Για την αντιμετώπιση του προσφυγικού αλλά και στις εξελίξεις στο Ελληνικό αναφέρθηκε ο υπουργός Ανάπτυξης και Επενδύσεων, κ. Άδωνις Γεωργιάδης, σε συνέντευξή του σήμερα στην ΕΡΤ1.

Όσον αφορά στην επένδυση στο Ελληνικό, ο υπουργός Ανάπτυξης σημείωσε ότι κατά της επένδυσης είχε προσφύγει στο ΣτΕ η διευθύντρια της γενικής γραμματέως του υπουργείου Πολιτισμού, επί ΣΥΡΙΖΑ, Μαρία Βλαζάκη.

«Η κα Βλαζάκη ήταν –υποτίθεται- από την Κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ ένα από τα άτομα που δούλευε για να γίνει η επένδυση. Η δε προσφυγή της διευθύντριάς της – κι η ίδια το ξέρει- λόγω της συμβάσεως έχει ανασταλτικό χαρακτήρα για την επένδυση γιατί ο κ. Τσίπρας έβαλε όρο στη σύμβαση ότι όσο υπάρχουν προσφυγές, δεν μπορούν να μπουν οι μπουλντόζες» τόνισε ο Αδωνις Γεωργιάδης και προσέθεσε:

«Έχω ετοιμάσει βίντεο με τις δηλώσεις των ΣΥΡΙΖΑίων για το Ελληνικό. Βρήκα μέχρι και την δήλωση του κ. Σπίρτζη ότι οι μπουλντόζες στο Ελληνικό θα μπουν το 2017. Λοιπόν, οι μπουλντόζες στο Ελληνικό, θα μπουν επί Κυβέρνησης Μητσοτάκη. Θα βαρεθείτε να βλέπετε μπουλντόζες».

Σχετικά με το προσφυγικό, ο κ. Γεωργιάδης είπε πως όταν του επισημάνθηκε ότι οι νέες δομές προσφύγων που θέλει να δημιουργήσει η κυβέρνηση δεν γίνεται να είναι εντελώς κλειστές γιατί τέτοιες δομές-φυλακές δεν τις χρηματοδοτεί η ΕΕ, υπογράμμισε «Αν είναι να επιλέξουμε μεταξύ του να πάρουμε χρήματα από την Ε.Ε. για το μεταναστευτικό ή να καταστραφεί η Ελλάδα, προτιμώ να μην πάρουμε ούτε ένα ευρώ».

Ο υπουργός τόνισε πως «Η συζήτηση για το πού θα γίνουν τα κλειστά τύπου κέντρα κρατάει περίπου δυόμιση μήνες. Η Κυβέρνηση πρέπει τώρα να αποφασίσει. Είμαστε μία χώρα που δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε στα αυτονόητα: αν θέλουμε ή όχι τον λιγνίτη, αν θέλουμε να κάνουμε επένδυση στο Ελληνικό, στην Αφάντου, στην Κασσιόπη ή οπουδήποτε αλλού, αν θέλουμε τα κέντρα κλειστού τύπου. Πρέπει να αποφασίσουμε και να κάνουμε το επόμενο βήμα. Να γίνουν κλειστού τύπου κέντρα και να σταλεί το μήνυμα απέναντι ότι όσοι εισέρχονται παράνομα στη χώρα μας δεν είναι ευπρόσδεκτοι».Και συνέχισε υπογραμμίζοντας ότι πρόκειται για ένα «επώδυνο και επαχθές για τις τοπικές κοινωνίες, οι οποίες δεν το θέλουν. Είναι όμως μια λύση έκτακτης ανάγκης».