Του Νίκου Σίμου – Εφημερίδα Παραπολιτικά


Τετράμηνη παράταση δεν πήρε μόνον ο Αλέξης Τσίπρας. Ο Ιούνιος είναι καθοριστικός και για τον Αντώνη Σαμαρά, καθώς αυτό είναι το χρονικό σημείο μέχρι το οποίο ο Κώστας Καραμανλής έδωσε «ανάσα» στον αρχηγό της Νέας Δημοκρατίας. Οχι διότι κατ’ ανάγκην αμέσως μετά θα κινηθεί ο πρώην πρωθυπουργός για να ανασυντάξει την παράταξη, αλλά διότι θεωρεί το χρονικό αυτό σημείο κρίσιμο, καθώς: (α) το σχετίζει και με την επόμενη ημέρα των σχέσεων της κυβέρνησης με τους εταίρους-δανειστές και (β) η έκβαση των σχέσεων αυτών θα επηρεάσει και τις εξελίξεις στη Ν.Δ., υπό την έννοια ότι θα πρέπει το κόμμα να αναδειχθεί σε ικανή και αξιόπιστη αξιωματική αντιπολίτευση.


Τα στενά αυτά περιθώρια που έχει ο Αντώνης Σαμαράς τού τα περιέγραψε ο Κώστας Καραμανλής κατά την τελευταία συνάντηση που είχαν, με πρωτοβουλία του αρχηγού της Ν.Δ., πριν από τη σύγκληση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του κόμματος.
Σύμφωνα με πληροφορίες των «Παραπολιτικών», πέραν των επισημάνσεών του αυτών, ο Κώστας Καραμανλής συνέστησε στον Α. Σαμαρά, εφ’ όσον επιμένει να μην εγκαταλείπει την αρχηγία του κόμματος, να φροντίσει να νομιμοποιήσει την παραμονή του μέσω των καταστατικών διαδικασιών. Ο πρώην πρωθυπουργός δεν απάντησε στην εν λόγω επισήμανση, διότι αυτές ακριβώς τις διαδικασίες φοβόταν. Γι’ αυτό, και θέλοντας να αποφύγει τη σχετική δοκιμασία, συγκάλεσε πρώτα την Κοινοβουλευτική Ομάδα και στη συνέχεια την Πολιτική Επιτροπή, όπου ουσιαστικά χαρακτήρισε λήξαν το θέμα της αρχηγίας. Ως φενάκη δε δημοκρατικής διαδικασίας πρότεινε την Εθνική Συνδιάσκεψη, στην οποία, μέσω των δεδομένων απεραντολογιών και της χρονικής διάρκειάς της, θα «χωνευτεί» και το θέμα της αρχηγίας. Δεδομένου όμως ότι αυτές οι εσωκομματικές εξελίξεις δεν μπορούν να βελτιώσουν την πραγματικότητα για τη Ν.Δ., ο Κ. Καραμανλής επεσήμανε στον Α. Σαμαρά τα περιορισμένα χρονικά περιθώρια που έχει πλέον.
Βεβαίως, το χρονικό διάστημα του τετραμήνου μέχρι τον Ιούνιο θεωρούν στενοί συνεργάτες του Κώστα Καραμανλή ιδανικό για τον ίδιο και τις κινήσεις που μελετά, στο πλαίσιο της ενεργού παραμονής του στην πολιτική σκηνή. Πράγματι, όπως παρατηρούσαν, η χρονική αυτή παράταση συμφέρει και τον ίδιο διότι:
(α) Μέχρι τότε, η κυβέρνηση Τσίπρα θα είναι υποχρεωμένη να έχει εφαρμόσει συγκεκριμένες αποφάσεις, οι οποίες θα έχουν βεβαίως και το ανάλογο πολιτικό κόστος. Επομένως, στο τέλος του διαστήματος αυτού θα επαναπροσδιορισθούν και θα καταμετρηθούν και οι επιπτώσεις στην κοινή γνώμη της πολιτικής που θα εφαρμόσει ο ΣΥΡΙΖΑ. Κι αυτό είναι πολύ σημαντικό στοιχείο για την περίπτωση που ο Κώστας Καραμανλής αποφασίσει να ανασυντάξει την Κεντροδεξιά, καθώς, όπως υποστηρίζουν στενοί συνεργάτες του, δεν θα ήθελε η επαναδραστηριοποίησή του στα πολιτικά πράγματα και σε κομματικό επίπεδο να περιοριστεί σε μια αξιωματική αντιπολίτευση που θα είναι πολιτικό παρακολούθημα των πρωτοβουλιών Τσίπρα.
(β) Στο διάστημα αυτό, ο Κώστας Καραμανλής πιστεύει ότι θα έχει αποσοβηθεί κάποιο «ατύχημα» και η Ελλάδα θα έχει ξεπεράσει έναν σημαντικό σκόπελο ή θα απαιτηθεί, ανάλογα με τις συνθήκες -τις δυσμενείς ασφαλώς- που θα έχουν διαμορφωθεί, ακόμη και η συγκρότηση μιας διευρυμένης κυβέρνησης Εθνικής Ενότητος ή και Οικουμενικής.
(γ) Μέχρι τον Ιούνιο θα έχουν οριστικοποιηθεί οι συνθήκες που θα συμφέρουν τον Κ. Καραμανλή για τις δικές του κινήσεις. Και, κυρίως, οι συνθήκες που θα αναδεικνύουν τον ίδιο ως πολιτικό κεφάλαιο για τη χώρα και ως ασφαλιστική δικλίδα, δεδομένων και των πολύ καλών σχέσεων που διατηρεί στην Ευρώπη, παρά το γεγονός ότι από την κυβέρνηση Σαμαρά με μεθοδικό τρόπο συκοφαντείτο συχνά-πυκνά στο Βερολίνο!

