Η ταινία αποτελεί ένα σπάνιο συλλεκτικό ντοκουμέντο που ήταν χαμένο επί 50 περίπου χρόνια. Ο λόγος για το «Aliki my love», μια ταινία που αποτέλεσε την προσπάθεια της Αλίκης Βουγιουκλάκη για μια διεθνή καταξίωση και καριέρα.
Τον Μάρτιο του 1964 έκανε πρεμιέρα στις ελληνικές κινηματογραφικές αίθουσες η ξενόγλωσση ταινία, «Aliki my love» με πρωταγωνίστρια την Αλίκη Βουγιουκλάκη. Ήταν η πρώτη απόπειρα της ηθοποιού για διεθνή καριέρα και μάλλον η τελευταία, καθώς ακολούθησε η ταινία «το Ξύλο βγήκε απ' τον παράδεισο», που γυρίστηκε και σε τουρκική εκδοχή, με τη φωνή της Αλίκης ντουμπλαρισμένη από τουρκάλα ηθοποιό.
Η αποδοχή της ταινίας δεν ήταν αυτή που περίμενε η ηθοποιός, αλλά και ο Φιλοποίμην Φίνος, που δέχτηκε να τη γυρίσει για να μην χαλάσει χατίρι στην αγαπημένη του πρωταγωνίστρια. Στην Ελλάδα έκοψε λιγότερα από 250.000 εισιτήρια τη σεζόν 1963-64. Σήμερα το νούμερο είναι τεράστιο αλλά εκείνη την εποχή η Βουγιουκλάκη έκοβε περισσότερα εισιτήρια με σαφώς φθηνότερες ταινίες.Υπολογίζεται ο Φ. Φίνος ξόδεψε περίπου 9.000.000 δρχ. για την ταινία. Ωστόσο, με αυτό το ποσό θα μπορούσε να γυρίσει άλλες 8 ταινίες. Παρόλο που η ταινία δεν αποτέλεσε εισπρακτική επιτυχία οι πρεμιέρες σε Λονδίνο (10/6/1963) και Αθήνα (24/31964) ήταν λαμπρές και το όνομα της Αλίκης ακούστηκε αρκετά και εκτός συνόρων. Το «Aliki my love» «συζητήθηκε» αρκετά εκείνη τη σεζόν, αλλά σύντομα ξεχάστηκε τελείως. Λέγεται πως ο ίδιος ο Φοιλοποίμην Φίνος μετά την πρώτη προβολή της ταινίας επεδίωξε να την κρατήσει στην αφάνεια. Οι δημοσιογράφοι την ονόμασαν η «απαγορευμένη ταινία» της Αλίκης, επειδή είχε τολμηρές σκηνές κάτι που δεν φαίνεται να κρίνουμε από το μισοκατεστραμμένο φιλμ που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο.
Τολμηρή ήταν η αφίσα που κυκλοφόρησε στο εξωτερικό, η οποία δείχνει την Αλίκη να ποζάρει μισόγυμνη στον φωτογραφικό φακό.
Στα χνάρια της «Μανταλένας»
Τέσσερα χρόνια πριν από την προβολή της ταινίας «Aliki my love» η ταινία «Μανταλένα» είχε σπάσει τα ταμεία και οι συντελεστές αποφάσισαν να ακολουθήσουν τη δοκιμασμένη τακτική. Σύμφωνα με το σενάριο του George Sen George, η Βουγιουκλάκη, όπως και στη Μανταλένα, θα υποδυόταν μια νησιωτοπούλα που ερωτεύεται έναν ξένο, ο οποίος βρίσκεται στο νησί της για να εκτιμήσει μια κληρονομία που του άφησαν. Συμπρωταγωνιστής της Αλίκης, ήταν ο Jess Conrad, ο οποίος χαρακτηρίστηκε «ξενέρωτος» από τους κριτικούς.
Τη μουσική της ταινίας υπέγραψε, όπως και στη Μανταλένα, ο Μάνος Χατζιδάκις. Το 1993 η Βουγιουκλάκη σε συνέντευξή της στον Νίκο Χατζηνικολάου ανέφερε πως η ομοιότητα των δύο ταινιών ήταν λάθος. «Η ταινία δεν τράβηξε διότι επιχείρησαν να κάνουν μια αντιγραφή της Μανταλένας», ανέφερε η ηθοποιός. Τα γυρίσματα έγιναν στην Ίο και σκηνοθέτης ήταν ο Rundolf Mate.
