Στο έργο του Ξενοφώντα «Κύρου Ανάβασις», οι εξαντλημένοι Έλληνες στρατιώτες, αντικρίζοντας τον Εύξεινο Πόντο, αναφώνησαν «Θάλαττα, θάλαττα», εκφράζοντας την ανακούφισή τους καθώς τα δεινά τους έφταναν στο τέλος τους. Σήμερα, σε μια περιοχή της Μεσογείου που πλήττεται όλο και περισσότερο από λειψυδρία —συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας— η θάλασσα προβάλλει ξανά ως «σανίδα σωτηρίας». Η αφαλάτωση εμφανίζεται ως μια από τις πιο βιώσιμες λύσεις για την αντιμετώπιση της έλλειψης νερού.

Ωστόσο, όπως έχει διδάξει η ιστορία, όταν το φυσικό αντικαθίσταται από το τεχνητό, τα αποτελέσματα δεν είναι πάντα τα αναμενόμενα. Στην περίπτωση της αφαλάτωσης, το κόστος κατασκευής και λειτουργίας των υποδομών είναι υψηλό, και τα ζητήματα ποιότητας δεν μπορούν να αγνοηθούν. Η εμπειρία της Σαουδικής Αραβίας, που έχει πραγματοποιήσει σημαντικές επενδύσεις στον τομέα αυτό, επιβεβαιώνει πως πρόκειται για μια «ακριβή» λύση.

Παρόλα αυτά, η αυξανόμενη συμμετοχή των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας (ΑΠΕ) στο ενεργειακό μείγμα χωρών όπως η Ελλάδα, όπου ξεπερνά το 55%, δημιουργεί προοπτικές μείωσης του κόστους της αφαλάτωσης, κάνοντάς την πιο εφικτή και βιώσιμη. Σε ένα μέλλον όπου η λειψυδρία αναμένεται να επιδεινωθεί, η αξιοποίηση της θάλασσας μέσω της αφαλάτωσης ίσως αποτελέσει το αναγκαίο βήμα για την εξασφάλιση επαρκούς και ποιοτικού νερού.

Διαβάστε στο Powergame.gr