Όταν ένας άντρας πληγώνεται, αν δεν είναι ικανός να συζητήσει τον πόνο του (και μ’ αυτόν τον τρόπο να γιατρευτεί), τότε είναι παγιδευμένος κι αναγκάζεται να ανταποδώσει το χτύπημα.

Στη χυδαιότητα μπορεί ν’ αντιδρά μόνο με χυδαιότητα. Δεν μπορεί να εκδηλώσει την απαραίτητη σταθερότητα και δικαιοσύνη από κάποιο συμπονετικό κομμάτι της καρδιά του. Αυτή η παρόρμηση να ανταποδίδει το χτύπημα πολύ βαθιά ριζωμένη.

 Γράφει ο ψυχολόγος John Gray 

 Όταν ο άνδρας είναι επιθετικός 

 Οι περισσότεροι άντρες δεν μπορούν να μεταδώσουν την αναστάτωσή τους με τρόπο που να μην φαίνεται απειλητικός, κυρίως αν είναι βαθιά πληγωμένοι. Για ν’ αποκτήσει την ικανότητα να συζητάει τον πόνο του χωρίς ανασφάλεια, ο άντρας χρειάζεται ν’ ακούσει τον πόνο άλλων που έχουν νιώσει παρόμοια. Ακούγοντας τον πόνο των άλλων, μπορεί να νιώθει, να μοιράζεται και να γιατρεύει τον πόνο του χωρίς να χρειάζεται να πάρει εκδίκηση. Σαν αποτέλεσμα, μπορεί να καταλαβαίνει καλύτερα τον γυναικείο πόνο. Γίνεται πιο σπλαχνικός και αποκτά μεγαλύτερη κατανόηση.

 Όταν ο άνδρας κλείνεται στον εαυτό του και δε σου δίνει σημασία.

 Είναι σημαντικό να επισημάνουμε ότι, όταν ένας άντρας δεν είναι ικανός να δείξει συμπόνια, δεν σημαίνει ότι δεν νοιάζεται τη σύντροφό του. Όταν ο άντρας απομακρύνεται, η γυναίκα συνήθως συμπεραίνει ότι δεν ενδιαφέρεται για τον πόνο της. Η αλήθεια είναι ότι ενδιαφέρεται, αλλά απομακρύνεται γιατί μέσω εκείνης έρχεται σε επαφή με τις δικές του αντιστάσεις να νιώσει το δικό του πόνο. Η φαινομενική του αντίσταση προς εκείνη δεν είναι ένδειξη αδιαφορίας, αλλά ένα σύμπτωμα της προσωπικής του αδυναμίας να έρθει σε επαφή με τα δικά του συναισθήματά.

 Όσο οι άνθρωποι μαθαίνουν να ακούνε και στη συνέχεια να νιώθουν και να εξωτερικεύουν τον πόνο τους, απελευθερώνονται από την υποσυνείδητη παρόρμηση να πληγώσουν κάποιον. Οι άνθρωποι που δεν μπορούν να επικοινωνήσουν και να βγάλουν προς τα έξω τον υποκειμενικό τους πόνο, θα συνεχίσουν να τραυματίζουν το σύντροφό τους, για να μπορέσουν να ανακουφιστούν.