Ο Ορέστης και ο Λύσανδρος Φαληρέας έχουν μεγαλώσει δίπλα σε βινύλια και μελωδίες. Ο μπαμπάς τους, Γρηγόρης Φαληρέας, είχε μαζί με τον αδελφό του, Τάσο, το δισκοπωλείο Pop Eleven και την ανεξάρτητη δισκογραφική εταιρεία «Αφοί Φαληρέα». Το 2005 τα δύο αδέρφια αποφάσισαν να ασχοληθούν επαγγελματικά με τη μεγάλη τους αγάπη, τη μουσική, και κάπως έτσι δημιουργήθηκε το project Imam Baildi. Η βασική ιδέα ήταν η παραγωγή remix με βάση samples από ελληνικά κομμάτια των δεκαετιών του ’40, του ’50 και του’60. Δέκα χρόνια μετά την κυκλοφορία του πρώτου τους δίσκου και τη μεγάλη επιτυχία που έκανε η διασκευή «Δε θέλω πια να ξαναρθείς» του Μανώλη Χιώτη, οι Imam Baildi είναι ακόμα εδώ, με ακόμα μεγαλύτερη όρεξη. Στις 6 Ιουλίου τα δύο αδέλφια και η υπόλοιπη παρέα θα ανέβουν στη σκηνή της Τεχνόπολης για να σβήσουν τα δέκα κεράκια τους και να μας παρουσιάσουν κομμάτια από την επόμενη δουλειά τους.

Τι ετοιμάζετε στη συναυλία στην Τεχνόπολη;
Στην Τεχνόπολη γιορτάζουμε τα 10 μας χρόνια! Ετοιμάζουμε, λοιπόν, μια γιορτή που θα περιέχει όλα τα κομμάτια που έχει αγαπήσει ο κόσμος αλλά και ένα μεγάλο μέρος από το επερχόμενο album μας. Ουσιαστικά θα είναι ένα καινούργιο πρόγραμμα που θα παρουσιαστεί πρώτη φορά. Ενα γενέθλιο πάρτι για τα 10 χρόνια που θα γεμίσει με τις αγαπημένες στιγμές τής μέχρι τώρα πορείας μας αλλά και θα δώσει το στίγμα για όσα θα επακολουθήσουν. Εχετε κυριολεκτικά οργώσει την Ελλάδα αλλά και το εξωτερικό.

Πέρυσι κυκλοφορήσατε έναν live δίσκο. Τι διαφορά έχει από τις τρεις προηγούμενες studio δουλειές σας;
Κάθε live album διαφέρει γιατί ενσωματώνει όλη την ενέργεια που εισπράττει ο ακροατής όταν βρίσκεται στη συναυλία. Στην περίπτωσή μας υπάρχουν επιπλέον πολύ μεγαλύτερες διαφορές μεταξύ του πώς παίζονται τα κομμάτια στις συναυλίες και του πώς είναι στα studio albums μας. Ο λόγος είναι ότι συνήθως τα συγκροτήματα όταν γράφουν ένα δίσκο μπαίνουν στο studio και ηχογραφούν όλοι μαζί κομμάτια τα οποία μετά παίζουν στις συναυλίες περίπου με τον ίδιο τρόπο, ενώ εμείς φτιάχνουμε τα κομμάτια μέσα από μια διαδικασία παραγωγής που συνήθως βασίζεται στα samples (ηχητικά δείγματα) από παλιές ηχογραφήσεις. Και στη συνέχεια, για να παιχτούν ζωντανά, προσαρμόζονται στην ενορχήστρωση που έχουμε στα live, δηλαδή στις φωνές και τα όργανα που απαρτίζουν το συγκρότημα.

Ιδίως όσον αφορά τα τραγουδιστικά μέρη, αυτό είναι πολύ εμφανές στις φωνές, καθώς στο live album δεν ακούγονται οι παλιές φωνές, αλλά η ερμηνεία της Ρένας Μόρφη και του MC Yinka. Και το ίδιο ισχύει και για τις ερμηνείες όλων των μουσικών της μπάντας. Συνολικά, ο live ήχος έχει αποκτήσει μια συγκεκριμένη ταυτότητα που, κατά τη γνώμη μας, άξιζε να αποτυπωθεί γιατί αποτελεί πλέον εξίσου κομμάτι της μουσικής μας προσωπικότητας.

