργος… Έργα ζωής στο απόλυτο κενό και την απαξία!

Η κρίση μάς απομάκρυνε επαγγελματικά. Ο Δημήτρης ακολούθησε έναν καινούργιο και απόλυτα επιτυχημένο δρόμο, καταθέτοντας το ταλέντο του και τη διευθυντική του ικανότητα στο Capital και στη συνέχεια στο Insider! Δίνοντας το δικό του στίγμα γραφής!

Τούτο όμως ποτέ δεν άλλαξε τα συναισθήματά μας, τη μεγάλη φιλία μας, που δοκιμάστηκε στα δύσκολα χρόνια, όμως κανείς και τίποτα δεν μπορούσε να τη μειώσει ή να την εξαλείψει!

Με το χέρι στην καρδιά είμαι συγκλονισμένος με την απώλεια του Δημήτρη, που "έφυγε" χθες το βράδυ πριν κλείσει τα 56 χρόνια του!

Όσο κι αν είχα "προετοιμαστεί" γι' αυτό, γνωρίζοντας τη δυσάρεστη έκβαση της μάχης, δεν είναι εύκολο να το "αντέξω"!

Με παρηγορεί ότι στο νέο του ταξίδι στους ουρανούς θα συναντήσει την αγαπημένη του (μας) Θεόνη, που επίσης έφυγε πριν από περίπου 12 χρόνια τόσο νέα και τόσο άδικα από την ίδια ασθένεια! Τι περίεργα παιχνίδια παίζει η μοίρα!

Μένει πίσω το αγαπημένο τους παιδί, η Χρυσάνθη! Υπάρχει όμως η γιαγιά, που υπήρξε βράχος και στήριγμα, υπάρχει και ο Γιώργος, ο αδερφός του Δημήτρη! Και όλοι εμείς…

Ξέρω ότι εκεί που πάει ο Δημήτρης θα συναντήσει και τον Θόδωρο τον Νάνο, τον τρίτο μας αδερφό, φίλο και συνέταιρο-συμπαραστάτη από το πρώτο μας ξεκίνημα έως το τέλος, που έφυγε κι αυτός νέος, πριν από σχετικά λίγο καιρό!

Η ζωή πλέον είναι πιο φτωχή χωρίς τα πρόσωπα εκείνα που σημάδεψαν μια μακρά διαδρομή 32 χρόνων! Από το 1991, που όλοι μαζί γνωριστήκαμε, μέχρι την ώρα τούτη του μοιραίου χωρισμού!

Στο μυαλό μου όμως, στην ψυχή μου, στην καρδιά μου και στη σκέψη μου, ο Δημήτρης, (όπως και ο Θόδωρος) θα είναι πάντα εκεί! Ζωντανός! Γιατί πεθαίνεις πραγματικά μόνο όταν οι "δικοί σου" άνθρωποι σε ξεχάσουν!

Καλό ταξίδι, αδερφέ μου Δημήτρη, καλό ταξίδι…».

πηγή:radar.gr