Η ΑΝΑΛΟΓΙΑ

Παρά την υπονόμευση του Κώστα Καραμανλή και μάλιστα από ανθρώπους που ο ίδιος προώθησε, στην Κοινοβουλευτική Ομάδα, σε αναλογία 70 προς 30, κυριαρχούν οι βουλευτές που είναι ενταγμένοι στο καραμανλικό στρατόπεδο. Αυτό, τουλάχιστον σε τούτη τη φάση, δυσχεραίνει τη συγκρότηση ενός αμιγώς σαμαρικού κόμματος. Οι προσπάθειες βεβαίως προς αυτήν την κατεύθυνση γίνονται, με τον αρχηγό της Ν.Δ. να έχει χρησιμοποιήσει τρία πρόσωπα για να διαμορφώσει το κόμμα όπως αυτός θέλει.
Το ένα είναι ο Μάκης Βορίδης σε ρόλο ιδεολογικού ινστρούκτορα. Το άλλο πρόσωπο, σε ρόλο κεκράκτη, είναι ο Αδωνις Γεωργιάδης, ο οποίος σηκώνει και το βάρος των σκληρών αντιπαραθέσεων με υπουργούς και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς την αντιπαράθεση αυτή σε τέτοια ένταση δεν είναι πρόθυμοι να την αναλάβουν άλλοι. Πολύ περισσότερο οι της καραμανλικής ομάδας, στην αντίληψη της οποίας κάθε άλλο παρά επικρατεί η σαμαρική λογική: Να αποτύχουν (σε βάρος της χώρας, βεβαίως) προκειμένου να δικαιωθούμε. Αυτή άλλωστε η λογική δεν θα ήταν δυνατόν να επικρατήσει, όπως και η έντονη αντιπαράθεση των καραμανλικών με τη νέα κυβέρνηση, μετά την προώθηση μάλιστα ενός ακραιφνώς καραμανλικού και στενού συνεργάτη του πρώην πρωθυπουργού στην Προεδρία της Δημοκρατίας, με πρόταση του ίδιου του Αλέξη Τσίπρα.


O Κυρ. Μητσοτάκης και ο ελιγμός που απέτυχε

Το τρίτο πρόσωπο που έχει χρησιμοποιήσει ο Α. Σαμαράς για να διαμορφώσει το κόμμα όπως αυτός θέλει είναι ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ο οποίος έχει αποφασίσει να βαδίσει τον δικό του δρόμο και σε αυτή τη φάση έχει αποδεχθεί τους ρόλους που του αναθέτει ο αρχηγός της Ν.Δ. Αλλωστε, τις γραμμές προς τα πού θα πορευτεί το κόμμα τις έχει βάλει, σε συνεννόηση με τον Α. Σαμαρά, ο Κυριάκος Μητσοτάκης μέσω των παρεμβάσεών του. Παρά την επιλογή του να βασιστεί, κυρίως, στους Μ. Βορίδη, Αδ. Γεωργιάδη και Κ. Μητσοτάκη, ο Αντώνης Σαμαράς δεν σταμάτησε τις προσπάθειές του να αμβλύνει τις εντυπώσεις ότι προσπαθεί να δημιουργήσει, σταδιακά, ένα αμιγώς σαμαρικό κόμμα. Για τον λόγο αυτό, πρότεινε τη θέση του αντιπροέδρου του κόμματος σε ένα πρόσωπο που είναι γνωστό ότι ανήκει στην καραμανλική ομάδα και είναι και συχνός συνομιλητής του πρώην πρωθυπουργού. Αυτό ήταν βεβαίως ο Ευριπίδης Στυλιανίδης, ο οποίος αρνήθηκε τη θέση, διαβλέποντας ότι με τέτοιου είδους προσεγγίσεις, τις οποίες ο σημερινός αρχηγός της Ν.Δ. ουσιαστικώς δεν πίστευε, ήθελε να δημιουργήσει την εντύπωση των ανοιγμάτων προς το καραμανλικό στρατόπεδο, ώστε να πείσει ότι και ο Κ. Καραμανλής είναι στο πλευρό του και εγκρίνει τον τρόπο με τον οποίο κατευθύνει το κόμμα. Και κατά συνέπεια συμφωνεί ο πρώην πρωθυπουργός με τις επιλογές του Α. Σαμαρά, τη μεθοδική αποφυγή της αυτοκριτικής για τα αίτια της συντριπτικής ήττας και, βεβαίως, την παραμονή στην αρχηγία της Ν.Δ. με παράκαμψη, με αστείες δικαιολογίες, των διαδικασιών που ακολούθησαν και προηγούμενοι πρόεδροι της Ν.Δ.