Τέλος, στο live album υπάρχουν αρκετά κομμάτια που παίζουμε μόνο στις συναυλίες και δεν είχαν μπει στα προηγούμενα albums μας.

Εχει διαφορετικές απαιτήσεις το κοινό του εξωτερικού;
Στο εξωτερικό είναι αρκετά εξοικειωμένοι με την ιδέα της μίξης παλιών κομματιών με νέους ήχους και μεθόδους παραγωγής. Αυτό είναι κάτι το οποίο αναγνωρίζουν στη μουσική μας και σε συνδυασμό με τους στίχους και τις μελωδίες των παλιών κομματιών, με τα οποία φυσικά είναι λιγότερο εξοικειωμένοι, δημιουργείται ένα έντονο ενδιαφέρον. Αυτό το εισπράττουμε από τις συζητήσεις ή τις ερωτήσεις στις συνεντεύξεις που κάνουμε, και κυρίως από τη μοναδική ενέργεια του κόσμου στις συναυλίες, που είναι πολύ εκδηλωτικός από την πρώτη στιγμή της συναυλίας.


Ποιο τραγούδι σας ζητάει περισσότερο ο κόσμος;
Είναι διαφορετικό ανά περίπτωση, αλλά, συνολικά, είναι ο «Πασατέμπος», το «Πόσο Λυπάμαι», το «Ακρογιαλιές-Δειλινά» και τα «Παιδιά της Γειτονιάς σου».


Τι στοιχεία πρέπει να έχει ένα τραγούδι για να το «πειράξετε»;
Είναι διαφορετικό κάθε φορά. Μπορεί να είναι μια μελωδία, ένας στίχος ή ακόμα και ένα μικρό απόσπασμα από κάποιο ορχηστρικό μέρος που να έχει ιδιαίτερο χαρακτήρα. Πέραν αυτού είναι δύσκολο να το περιγράψουμε. Επί της ουσίας ακούμε κάΟι Ορέστης και Λύσανδρος Φαληρέας μάς… σερβίρουν Imam Baildi και μας ετοιμάζουν για το αύριο Ετοιμάζουμε μια γιορτή που θα περιέχει όλα τα κομμάτια που έχει αγαπήσει ο κόσμος αλλά και ένα μεγάλο μέρος από το επερχόμενο album μας. Ουσιαστικά θα είναι ένα καινούργιο πρόγραμμα που θα παρουσιαστεί πρώτη φορά ποια στιγμή ένα κομμάτι και κάτι μέσα του μας δημιουργεί την ανάγκη να το εντάξουμε εντός ενός νέου μουσικού πλαισίου.


Εκτός δουλειάς τι μουσική ακούτε;
Κυρίως ξένη μουσική. Από καινούργιες παραγωγές ηλεκτρονικής ή hip hop/trap μέχρι 90s hip hop και όλες τις μουσικές αυτής της δεκαετίας που ήταν πολύ καθοριστική είτε είναι sample based μουσική με παραγωγούς όπως ο Dj Shadow, o Moby κ.λπ. είτε τα διάφορα στυλ γύρω από τη ροκ, όπως π.χ. η grunge. Επίσης αρκετή jazz και latin μουσική 60s και 70s.


Τι σας συγκινεί εκτός από τη μουσική;
Το φαγητό, οι ανθρώπινες ιστορίες και οι ταινίες.


Τσακώνεστε περισσότερο ή λιγότερο επειδή είστε αδέλφια;
Τσακωνόμαστε για διάφορους λόγους επειδή είμαστε αδέλφια και για άλλους επειδή είμαστε συνεργάτες. Αλλά δεν συμβαίνει τόσο συχνά, ξέρουμε πολύ καλά ο ένας τον άλλον και μπορούμε να προβλέψουμε τα ζητήματα για τα οποία θα τσακωθούμε, οπότε τα αποφεύγουμε.


Εκτός από το ιμάμ, ποιο άλλο φαγητό είναι το αγαπημένο σας;
Μας αρέσουν πολύ τα ψαρικά και έχουμε και μια μικρή λατρεία στην ιταλική κουζίνα. Γενικά μας αρέσουν οι απλές συνταγές, με 2-3 βασικά συστατικά, εκεί φαίνεται η πραγματική δεξιοτεχνία του μάγειρα.