Η Τοπική Αυτοδιοίκηση αποτελεί την πιο ανθρωποκεντρική μορφή πολιτικής, οι αιρετοί άλλωστε πρώτου και δευτέρου βαθμού είναι οι εκπρόσωποι των τοπικών κοινωνιών και αναμφισβήτητα οι πολιτικοί που βρίσκονται σε άμεση επικοινωνία με τον πολίτη.

Πολλοί βέβαια αντιλαμβάνονται την Αυτοδιοίκηση ως ένα σκαλοπάτι πριν την κεντρική πολιτική σκηνή.

Και αυτό δεν θα ήταν μεμπτό αν ενάμιση χρόνο μετά τις τελευταίες αυτοδιοικητικές εκλογές και πάνω από δύο χρόνια πριν λήξει η θητεία τους, δήμαρχοι και περιφερειάρχες δεν προετοιμάζαν πυρετωδώς την είσοδό τους στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, αδιαφορώντας σε πολλές περιπτώσεις για καθημερινά ζητήματα των δημοτών.

Τέτοια περιστατικά φτάνουν καθημερινά στα αυτιά της Πειραιώς, με το κυβερνών κόμμα να έχει χτυπήσει πολλές φορές όπως μαθαίνουμε καμπανάκι στους υπέρμετρα φιλόδοξους «γαλάζιους» δημάρχους και περιφερειάρχες.

Ωστόσο, το πρόβλημα δεν σταματά στις προθέσεις και τη βιασύνη των εν λόγω αυτοδιοικητικών να ανοίξουν την περπατησιά τους στη Βουλή, αντίθετα ορισμένοι από αυτούς αυτοαποκαλούνται «υποψήφιοι βουλευτές» και μετατρέπουν δήμους και περιφέρειες σε πολιτικά γραφεία...