του Δημήτρη Ιατρίδη

Όλες και όλοι γνωρίζουμε ότι η εξωτερική πολιτική απαιτεί σύνεση, γνώση, σοβαρότητα, υπευθυνότητα αλλά και αποφασιστικότητα. Είναι δεδομένο ότι οι αποφάσεις που λαμβάνουμε τώρα επηρεάζουν τις επόμενες γενεές.

Η απερχόμενη όμως κυβέρνηση επέδειξε μεγάλη ανικανότητα στο χειρισμό κρίσιμων εθνικών ζητημάτων, Μακεδονικό-Σκοπιανό με την εθνικά επιζήμια Συμφωνία των Πρεσπών, στασιμότητα στο Κυπριακό, έλλειψη αποφασιστικής στάσης απέναντι στην Τουρκία που προκαλεί συνεχώς εντάσεις στο Αιγαίο και ευρύτερα στην Ανατολική Μεσόγειο και πολλά άλλα παραδείγματα.

Στην σοβαρότατη υπόθεση επέκτασης των ελληνικών χωρικών υδάτων ή αιγιαλίτιδας ζώνης, η Κυβέρνηση έθεσε, δυστυχώς, σε κίνδυνο τα εθνικά μας συμφέροντα. Υπενθυμίζουμε την υπόθεση του πρώην Υπουργού Εξωτερικών που κατά την αποχώρησή του από τη θέση αυτή ανακοίνωσε στην Ελληνική κοινή γνώμη, παρουσία του Πρωθυπουργού ότι επίκειτο η επέκταση των χωρικών μας υδάτων από τα 6 στα 12 ναυτικά μίλια, αλλά μόνο στο Ιόνιο και Μυρτώο Πέλαγος. Τίποτα βέβαια έκτοτε δεν συνέβη. Και τα ερωτήματα είναι σοβαρά. Πρώτον, γιατί δεν ενημερώθηκαν τα κόμματα της αντιπολίτευσης εκ των προτέρων γι’ αυτή την κίνηση επιδιώκοντας την απαραίτητη συναίνεση; Για ποιο λόγο εμμέσως χωρίστηκαν τα Ελληνικά χωρικά ύδατα, δίνοντας τροφή σε τουρκικά επιχειρήματα που προσπαθούν να παρουσιάσουν το Αιγαίο ως θάλασσα ειδικού καθεστώτος; Γιατί η απερχόμενη κυβέρνηση προτίθετο να υιοθετήσει στην πράξη, την Τουρκική στάση που έχει ήδη επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 ναυτικά μίλια, σχεδόν παντού πλην του Αιγαίου; Και γιατί αναγγέλθηκε δημόσια αυτή η κίνηση, με απώλεια του πλεονεκτήματος αιφνιδιασμού;



Πηγαίνοντας τώρα στην καρδιά του ζητήματος, η χώρα μας όχι μόνο δύναται βάσει του Διεθνούς Δικαίου, αλλά κυρίως οφείλει να ασκήσει το δικαίωμά της και να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα παντού στα 12 μίλια, με βάση τη Συνθήκη για το Δίκαιο της Θάλασσας. Είμαστε η μοναδική παράκτια χώρα από τις 168, που δεν έχει ασκήσει αυτό το δικαίωμα λόγω του απαράδεκτου casus belli της Τουρκικής Εθνοσυνέλευσης του 1995. Είναι δεδομένο ότι το ζήτημα έχει σοβαρές γεωπολιτικές διαστάσεις και συνδέεται με την ύπαρξη κοιτασμάτων υδρογονανθράκων στα προς επέκταση Ελληνικά χωρικά ύδατα. Όσον αφορά την ελεύθερη ναυσιπλοΐα, είναι αυτονόητο ότι οφείλουμε να διασφαλίσουμε ευνοϊκούς όρους αβλαβούς διέλευσης σε όλα τα πλοία και σκάφη που το επιθυμούν. Η μόνη διαφορά που αποτελεί αντικείμενο διαλόγου και μπορεί να εισαχθεί, υπό προϋποθέσεις, στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης είναι η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας, με συγκεκριμένα και προσεκτικά ερωτήματα.

Είμαστε υπέρ των ανοιχτών διαύλων επικοινωνίας με την Τουρκία, αλλά σίγουρα όχι υπέρ εφαρμογής πολιτικής κατευνασμού.

Η Ελλάδα, καθ’ όλη τη διάρκεια της νεότερης ιστορίας της, είχε γεωπολιτικό αποτύπωμα και διεθνές εκτόπισμα μεγαλύτερο και ορισμένες φορές πολλαπλάσιο από την μικρή αναμφίβολα γεωγραφική της έκταση. Στο δρόμο αυτό η επόμενη Κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, μπορεί να αποκαταστήσει τη διεθνή εικόνα της χώρας με θετικές επιπτώσεις και στα μεγάλα εθνικά θέματα. Για μία αξιόπιστη, αποφασιστική, τολμηρή και αποτελεσματική εξωτερική πολιτική.

(*) Ο Δημήτρης Ιατρίδης είναι δικηγόρος και υποψήφιος βουλευτής με τη ΝΔ στην Α' Αθηνών