Οδυνηρή έκπληξη και αρνητικό σοκ ομολογεί ο Παναγιώτης Λαφαζάνης ότι ένιωσε, μόλις είδε την ταινία των Γιάνη Βαρουφάκη και Κώστα Γαβρά «Ενήλικες στην Αίθουσα».

Όπως παραδέχεται σε ανάρτησή του «είμαι υποχρεωμένος να πω ότι το περιεχόμενο της ταινίας έχει ελάχιστη σχέση με την αλήθεια», ενώ διευκρινίζει ότι πήγε περίπου με το ζόρι στην κινηματογραφική αίθουσα γι' αυτή την εμπειρία και προφανώς έφυγε χειρότερα, δικαιωμένος για τις αρχικές επιφυλάξεις του.

Η περιγραφή του, δε, είναι αφοπλιστική και δεν αφήνει το παραμικρό περιθώριο αμφιβολίας για το πόσο αρνητικά είδαν οι εξ αριστερών παλαιοί σύντροφοι του κ. Βαρουφάκη τη δική του παρουσίαση των γεγονότων του 2015. Μάλιστα, ο κ. Λαφαζάνης τα βάζει και με τον σκηνοθέτη. «Σεβαστός ο Κ. Γαβράς, αλλά αξίζουν πολύ μεγαλύτερο σεβασμό η ιστορική αλήθεια και ο ελληνικός λαός» τονίζει με νόημα.

Ολόκληρη η «κριτική» του κ. Λαφαζάνη για την ταινία:

«Δίσταζα μέχρι τώρα να δω την ταινία του Κώστα Γαβρά, “Ενήλικες στο δωμάτιο“, εξαιτίας των όσων επικριτικών είχα ακούσει γι’ αυτήν από πολλούς φίλους που εκτιμώ την κρίση τους.

Τελικά, δεν απέφυγα τον πειρασμό την περασμένη Πέμπτη το απόγευμα.

Δυστυχώς, είμαι στην πολύ δυσάρεστη θέση να πω ότι η ταινία που είδα δεν ήταν για μένα απλώς μία οδυνηρή έκπληξη αλλά ένα αρνητικό σοκ.

Έζησα από πρώτο χέρι, με πόνο, αγωνία και αγώνα, λεπτό προς λεπτό, στην καρδιά τους και με πρωταγωνιστικό ρόλο τις δραματικές καταστάσεις της πρώτης διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ και ιδιαίτερα τα Ιουλιανά του 2015.

Λυπάμαι ειλικρινά που είμαι υποχρεωμένος να πω ότι το περιεχόμενο της ταινίας έχει ελάχιστη σχέση με την αλήθεια, τις τότε πραγματικές συγκρούσεις, τα αληθινά διλήμματα, τις εναλλακτικές προτάσεις, τις δυνατότητες και τα γεγονότα εκείνης της κρίσιμης περιόδου, ενώ δίνει την εντύπωση ότι το σενάριο της κατασκευάστηκε για να εξωραΐσει πρόσωπα και ανεξάρτητα από προθέσεις, να συγκαλύψει ανεπίτρεπτες καταστάσεις.

Φυσικά, για μένα ο κ. Γαβράς και η καλλιτεχνική διαδρομή του είναι, ούτως ή άλλως, σεβαστά και χαίρουν ιδιαίτερης αναγνώρισης.

Σεβαστός, λοιπόν, ο Κ. Γαβράς αλλά αξίζουν πολύ μεγαλύτερο σεβασμό η ιστορική αλήθεια και ο ελληνικός λαός.

Έχουν κακοποιηθεί και συκοφαντηθεί τόσο πολύ όσοι είχαν προτείνει τότε ένα ρεαλιστικό και τολμηρό εναλλακτικό δρόμο για την χώρα – επίκαιρο όσο ποτέ και σήμερα – ώστε δεν θα ανέμενε κανείς πως και ο Κ. Γαβράς θα μπορούσε να συνδράμει στην αγνόηση αυτού του δρόμου ή και την εύκολη λοιδορία των προτάσεων που τον αντιπροσώπευαν.

Το παιχνίδι της Ελλάδας δεν χάθηκε τότε κ. Γαβρά στις Βρυξέλλες ούτε στο Βερολίνο. Αυτοί την βρώμικη δουλειά τους έκαναν. Το παιχνίδι, δυστυχώς, εκείνη την κρίσιμη περίοδο “πουλήθηκε” στην Αθήνα από όλους εκείνους που όφειλαν να προασπίσουν την τιμή, την αξιοπρέπεια και το μέλλον της Ελλάδας και του ελληνικού λαού.

Τίποτα, όμως, δεν έχει χαθεί όσο και αν πασχίζουν παλιοί και νέοι κλειδοκράτορες.

Η ανάγκη μίας Ελλάδας ανεξάρτητης, πραγματικά δημοκρατικής, κοινωνικά δίκαιης, στο δρόμο της ανασυγκρότησης και της αναγέννησης, χωρίς την αμερικανογερμανοκρατία και τους “υπαλλήλους” της, αποτελεί την μεγάλη σημαία που αργά ή γρήγορα θα σηκώσει ξανά ψηλά και νικηφόρα ο λαός μας».