Καλώς το, το κορίτσι! Μετά από ημέρες…. εξαφάνισης από τον Πειραιά και το αγαπημένο της facebook, η Νόρα, ξέρετε η Μιχαλολιάκου, που προφανώς προσπαθούσε να ξεπεράσει την ήττα του μπαμπά της, έκανε δυναμικό come back, επιχειρώντας να αιτιολογήσει το κάζο της 25ης Μαΐου.

 

Δυστυχώς όμως, φαίνεται ότι παρά το αποτέλεσμα, η αλαζονεία που την χαρακτηρίζει και η ιδιοκτησιακή αντίληψη της οικογένειάς της για την πόλη εξακολουθεί να υφίσταται. Το κοριτσάκι, αδυνατώντας να καταλάβει ότι οι Πειραιώτες τους έστειλαν μια και καλή στο σπίτι τους, βάζοντας στο χρονοντούλαπο της ιστορίας την νοοτροπία που εκπροσωπούσαν, σαν άλλη Μαρία Αντουανέτα που δεν ξέρει τι της γίνεται, επιχειρεί ακόμη να πείσει πως το 55% των Πειραιωτών που έδωσαν τη νίκη στον συνδυασμό «Πειραιάς Νικητής», είτε εξαγοράστηκαν, είτε παραπλανήθηκαν. Το γαρ πολύ της θλίψεως γεννά παραφροσύνη, αν και βεβαίως ουδείς περίμενε κάτι διαφορετικό από ένα κορίτσι που έχει διαπρέψει επαγγελματικά στο γραφείο το πατέρα της, ο οποίος θεωρεί εαυτόν κάτι μεταξύ Κένεντι και Τσώρτσιλ, αλλά… τον φάγαν τα κυκλώματα! Δυστυχώς όμως, όταν κάποιος δεν έχει δουλέψει ποτέ στη ζωή του και έχει μάθει μόνο τα θεμιτά και αθέμιτα μέσα του κομματικού παραγοντισμού, απλά εκτίθεται…

 

’ραγε πόσο αποτιμά η Νόρα Μιχαλολιάκου την κρίση του πειραϊκού λαού; Μάλλον στο μυαλό της, η περηφάνια των Πειραιωτών και η δημοκρατική ευαισθησία είναι ταυτισμένη με το αποτέλεσμα που τη συνέφερε.

 

’ραγε έχει γνώση ότι τα ? του συνδυασμού του μπαμπά της την θεωρούν υπεύθυνη για την ήττα και ότι προδόθηκαν από το περιβάλλον του απερχόμενου δημάρχου;

 

’ραγε γνωρίζει ότι όσοι αποχώρησαν από τον συνδυασμό του μπαμπά της από την αρχή κιόλας την προεκλογικής μάχης, την υποδείκνυαν ως υπεύθυνη για το μπάχαλο που δημιούργησε στον Δήμο;

 

’ραγε την αφήνει το μόνιμο παραλήρημα στο οποίο ζει να αντιληφθεί τις δικές της ευθύνες για το γεγονός ότι κατέστησε το δημαρχείο της πόλης, μίνι προεκλογικό κέντρο του πατέρα της αλλά κυρίως του δεύτερου συζύγου της;

 

’ραγε τι θα πει στους Πειραιώτες για το πάθος της να κάνει δημόσιες σχέσεις με καταδικασμένους επιχειρηματίες που εποφθαλμιούν την πόλη;

 

’ραγε η κ. Μιχαλολιάκου που επικαλείται την Θεία Δίκη, τι έχει να πει για τις μικρές ή μεγάλες  χάρες σε παντός είδους ημετέρους (από προσκλήσεις στις φιλενάδες της μέχρι άλλα, πολύ σοβαρότερα…) και τις εκατοντάδες απευθείας αναθέσεις του μπαμπά της;

 

’ραγε η κ. Μιχαλολιάκου-Κατσαφάδου, θα είναι παρούσα στην διαδικασία διοικητικής παράδοσης στη νέα δημοτική Αρχή, ή θα την κάνει με ελαφρά προκειμένου να μην βρεθεί προ των ευθυνών της για τα πεπραγμένα της την τελευταία τετραετία όταν και λειτουργούσε ως άτυπη δήμαρχος;

 

’ραγε μετά από όλα αυτά, τι να καταλάβει η Νόρα για οράματα και σχέδια δημιουργίας και ανάπτυξης; Από μικρή γαλουχήθηκε στο κυνήγι της καρέκλας και μόνο αυτό ξέρει να κάνει… Τώρα βέβαια, θα έχει πολύ χρόνο για να σκεφτεί το μέλλον της, όπως και την αξιοποίηση της προίκας της (θυμάστε εκείνη την βίλα στον Μυστρά δίπλα στα βυζαντινά μνημεία και όχι μόνο), την οποία άνθρωποι που δεν πέρασαν από το «χρυσοφόρο» πολιτικό παλκοσένικο της μεταπολίτευσης, θα ήθελαν δύο ή τρεις ζωές για να αποκτήσουν…

 

Διαβάστε την ανάρτησή της για να καταλάβετε…

 

Καλησπέρα!

