Νοµίζω ότι παραβιάζω ανοικτές θύρες αν σας πω ότι το τελευταίο χρονικό διάστηµα οι σχέσεις του Μεγάρου Μαξίµου µε το εκδοτικό συγκρότηµα της «Καθηµερινής» του Θέµη Αλαφούζου δεν διανύουν και τις καλύτερες των ηµερών τους. Απεναντίας, κάτι σαν τις χειρότερες µου φαίνονται, µε τις δύο πλευρές να τραβούν το σχοινί, αδιαφορώντας µάλιστα αν στο τέλος θα σπάσει. Εκεί που ο Μητσοτάκης θαύµαζε κάθε µονόστηλο της ιστορικής εφηµερίδας και συνοµιλούσε σχεδόν καθηµερινά µε τον διαχρονικό του φίλο και διευθυντή της «Καθηµερινής», Αλέξη Παπαχελά, εσχάτως δείχνει να µη θέλει να ακούει για την παρέα του Φαλήρου.

Ενδεικτική του κλίµατος νοµίζω ότι υπήρξε η σειρά που επέλεξε ο Κυριάκος Μητσοτάκης να δώσει ερώτηση στη ναυαρχίδα της Κεντροδεξιάς, όπως και το µετέπειτα σχόλιο που έκανε απαντώντας στην ερώτηση του συναδέλφου της «Καθηµερινής». Η στάση του πρωθυπουργού έχει ρίξει σε βαθιά κατάθλιψη το µισό Μαξίµου, που ξηµεροβραδιαζόταν µε το τι έγραφε η εφηµερίδα του Αλαφούζου. Οπως συµβαίνει πάντα, όταν ο Κυριάκος Μητσοτάκης αποφάσισε το εµπάργκο, χωρίς δεύτερη σκέψη ακολούθησαν και οι διαχρονικοί θαυµαστές της ιστορικής εφηµερίδας. Ενδεχοµένως κάποιοι εκ των συνεργατών του Μητσοτάκη να έψαχναν στο αρχείο τους για να βρουν κάτι άσχηµο που ενδεχοµένως να είχαν πει για την «Καθηµερινή», µόνο και µόνο για να συµπλεύσουν µε τον θυµό του προέδρου.

Πιστέψτε µε, όµως, ότι όλα αυτά έχουν ελάχιστη σηµασία µπροστά στην απόφαση του Θέµη Αλαφούζου να κρατήσει επικριτική στάση έναντι της κυβέρνησης του προέδρου Κυριάκου. Επικριτική και όχι εµπαθή. Κι αυτό όχι µόνο δεν πρόκειται να αλλάξει, αλλά, όπως µαθαίνω, η οδηγία προς τους «ναυτιλλοµένους» είναι να κλιµακώνεται, όταν η επικαιρότητα το καλεί.

*Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Παραπολιτικά» στις 14/7