Του Μάνου Οικονομίδη
Twitter@EmOikonomidis

Ο Γιώργος Παπανδρέου είχε πάντοτε… τους χρόνους του. Ακόμη και στο κόμμα του πατέρα του, που μεταξύ άλλων καθιέρωσε στην πολιτική ορολογία την “ώρα ΠΑΣΟΚ”, ο γιος του Ανδρέα Παπανδρέου κατάφερε να κάνει ένα προσωπικό positioning, πιο κοντά στο μοντέλο που επικράτησε στην άλλη όχθη του Ατλαντικού.

Ο θαυμασμός του Γιώργου Παπανδρέου για το αμερικανικό μοντέλο άλλωστε, έχει... ιστορικές διαστάσεις, και ήταν μάλλον δύσκολο να αποφύγει να μάθει να λειτουργεί γενικά σε “χρόνους ΗΠΑ”. Κυριολεκτούμε. Τόσο στον επίλογο της θητείας του στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, όσο και αργότερα, ως… ιδιώτης, και λίγο μετά ως πρόεδρος του Κινήματος Δημοκρατών-Σοσιαλιστών, ο Γιώργος Παπανδρέου επέλεγε τα Σαββατοκύριακα και τις… μεταμεσονύχτιες ώρες, για να “χτυπήσει”. Ακόμη και για τα πολύ σημαντικά θέματα.

Σήμερα, ζήσαμε ακόμη ένα ζωηρό παράδειγμα του παραπάνω κανόνα. Ο Γιώργος Παπανδρέου δημοσίευσε στην ιστοσελίδα του Κινήματος προσωπικό άρθρο. Με πυρήνα τις εξελίξεις γύρω από την εθνική διαπραγμάτευση, και παράλληλες παραμέτρους τη σπουδή του να προτείνει στον Αλέξη Τσίπρα ένα μέρος της λύσης, τουλάχιστον όπως αντιλαμβάνεται ο ίδιος τις εξελίξεις.

Το άρθρο εξαιρετικά ενδιαφέρον. Οι παράμετροι Γιώργος Παπανδρέου και Μνημόνιο άλλωστε, κατέστησαν τα τελευταία χρόνια συμβιωτικοί. Και ο ιστορικός του μέλλοντος θα μπει στον πειρασμό να αναζητήσει τα “πραγματικά γεγονότα”, όσων προηγήθηκαν της ένταξης της Ελλάδας στο Μνημόνιο, τον Απρίλιο του 2010, από τον τελευταίο των Παπανδρέου που έγινε πρωθυπουργός. Και φυσικά, όσα ακολούθησαν.

Αξίζει ωστόσο να σταθούμε σε μια άλλη συλλογιστική: Ο Γιώργος Παπανδρέου εμφανίζεται να επαναλαμβάνει την πρόταση για… σύμφωνο συμβίωσης προς τον Αλέξη Τσίπρα, που όλοι υποψιαζόμαστε ότι δεν έφυγε ποτέ από το μυαλό του.

Γιατί, όσο “τοξική” κι αν είναι η ανάμνησή του για την ελληνική κοινωνία, ο ίδιος ο τελευταίος των Παπανδρέου που έγινε πρωθυπουργός, δεν στερείται του δικαιώματος να θεωρεί τον εαυτό του μέρος του μέλλοντος. Μέρος της λύσης. Μέρος μιας άλλης Κεντροαριστεράς.

Και, μεταξύ μας, εμείς του δώσαμε το δικαίωμα να… ονειρεύεται. “Πάμε”, μας προέτρεψε το 2009, υποστηρίζοντας ότι “λεφτά υπάρχουν”. Και οι Έλληνες τον ακολούθησαν, γυρίζοντας την πλάτη στον Καραμανλή.

Γιατί λοιπόν να μην θεωρεί ότι μπορεί και σήμερα να πείσει; Η κοινωνία μας άλλωστε έχει αποδείξει ότι δεν διακρίνεται από ιδιαίτερο… πάθος για την ισχυρή μνήμη.