Στα ύψη έχει φτάσει η αντιπαράθεση του ΣΥΡΙΖΑ με την κυβέρνηση για το θέμα των «διπλών αρχείων» μετά τις χθεσινές δηλώσεις του κυβερνητικού εκπροσώπου σύμφωνα με τις οποίες υπάρχει ένα υποσύστημα του ΕΟΔΥ το οποίο « αφορά το ηλεκτρονικό σύστημα διαχείρισης των συμβάντων των κινητών ομάδων του ΕΟΔΥ, το οποίο καταλήγει, όπως και όλοι οι δειγματολήπτες στη χώρα μας, στο ένα και μοναδικό Μητρώο Ασθενών COVID-19» .

Ο εκπρόσωπος τύπου του ΣΥΡΙΖΑ Νάσος Ηλιόπουλος ανέφερε ότι τελικά ο κ. Πέτσας έκανε δημόσια μια ιδιαίτερα σημαντική παραδοχή μιλώντας για υποσύστημα του ΕΟΔΥ και έθεσε μια σειρά από ερωτήματα

-Επικοινωνούν αυτά τα δύο συστήματα;

- Κάθε πότε ενσωματώνονται τα στοιχεία του ΕΟΔΥ στο Εθνικό Μητρώο COVID-19;

-Ισχύουν οι καταγγελίες για καθυστερήσεις ως και μίας εβδομάδας;

- Έχουν πρόσβαση οι επιστήμονες ανά πάσα στιγμή και ανά περιφέρεια για να μπορούν να κάνουν εισηγήσεις για τη διαχείριση της πανδημίας;
«Η χώρα μας καταγράφει καθημερινά αρνητικά ρεκόρ σε ανθρώπινες απώλειες και μέλη της Επιτροπής καταγγέλλουν αδιαφάνεια και ελλιπή ή καθυστερημένη ενημέρωση» ανέφεραν σχετικά με το θέμα κορυφαία στελέχη της Κουμουνδούρου.

Σε ότι αφορά την διαχείριση του θέματος από την κυβέρνηση τα στελέχη της αξιωματικής αντιπολίτευσης λένε ότι «Ο κ. Πέτσας συνελήφθη πάλι ψευδόμενος. Την Κυριακή δήλωνε πως «υπάρχει ένα σύστημα καταγραφής κρουσμάτων, το Εθνικό Μητρώο COVID-19 και βρίσκεται διαρκώς στη διάθεση των επιστημόνων. Τα περί παράλληλων συστημάτων και διπλού τρόπου καταγραφής υπάρχουν μόνο στη φαντασία κάποιων» και την Τετάρτη παραδέχθηκε την ύπαρξη «υποσυστήματος» του ΕΟΔΥ.


Οι ίδιοι άνθρωποι επισημαίνουν ακόμα ότι η κυβέρνηση « στριμωγμένη υπό τις δραματικές εξελίξεις στο μέτωπο της πανδημίας, επιχειρεί να κουκουλώσει το μπάχαλο που οδήγησε στην απώλεια ελέγχου της κατάστασής «. Προσθέτουν ωστόσο ότι πλέον η ΝΔ και το Μέγαρο Μαξίμου απομονώνεται καθώς στο ίδιο μήκος κύματος για το θέμα που έχει προκύψει με τον ΕΟΔΥ και τους χειρισμούς της κυβέρνησης κινείται και το σύνολο των κομμάτων της αντιπολίτευσης με εντατικοποίηση της κριτικής και του κοινοβουλευτικού ελέγχου.