Λαϊκισμός. Ένα φαινόμενο, για την επιρροή του οποίου στη σύγχρονη πολιτική ιστορία της χώρας, θα μπορούσαν να γραφτούν πολλές σελίδες αν όχι τόμοι ολόκληροι.

Μια ασθένεια που πλανάται πάνω από τον τόπο και το πολιτικό γίγνεσθαι επί σειρά ετών, μετεξελίσσεται αναλογικά με τον ρου της ιστορίας, ήκμασε κατά την Μεταπολίτευση και τα τελευταία χρόνια επανάκαμψε στην πιο σκληρή και αδυσώπητη - ίσως- εκδοχή της. Την εκδοχή, δηλαδή, που γεννήθηκε μέσα στις πλατείες των αγανακτισμένων, συμπορεύτηκε με μορφώματα αντίθετων ιδεολογιών, αναζητούσε παραδειγματικές τιμωρίες και τελικά εξέθρεψε τα πιο ζωώδη ένστικτα αντιπολιτικής στους κόλπους της ελληνικής κοινωνίας.

Την εκδοχή που άλλαξε πολλά πρόσωπα και ακόμα περισσότερα προσωπεία, μέχρι να αναβαπτιστεί μέσα από τη ρητορική και τη φυσιογνωμία του κυριότερου εκφραστή της, του Παύλου Πολάκη. Του αψύ Κρητικού που καθ’ όλη τη διάρκεια της πολιτικής του ύπαρξης, αποφάσισε ότι η στείρα αντιπαράθεση και ο αταβισμός είναι τα μόνα που μπορούν να του αυξήσουν τις πιθανότητες εκλογικής αναπαραγωγής.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι πρόκειται για τον μοναδικό Δήμαρχο που έχει παραδεχθεί δημοσίως ότι διατηρούσε διπλά βιβλία, χωρίς να υποστεί συνέπειες. Και στη συνέχεια, προσχώρησε στον ΣΥΡΙΖΑ ως μέλος του ΕΠΑΜ και του «δραχμιστή», Δ. Καζάκη.

Επένδυσε στο αντιμνημονιακό χάος, πρωτοστάτησε στην προπαγάνδα κατά της Κυβέρνησης Σαμαρά, κεφαλαιοποίησε μετά την αποχώρηση των ακραίων στελεχών του Λαφαζάνη, έγινε Υπουργός και σήμερα αποτελεί ξανά την αιχμή του δόρατος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Μια πορεία δίχως άλλο αξιοζήλευτη από πολλά στελέχη της «πρώτης φοράς» Αριστεράς που δε δέχθηκαν να θυσιάσουν ψήγματα της σοβαρότητας τους στο βωμό της ψηφοθηρίας και της εύνοιας του Αλέξη Τσίπρα.

Πριν από λίγες ημέρες, συνεπής ως προς τα μισαλλόδοξα στάνταρ του, ο κ. Πολάκης στήριξε δημοσίως το στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ από τη Λέσβο που ζητούσε κρεμάλες για τα μέλη της Κυβέρνησης με αφορμή την αντιμετώπιση της πανδημίας. Όταν το ίδιο στέλεχος είχε υποπέσει στο ίδιο ατόπημα εν μέσω της πρώτης καραντίνας, με αποτέλεσμα να διαγραφεί, πάλι βρήκε προστάτη στο πρόσωπο του κ. Πολάκη. Το πιο λυπηρό είναι, όμως, ότι η σχολή Πολάκη αποτελεί μια ολόκληρη κουλτούρα που κατακλύζει τον ΣΥΡΙΖΑ και κερδίζει ολοένα και περισσότερος οπαδούς.

Βλέπουμε, σήμερα, παρόμοια διαπρύσια κηρύγματα από στελέχη και Βουλευτές του κόμματος στα τηλεοπτικά παράθυρα. Προϊόν όλων αυτών είναι η συσσώρευση αποθεμάτων μένους απέναντι στον κοινοβουλευτισμό, καθώς και η επαναφορά μετεμφυλιακών συνδρόμων στην πολιτική καθημερινότητα. Συνδρόμων που έχουν στοιχίσει τόσο πολύ στην χώρα και κυρίως, στην θεσμική της ραχοκοκαλιά.

Σήμερα, καλούμαστε να προστατεύσουμε την πολιτική διαδικασία και να υψώσουμε ένα τείχος απέναντι στην πανδημία που την απειλεί.

Αλλίως, ο Πολακισμός και ο επόμενος -ισμός που θα ανακαλυφθεί και θα έχει αρνητικό πρόσημο, θα είναι σε θέση να αλλοιώσουν τα χαρακτηριστικά της ίδιας της Δημοκρατίας μας.

* Η Χριστίνα Τσιλιγκίρη είναι Οικονομικός Σύμβουλος MSc, Πρόεδρος Σ.Ε.Φ., Πολιτευτής ΝΔ Β' Πειραιά