Στις 23 Απριλίου του 2010, ο τέως πρωθυπουργός της χώρας, Γιώργος Παπανδρέου, από το Καστελόριζο ανακοίνωσε την προσφυγή της χώρας στον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης, που κατέληξε στην υπογραφή του πρώτου Μνημονίου.

Πέντε χρόνια μετά χρόνια μετά και μετά από τα σειρά μέτρων που έλαβαν οι κυβερνήσεις Παπανδρέου, Λουκά Παπαδήμο, Πικραμμένου, Σαμαρά και τώρα Τσίπρα, με δυσκολία μπορεί να θυμηθεί κανείς πώς ήταν η οικονομία στην Ελλάδα τότε.
Ανεργία, "λουκέτα" σε επιχειρήσεις, περικοπές σε μισθούς και συντάξεις και διαδοχικά εισπρακτικά και φορολογικά μέτρα συνθέτουν την εικόνα της σχεδόν "αυτονόητης" πραγματικότητας για τους Έλληνες πολίτες, που πέντε χρόνια μετά εξακολουθούν να τα βγάζουν πέρα με μεγάλη δυσκολία.
Μισθωτοί και συνταξιούχοι, στον ιδιωτικό και στον δημόσιο τομέα, είδαν τις απολαβές τους να μειώνονται δραματικά.
Έλληνες καταθέτες έσπευσαν να πάρουν τα χρήματά τους από τους λογαριασμούς τους, μεταφέροντάς τα σε τράπεζες του εξωτερικού, ενώ δεν είναι λίγοι εκείνοι που άδειασαν τους λογαριασμούς τους, για να καλύψουν ακόμη και βασικές ανάγκες.
Δραματικά τα στοιχεία και για το κλείσιμο των επιχειρήσεων, αφού μόνο το πρώτο τρίμηνο του 2012 υπολογίζεται, ότι κατεβάζουν ρολά 55 επιχειρήσεις την ημέρα, ενώ 150.000 μικρομεσαίες ως επί το πλείστον επιχειρήσεις, έχουν βάλει "λουκέτο".
Τι έχει αλλάξει από εκείνη την ημέρα, πέντε χρόνια πριν, που ο τότε πρωθυπουργός, Γιώργος Παπανδρέου, ανακοίνωσε την προσφυγή της Ελλάδας στον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης; Τι έχει μείνει ίδιο...; Σήμερα, πέρα από μια σκληρή διαπραγμάτευση που γίνεται στα φώτα της δημοσιότητας, δημιουργώντας προσδοκίες, δεν υπάρχουν ριζικές αλλαγές στην καθημερινότητα των Ελλήνων. Παρά μονάχα προσδοκίες. Υπάρχει όμως και η απόφαση για μια Εξεταστική Επιτροπή που θα εξετάσει πώς μπήκαμε στο Μνημόνιο, πριν από πέντε χρόνια.