Λένε ότι στην ζωή όλα γίνονται για κάποιο λόγο. Πολλές φορές όταν δεν μας εκφράζει είτε θεωρούμε άδικη την εξέλιξη αισθανόμαστε πικρία και απογοήτευση. Το αποτέλεσμα των εκλογών της 25ης Μαΐου για τον Δήμο Πειραιά δεν ήταν το επιθυμητό. Δεν κερδίσαμε εκείνο το βράδυ..
Κερδίζαμε όμως καθημερινά τα 3,5 προηγούμενα χρόνια, θα είμαστε οι νικητές τα επόμενα χρόνια όταν θα βλέπουμε η πόλη να αλλάζει από έργα που η τωρινή δημοτική αρχή δρομολόγησε και είμαστε σίγουρα οι νικητές της προεκλογικής περιόδου. Όχι, γιατί όσοι υποστηρίζαμε τον Δήμαρχο Πειραιά Βασίλη Μιχαλολιάκο και τον πιο ποιοτικό συνδυασμό που έχει κατέλθει ποτέ στις εκλογές διεκδικώντας τον Δήμο δεν λυπηθήκαμε για το αποτέλεσμα. Αλλά γιατί τα όσα συνέβησαν μας έκαναν σοφότερους, μας έκαναν να εκτιμήσουμε περισσότερο τα «αυτονόητα», τις Αρχές & Αξίες που έχουμε γαλουχηθεί, να διαπιστώσουμε ότι οι κόποι έχουν πιάσει τόπο . Έβλεπα σε ταινίες να λένε οι πολυεκατομμυριούχοι ότι αν δεν μπορείς να κατακτήσεις κάτι, αγόρασε το.. Κοίτα να δεις τα σενάρια να επιβεβαιώνονται.
Πόσο ανεκτίμητο είναι να κοιμάσαι και να ξυπνάς και να μην έχεις αγκυλώσεις και «δεσμεύσεις» και να έχεις λόγο τιμής και αξιοπρέπεια. Αλλά και πόσο ανεκτίμητο είναι το «μάθημα ζωής» ότι οι έχοντες την λιγότερη ανάγκη είναι οι πιο ευάλωτοι γιατί θέλουν περισσότερα, είναι οι περισσότερο άπληστοι … Για το πόσο μάθημα ζωής είναι το «Ουδείς αχαριστότερος του ευεργετηθέντος», τα λόγια είναι περιττά!!! Δόθηκε νέα πλέον ερμηνεία! Με σόκαρε πραγματικά όμως η εκμετάλλευση αυτών που έχουν πραγματικά ανάγκη. Αυτό δεν δικαιούμαι να το σχολιάσω γιατί δεν ανήκω σε αυτούς που δεν έχω να δώσω γάλα στα παιδιά μου, αυτούς τους κατανοώ και υποκλίνομαι.

Αν ήταν ένα δίκαιο και «καθαρό παιχνίδι», δεν υπάρχει κανείς που να μην πιστεύει ότι θα κερδίζαμε άνετα, όχι γιατί έχουμε «τα μέσα» αλλά γιατί το αξίζουμε. Πιστεύω στην δικαιοσύνη, στην ισορροπία και πάνω απ’ όλα στην Θεία δίκη. Κάποιοι θα έπρεπε την Θεία δίκη να την φοβούνται κιόλας, αλλά πάλι θεωρούν ότι είναι πάνω απ’ όλους και όλα, αναντικατάστατοι. Αποδεικνύεται ότι δεν είναι…
Είμαι πάρα πολύ υπερήφανη για τον Δήμαρχο, τους άξιους, ηθικούς και ικανούς υποψηφίους του Συνδυασμού του, τα Λιοντάρια του Πειραιά που δεν λύγισαν και δεν μάσησαν, και για όλους εμάς που εθελοντικά βοηθήσαμε όσο μπορούσαμε.
Συγχαρητήρια και σας ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου!