Τα κοκτέιλς εκεί έχουν τη μορφή μίας αλκοολούχας, γλυκιάς ομίχλης που σε τυλίγει καθώς μπαίνεις -φορώντας υποχρεωτικά πάνω από τα ρούχα ένα λεπτό, διαφανές αδιάβροχο που καλύπτει και τα μαλλιά.
Κατεβαίνεις μερικά σκαλιά και φτάνεις στον υπόγειο χώρο, ο οποίος είναι ημιφωτισμένος με κεριά. Η ορατότητα είναι εξαιρετικά περιορισμένη και το μόνο που διακρίνει κανείς είναι φιγούρες χαμένες στο γαλάζιο.
Εκεί, ο χρόνος κατανάλωσης ενός ποτού -το οποίο εισέρχεται στον οργανισμό από τα μάτια και τους πνεύμονες (εισπνοή)- γίνεται μέσα σε 40 λεπτά.
Πού σημαίνει ότι, είναι αδύνατο να παραμείνεις όσο θέλεις.
Κατά τα λοιπά είναι ένα κανονικό μπαρ στο οποίο μπορείς να παραγγείλεις ποτό, με τη... συμβατική έννοια, δηλαδή ποτό όχι σαν σύννεφο, αλλά σε υγρή μορφή σερβιρισμένο σε ποτήρι.
Η μουσική παίζει δυνατά και όσοι είχαν την περιέργεια να το επισκεφθούν είπαν ότι, η ατμόσφαιρα παραπέμπει σε ντίσκο των '80ς με τα φωτορυθμικά και το μηχάνημα του ξηρού πάγου.
Πλήρωσαν 10 λίρες για την εμπειρία, αλλά όπως είπαν, όταν θέλησαν να χορέψουν φρόντισαν να μείνουν κοντά στην παρέα τους για να μην... πέσουν κατά λάθος σε κάποιον τοίχο.
