Την ώρα που ο Αλέξης Τσίπρας δείχνει να παρακολουθεί αμήχανος το εσωτερικό ξεκατίνιασμα των τάσεων και των ρευμάτων του ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζονται στο πολιτικό προσκήνιο, τάχα μου ως «αντικειμενικοί» παρατηρητές και αναλυτές των πολιτικών εξελίξεων, διάφορες «περσόνες» της επικοινωνίας από το μέτωπο των δημοσκοπήσεων.


'Εχοντας ίσως αισθανεί «αποσυνάγωγοι» στις νέες συνθήκες, δηλαδή «αμέτοχοι και ηττημένοι», τόσο στην τελευταία εκλογική νίκη ή αντιστοίχως από την επικράτηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, από πείσμα ή ματαιοδοξία «θέλουν να υπάρχουν» στο πολιτικό παιχνίδι ακόμη και αν στο τέλος χρειαστεί να κάνουν «αισθητή» την παρουσία τους, προσφέροντας τις υπηρεσίες τους στον Α. Τσίπρα. Λειτουργούν δηλαδή ως «αντίβαρο» απέναντι στην επιδείνωση της εσωτερικής αμφισβήτησης του και της κλιμακούμενης κοινωινικής απαξιωσης του, ελπίζοντας να τον κρατήσουν «ζωντανό» και «ακμαίο» στους κόλπους της αστικής τάξης,


Στην κατηγορία αυτοί, δεν ανήκουν οι γνωστοί «ήρωες» της γραφικής αντιπολίτευσης που ασκούν στον Κ. Μητσοτάκη εδω και χρόνια, όπως ο Ε. Αντώναρος, που προβλέπει συνεχώς σεισμούς και καταστροφές στη Ν.Δ, αλλά προσωπικότητες με αναφορές στο χώρο της «αστικής» επιστημονικής τάξης, που δείχνουν να επιτρέπουν την έκθεση τους υπέρ του Α. Τσίπρα μόνο και μόνο επειδή δεν τους πήρε στα σοβαρά ο Κυριάκος Μητσοτάκης τα προηγούμενα χρόνια. Μεταξύ αυτών ο επικοινωνιολόγος Γ. Λούλης και ο «δημοσκόπος» καθηγητής Ν. Μαρατζίδης, ο οποίος ενεπλάκη σαν «απρόσκλητος» συμπέθερος στα εσωτερικά του ΣΥΡΙΖΑ μετά τα αποκαλυπτικά ρεπορτάζ πως οι «τάσεις» του κόμματος σχεδιάζουν την εκπαραθύρωση του Α. Τσίπρα από την ηγεσια, να «γνωμοδοτήσει» ιστορικά πως ο «σημερινός αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης μπορεί να επανέλθει στην πρωθυπουργία».


«Στην πολιτική ποτέ μη λες ποτέ. Ποτέ μην ξεγραφεις τους πεισματάρηδες, φιλόδοξους και ανθεκτικούς ηγέτες. Και ο Τσίπρας ανήκει σε αυτή την κατηγορία ηγετών» έγραψε χαρακτηριστικά στην «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» της Κυριακής.