Όταν βλέπουμε κάποιον να μπαίνει στη θάλασσα πριν από εμάς και να τουρτουρίζει, νιώθουμε ήδη ότι έχουμε ξεπαγιάσει κι εμείς, προτού καλά - καλά βραχούμε. Μια νέα βρετανική επιστημονική έρευνα έρχεται να επιβεβαιώσει ότι το αίσθημα του κρύου είναι κολλητικό. Αρκεί κανείς να δει μια φωτογραφία ή ένα βίντεο, όπου κάποιος κρυώνει, για να νιώσει κρύο και ο ίδιος και να πέσει η θερμοκρασία του σώματός του.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον νευροεπιστήμονα Νιλ Χάρισον του Πανεπιστημίου του Σάσεξ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «PLoS One», σύμφωνα με τη βρετανική «Τέλεγκραφ», πιστεύουν ότι πίσω από αυτό το «κολλητικό» φαινόμενο βρίσκονται οι λεγόμενοι «κατοπτρικοί» νευρώνες του εγκεφάλου. Αυτοί ενεργοποιούνται, όταν ο άνθρωπος βλέπει μια δραστηριότητα που εκτελεί κάποιος άλλος ή κάτι που συμβαίνει σε κάποιον άλλο. Αυτή η νευρωνική μίμηση θεωρείται ζωτική για την εξέλιξη του ανθρώπου και τη διαδικασία της μάθησης.

Οι βρετανοί επιστήμονες πειραματίστηκαν με 36 εθελοντές που κλήθηκαν να παρακολουθήσουν οκτώ βίντεο, στα οποία παρουσιάζονταν ηθοποιοί να βουτάνε τα χέρια τους σε ζεστό ή σε κρύο νερό. Παράλληλα, οι ερευνητές κατέγραφαν τη θερμοκρασία των εθελοντών και διαπίστωσαν ότι όταν οι τελευταίοι έβλεπαν τα βίντεο με το κρύο νερό, η θερμοκρασία τους έπεφτε λίγο αλλά διακριτά: κατά 0,2 βαθμούς Κελσίου στο αριστερό χέρι τους και κατά 0,05 βαθμούς στο δεξί κατά μέσο όρο. Αντίθετα, δεν παρατηρείτο κάποια ανάλογη μεταβολή στη θερμοκρασία του σώματος των εθελοντών, όταν έβλεπαν τα βίντεο όπου οι ηθοποιοί έβαζαν το χέρι τους σε ζεστό νερό.

Ο Νιλ Χάρισον σημείωσε ότι οι άνθρωποι φαίνεται να είναι πιο ευαίσθητοι, όταν βλέπουν τους άλλους να κρυώνουν, από ό,τι όταν τους βλέπουν να ζεσταίνονται - αν και δεν είναι σαφές γιατί αυτό συμβαίνει. Η λειτουργία των κατοπτρικών νευρώνων, όπως είπε, οδηγεί σε μια μίμηση της σωματικής αντίδρασης των άλλων, η οποία μας βοηθά να καταλάβουμε πώς νιώθουν.

«Οι άνθρωποι είναι βαθιά κοινωνικά πλάσματα και ένα μεγάλο μέρος από την επιτυχία των ανθρώπων πηγάζει από την ικανότητά μας να συνεργαζόμαστε στο πλαίσιο πολύπλοκων κοινοτήτων. Θα ήταν δύσκολο να κάνουμε κάτι τέτοιο, αν δεν μπορούσαμε να νιώσουμε τι νιώθουν οι άλλοι και να προβλέψουμε τις σκέψεις, τα αισθήματα και τα κίνητρά τους», πρόσθεσε.