Η ελληνική αγορά αποθήκευσης ενέργειας βρίσκεται ακριβώς στο κρίσιμο σημείο καμπής: περνά από τα επιδοτούμενα σχήματα στα πρώτα εμπορικά έργα, που θα στηρίζονται αποκλειστικά στα έσοδα της αγοράς. Ο νέος μηχανισμός προτεραιότητας σύνδεσης για αυτόνομες μπαταρίες, που θεσπίστηκε πρόσφατα από το ΥΠΕΝ, λειτουργεί ως καταλύτης για αυτή τη μετάβαση — ανοίγοντας τον δρόμο για την ανάπτυξη τουλάχιστον 4 GW merchant έργων μέχρι το 2035.

Όπως εξηγεί στο energygame.gr ο Αλέξανδρος Έκτωρ Κουρσόπουλος, Αναλυτής Ενεργειακής Πολιτικής στην Aurora Energy Research, το νέο πλαίσιο τοποθετεί τις μπαταρίες ως ένα αυτόνομο asset class με καθοριστικό ρόλο στην ευστάθεια και την ευελιξία του ελληνικού ενεργειακού συστήματος. Σύμφωνα με τον ίδιο, τα εμπορικά έργα αποθήκευσης μπορούν να είναι κερδοφόρα, επιτυγχάνοντας δείκτες εσωτερικού βαθμού απόδοσης (IRR) άνω του 9%. Ωστόσο, η βιωσιμότητά τους εξαρτάται από κρίσιμες παραμέτρους: τη μεταβλητότητα των τιμών, την ανθεκτικότητα του δικτύου και κυρίως την προθυμία των ελληνικών τραπεζών να στηρίξουν έργα χωρίς εγγυημένα έσοδα.

Στο επίκεντρο της συζήτησης βρίσκονται και τα νέα χρηματοδοτικά εργαλεία, όπως τα tolling agreements, που προσφέρουν έναν ενδιάμεσο μηχανισμό σταθεροποίησης των εσόδων. Αυτά τα εργαλεία μπορούν να «ξεκλειδώσουν» ρευστότητα και να δώσουν ώθηση στην ωρίμανση της αγοράς, μειώνοντας τον επενδυτικό δισταγμό.

Ωστόσο, όπως επισημαίνει ο κ. Κουρσόπουλος, η επιτυχία αυτής της μετάβασης δεν είναι δεδομένη. Θα εξαρτηθεί από την ταχύτητα των διαδικασιών σύνδεσης, την εύκολη πρόσβαση σε ρυθμιζόμενες και εφεδρικές αγορές, αλλά και από τη δυνατότητα των επενδυτών να διαχειριστούν έξυπνα τον κίνδυνο του «κανιβαλισμού» εσόδων.

Η Ελλάδα, όπως όλα δείχνουν, εισέρχεται δυναμικά στην εποχή των εμπορικών μπαταριών. Όμως η πορεία προς ένα πλήρως εμπορικό και βιώσιμο μοντέλο αποθήκευσης απαιτεί στρατηγική, εμπιστοσύνη στην αγορά και ευελιξία στην αντιμετώπιση νέων αβεβαιοτήτων.

Διαβάστε στο powergame.gr