Ο Σταύρος Θεοδωράκης στην προσπάθεια που κάνει για να διαφοροποιηθεί από τα άλλα κόμματα κάνει λογοπαίγνια και επικοινωνιακά τρυκ προκειμένου ο κόσμος να τον ακολουθήσει σαν κάτι άλλο από αυτό που υπάρχει στην πολιτική σκηνή μέχρι τώρα. 

Για παράδειγμα δεν είναι αρχηγός του Ποταμιού αλλά «Επικεφαλής». Τα μέλη του κόμματος τα βάφτισε «Εθελοντές». Από πού όμως πηγάζει αυτή η ανάγκη του Σταύρου (σ.σ όπως θέλει να τον λένε οι ψηφοφόροι) για το διαφορετικό; 

Μα φυσικά στα πλαίσια της αντιγραφής, που το «αριστερό» κόμμα του Ανδρέα Παπανδρέου κατήργησε το «σύντροφε» και το έκανε «συναγωνιστή» και το «κόμμα» το έλεγε «κίνημα». 

Ο Σταύρος Θεοδωράκης ξέρει ότι ο κόσμος διψάει για το κάτι καινούργιο και διαφορετικό και του το δίνει. Είναι όμως;