Την απόφασή του να κατέβει υποψήφιος βουλευτής στην Α' Αθήνας με τη Νέα Δημοκρατία σχολιάζει ο Κωνσταντίνος Μπογδάνος.

Ο κ. Μπογδάνος, μεταξύ άλλων, αναφέρει ότι «δυστυχώς, η Α’ Αθηνας, που όλοι ζούμε σήμερα, έχει γίνει μια περιοχή αφιλόξενη και εχθρική, όχι μόνο για μένα που θεωρούμαι κόκκινο πανί από τα καλόπαιδα της ανομίας, αλλά για κάθε νομιμόφρονα πολίτη και οικογενειάρχη, για κάθε δημιουργικό και οικονομικά δραστήριο Αθηναίο που επιθυμεί να ζει σε ένα πλαίσιο κανόνων ίδιων για όλους, χωρίς αστερίσκους και εξαιρέσεις». Συμπληρώνει δε, πως «στους δρόμους και τις πλατείες του κέντρου και των συνοικιών της θέλω να δω να επιστρέφει η νομιμότητα, η αστική κανονικότητα, η ομαλότητα και η αισθητική που πρέπουν στην πρωτεύουσα της Ελληνικής Δημοκρατίας».

Αναφορικά με την επαγγελματική του σταδιοδρομία, ο κ. Μπογδάνος σημειώνει: «Εργάζομαι ακατάπαυστα από τα δεκαοχτώ μου, έχω κολλήσει ένα κάρο ένσημα, έχω, μεν, κάνει λάθη αδικώντας ενίοτε εαυτόν και τρίτους, όμως με χαρακτήρισε πάντοτε η ευθύτητα να παραδέχομαι σφάλματα και να επιδιώκω την διόρθωσή τους, αλλά και η αποφασιστικότητα, να αναλαμβάνω την ευθύνη των επιλογών μου ακόμα και με προσωπικό κόστος - χάνοντας τη δουλειά μου ή αντιμετωπίζοντας στρατούς πληρωμένων υβριστών».

Δείτε αναλυτικά την τοποθέτησή του:

Κατεβαίνω στην Α’ Αθήνας διότι είναι η περιφέρεια της καρδιάς και της ζωής μου. Εδώ γεννήθηκα και μεγάλωσα, διαμορφώθηκα ως άνθρωπος, τριγύρισα ως έφηβος και νέος, σπούδασα, εργάστηκα, έδωσα αγώνες για τα πιστεύω και τις αξίες μου μέχρι του σημείου να υποστώ άγριο και άναδρο ξυλοδαρμό, εδώ εξακολουθώ να διατηρώ σπίτι και γραφείο, εδώ θέλω να ζήσω και να κάνω οικογένεια. Και, δυστυχώς, η Α’ Αθηνας, που όλοι ζούμε σήμερα, έχει γίνει μια περιοχή αφιλόξενη και εχθρική, όχι μόνο για μένα που θεωρούμαι κόκκινο πανί από τα καλόπαιδα της ανομίας, αλλά για κάθε νομιμόφρονα πολίτη και οικογενειάρχη, για κάθε δημιουργικό και οικονομικά δραστήριο Αθηναίο που επιθυμεί να ζει σε ένα πλαίσιο κανόνων ίδιων για όλους, χωρίς αστερίσκους και εξαιρέσεις.

Κατεβαίνω, λοιπόν, στην Α’ Αθήνας, διότι στους δρόμους και τις πλατείες του κέντρου και των συνοικιών της θέλω να δω να επιστρέφει η νομιμότητα, η αστική κανονικότητα, η ομαλότητα και η αισθητική που πρέπουν στην πρωτεύουσα της Ελληνικής Δημοκρατίας. Για να γίνει αυτό χρειάζονται φωνές στο ελληνικό κοινοβούλιο που θα τολμούν να εκφράζονται με θάρρος, παρρησία και προσήλωση στην αλήθεια, ικανές να αντιμετωπίσουν τα ψεύδη και τον ιδεολογικό παροξυσμο. Τέτοια φιλοδοξώ να είναι η δική μου φωνή. Προσηλωμένη στις ανάγκες του Αθηναίου και της Αθηναίας, που σήμερα δεν έχουν ούτε αριστερό, ούτε δεξιό, ούτε προοδευτικό, ούτε συντηρητικό πρόσημο, παρά μόνο τη σφραγίδα της λογικής και των απολύτως αναγκαίων συνθηκών που απαιτούνται για να στήσουμε την πόλη και τη χώρα ξανά στα πόδια τους.

Έτσι, κατά πρώτον, επιδιώκω την εφαρμογή του νόμου απαρέγκλιτα έναντι όλων, την ενίσχυση της Ελληνικής Αστυνομίας υλικοτεχνικά και θεσμικά, με την εντολή και την κάλυψη της πολιτείας ώστε να κάνει τη δουλειά της όπως πρέπει. Κατά δεύτερον, αξιώνω χαμηλή φορολογία και εισφορές, κίνητρα οικονομικής δραστηριότητας και προστασία των επιχειρήσεων από τους βανδαλισμούς και το παραεμπόριο. Κατά τρίτον, απαιτώ καλά σχολεία που δεν θα είναι έρμαια συνδικαλιστών και καταληψιών, ελεύθερες και ασφαλείς σχολές απαλλαγμένες από τον παραλογισμό του «ασύλου», συνδεδεμένες με την αγορά και κέντρα των επιστημών, των τεχνών και των γραμμάτων.

Έχω δώσει, πιστεύω, τα διαπιστευτήριά μου. Ακόμα και οι οξύτεροι των επικριτών μου αδυνατούν να μου προσάψουν ατιμίες, λαμογιές, προσκόλληση σε συμφέροντα και διαπλεκόμενες ατασθαλίες. Εργάζομαι ακατάπαυστα από τα δεκαοχτώ μου, έχω κολλήσει ένα κάρο ένσημα, έχω, μεν, κάνει λάθη αδικώντας ενίοτε εαυτόν και τρίτους, όμως με χαρακτήρισε πάντοτε η ευθύτητα να παραδέχομαι σφάλματα και να επιδιώκω την διόρθωσή τους, αλλά και η αποφασιστικότητα, να αναλαμβάνω την ευθύνη των επιλογών μου ακόμα και με προσωπικό κόστος - χάνοντας τη δουλειά μου ή αντιμετωπίζοντας στρατούς πληρωμένων υβριστών.

Σήμερα, έμπειρος και συγκροτημένος, κατεβαίνω στην Α’ Αθήνας διότι καταλαβαίνω, ότι το χτίσιμο μιας φωτεινής πατρίδας δεν μπορεί πια να περιμένει ούτε στιγμή. Με σεβασμό και τόλμη, λοιπόν, ζητώ τον σταυρό των συμπολιτών μου. Υπήρξα πάντοτε καλός μαθητής και ψυχωμένος μαχητής. Ζητώ τον σταυρό του Αθηναίου και της Αθηναίας για να εργαστώ και να τεθώ στην πρώτη γραμμή του καλού αγώνα.

Λευτεριά στην Α’ Αθήνας, λευτεριά στην Ελλάδα!