![ΑΥΤΗ είναι η ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΗ ταινία της Αλίκης Βουγιουκλάκη που δεν προβλήθηκε ποτέ [video+photos] - Φωτογραφία 2](http://images.newsnowgreece.com/80/805909/2.jpg)
Γυρίστηκε στην Ίο το 1962 και ήταν συμπαραγωγή της Φίνος Φιλμς με μια βρετανική εταιρία παραγωγής. Σκηνοθέτης της ήταν ο Ρούντολφ Μάτε, που την δεκαετία του ’40 ήταν από τους εκπροσώπους του φιλμ νουάρ (κυρίως ως κινηματογραφιστής). Στο εξωτερικό, την διανομή, ανέλαβε η LIONEX films, με έδρα τη Νέα Υόρκη.
Η πρεμιέρα της ταινίας δόθηκε στο Λονδίνο στις 10 Ιουνίου 1963, ενώ στην Ελλάδα προβλήθηκε πρώτη φορά το 1964 χωρίς να γνωρίσει, όμως, επιτυχία εφάμιλλη με τις άλλες ταινίες της Αλίκης.
Τα δύσκολα γυρίσματα στην Ίο και οι παραξενιές του σκηνοθέτη
Όταν οι κάτοικοι της Ίου πληροφορήθηκαν ότι η αγαπημένη τους ηθοποιός θα πραγματοποιούσε γυρίσματα στο νησί τους, ενθουσιάστηκαν και έσπευσαν να την υποδεχτούν στο λιμάνι. Δεν συνέβη όμως το ίδιο και με τον παπά του νησιού, ο οποίος για να επιτρέψει στους συντελεστές να γυρίσουν μια σκηνή, μέσα στην εκκλησία, απαίτησε από την εταιρία παραγωγής να του δωρίσει μια καμπάνα. Παρόλο που η επιθυμία του πραγματοποιήθηκε, όταν ήρθε η ώρα να ανοίξει την εκκλησία για να μπει το συνεργείο, ισχυρίστηκε πως τα κλειδιά τα είχε ο νεωκόρος, ο οποίος έλειπε στην Αθήνα για δουλειές.
Το γύρισμα αναβλήθηκε και προκλήθηκε μεγάλη αναστάτωση. Όταν ο νεωκόρος επέστρεψε και του ζήτησαν τα κλειδιά, είπε πως τα είχε ο παπάς και ο ίδιος τον είχε διώξει για την Αθήνα. Για να καταφέρουν οι συντελεστές της ταινίας να γυρίσουν τη συγκεκριμένη σκηνή, έστειλαν στον παπά πλαστό τηλεγράφημα μέσω του οποίου τον καλούσαν στη Νάξο γιατί η αδελφή του που έμενε εκεί, είχε αρρωστήσει. Την πονηρή ιδέα για το τηλεγράφημα είχε δώσε ο νεωκόρος ο οποίος άνοιξε τελικά την εκκλησία.
Τα προβλήματα όμως δεν τέλειωσαν. Ο σκηνοθέτης αποδείχτηκε αρκετά ιδιότροπος και με τις παραξενιές του καθυστερούσε το γύρισμα. Χαρακτηριστικό είναι πως διέκοψε μια σκηνή γιατί δεν του άρεσε το χρώμα ενός σπιτιού που βρισκόταν στο φόντο. Αντί να αλλάξει γωνία λήψης, όπως τον συμβούλεψαν οι συνεργάτες του, απαίτησε να βαφτεί το σπίτι και μάλιστα χωρίς τη συγκατάθεση των ιδιοκτητών. Όταν ο τοίχος βάφτηκε, ο σκηνοθέτης αποφάσισε πως τελικά ήταν καλύτερο το αρχικό του χρώμα και οι εργάτες το ξαναέβαψαν. Σε μια άλλη περίπτωση, ο σκηνοθέτης σταμάτησε το γύρισμα και έφυγε θυμωμένος γιατί ο Έλληνας συνεργάτης της Φίνος Φιλμς, Μάρκος Ζέρβας, του συνέστησε να κάνει οικονομία στα ακριβά φιλμ που χρησιμοποιούσε, επειδή είχαν αρχίσει να βγαίνουν εκτός προϋπολογισμού.
Οι παραξενιές του ξένου σκηνοθέτη δεν πτόησαν το έμπειρο επιτελείο της Φίνος Φιλμς. Όταν μια ημέρα η κακοκαιρία παραλίγο να καταστρέψει το γύρισμα, καθώς τα σκηνικά είχαν διαλυθεί από τον αέρα, ο Μάρκος Ζέρβας και οι συνεργάτες του κατάφεραν να τα ξαναστήσουν σε ελάχιστο χρόνο. Παρόλο που ο σκηνοθέτης δυσκόλεψε τη ζωή των συντελεστών, αρκετά χρόνια αργότερα είπε σε συνέντευξή του για τη Βουγιουκλάκη: «η Αλίκη είναι το εκφραστικότερο πρόσωπο που έχω συναντήσει στον κινηματογράφο».
