Τακτική διχασμού και πόλωσης από τον Τσίπρα – Ρητορική εμφυλίου και στήριξη αναταραχών από τον ΣΥΡΙΖΑ
Ο Αλέξης Τσίπρας κουβαλάει τα πεπραγμένα της διακυβέρνησής του, τα οποία στη συνείδηση του μεγαλύτερου τμήματος της κοινωνίας μόνο θετικά δεν είναι
Ανδρεας Παπαδοπουλος
Θαυμαστής του Μάο Τσε Τουνγκ είχε δηλώσει στο παρελθόν ο Αλέξης Τσίπρας. Οπότε είναι λογικό να τον εκφράζει μία από τις αγαπημένες ατάκες του Μεγάλου Τιμονιέρη: «Μεγάλη αναταραχή, θαυμάσια κατάσταση». Kαι τον εκφράζει όχι μόνο για λόγους νοσταλγίας του αριστερού παρελθόντος του, αλλά και γιατί η λογική αυτή αφενός απηχεί πλήρως τον τρόπο με τον οποίο πολιτεύεται ο ΣΥΡΙΖΑ όλο το τελευταίο διάστημα, αφετέρου φαίνεται να είναι ο μόνος τρόπος για να καλύψει το προγραμματικό του έλλειμμα.
Το είχε επισημάνει, άλλωστε, ο έμπειρος πολιτικός αναλυτής Ηλίας Νικολακόπουλος προκαλώντας τότε μεγάλες εσωκομματικές αντιδράσεις:
«Φοβάμαι πως πορεύεται αυτή τη στιγμή χωρίς πραγματική στρατηγική. Από την εκλογική του ήττα το 2019, πορεύεται με μια μεγάλη αμηχανία» («Εποχή», 20 Δεκεμβρίου 2020). Η έλλειψη στρατηγικής και η αμηχανία που επισημαίνει ο κ. Νικολακόπουλος είναι εμφανείς σε όσους παρακολουθούν σε καθημερινή βάση τα δρώμενα του ΣΥΡΙΖΑ. Το κενό αυτό, που έχει να κάνει τόσο με τις προγραμματικές αδυναμίες όσο και με τις ιδεολογικές αγκυλώσεις, ο Αλέξης Τσίπρας προσπαθεί να το καλύψει επενδύοντας στην ένταση.
Γνωρίζει, άλλωστε, ότι αυτή τη στιγμή στην κοινωνία επικρατεί μια μεγάλη κόπωση λόγω του παρατεταμένου lockdown, οπότε προσπαθεί να εκμεταλλευτεί αυτό το κλίμα.
Γι’ αυτό και ο ΣΥΡΙΖΑ στηρίζει με κάθε τρόπο όλες τις μορφές αντίδρασης που λαμβάνουν χώρα. Στηρίζει τις εκδηλώσεις κατά της αστυνομοκρατίας, τις κινητοποιήσεις διαφόρων κοινωνικών ομάδων και συντεχνιών, τις περιθωριακές συγκεντρώσεις κατά των περιορισμών λόγω κορονοϊού, τις καταλήψεις στα πανεπιστήμια, ακόμα και τις συγκεντρώσεις για τον δολοφόνο Κουφοντίνα, όπου η Νεολαία του ήταν στην πρώτη γραμμή. Είναι χαρακτηριστικό ότι σε καθημερινή βάση οι βουλευτές του επιδιώκουν να βρίσκονται σε κάθε σημείο της χώρας όπου υπάρχει κινητοποίηση, ανεξάρτητα από το περιεχόμενό της. Επιδιώκουν δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ και η Νεολαία του είτε να αγκαλιάζουν αυτές τις κινητοποιήσεις είτε να μην απουσιάζουν.
ΧΩΡΙΣ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ
Η τακτική αυτή συνδυάζεται και με τον αντίστοιχο πολιτικό λόγο, καθώς τα στελέχη του κόμματος χρησιμοποιούν διχαστική ρητορική, που φορτίζει ακόμα περισσότερο το πολιτικό κλίμα.
Στον λόγο του Αλέξη Τσίπρα και των βουλευτών του κυριαρχούν εκφράσεις περί Ακροδεξιάς, χούντας, αστυνομοκρατίας, ανάλγητης κυβέρνησης κ.λπ. Κατά μία έννοια, προσπαθεί να ενεργοποιήσει και τα αντιδεξιά ανακλαστικά ενός μεγάλου τμήματος της κοινωνίας, παρότι η βούληση του κ. Τσίπρα να δημιουργήσει ένα πλατύ αντιδεξιό μέτωπο δεν βρίσκει ανταπόκριση ούτε από το Κίνημα Αλλαγής ούτε από το ΚΚΕ.
Στην πραγματικότητα, ωστόσο, είναι προφανές για όσους γνωρίζουν τον τρόπο που λειτουργούν τα στελέχη του ότι επιθυμούν να επαναλάβουν όσα έκαναν το 2008 και το 2012. Οπως μετά το 2008 κέρδισαν ένα μεγάλο μέρος της νεολαίας λόγω της οργής που υπήρχε για τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από τον Κορκονέα.
Οπως μετά το 2012 εισέπραξαν το μεγαλύτερο μέρος της αντίδρασης της ελληνικής κοινωνίας από τις παρενέργειες των μνημονίων. Η επιθυμία, ωστόσο, του κ. Τσίπρα πόρρω απέχει από την πραγματικότητα. Αφενός γιατί η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται, αφετέρου γιατί στη συνείδηση της πλειονότητας των πολιτών θεωρείται αφερέγγυος πολιτικός, που δεν τηρεί τις υποσχέσεις του. Το 2015 ο Αλέξης Τσίπρας δεν είχε βαρίδια στην πλάτη.
Το 2021 κουβαλάει τα πεπραγμένα της διακυβέρνησής του, τα οποία στη συνείδηση του μεγαλύτερου τμήματος της κοινωνίας μόνο θετικά δεν είναι. Γι’ αυτό, άλλωστε, έχει επιλέξει -έως τώρα- να μην ακολουθήσει τον δρόμο των υποσχέσεων και τη λογική των παροχών. Διότι γνωρίζει πως οι πολίτες πλέον δεν τον πιστεύουν.
Οπότε, για να έρθουμε στην αφετηριακή επισήμανση: τι του έχει απομείνει; Η πόλωση και ο διχασμός. Ακόμα και αυτή, όμως, δείχνει να μην έχει απήχηση στην κοινωνία. Και δεν αναφερόμαστε μόνο στο σύνολο των πολιτών, αλλά σε αυτούς που ψηφίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ.
Με βάση όλα τα ποιοτικά στοιχεία των δημοσκοπήσεων προκύπτει ότι ένα μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων του δεν είναι ικανοποιημένο από την αντιπολιτευτική τακτική που ακολουθεί. Είναι ενδεικτικό ότι στην πρόσφατη δημοσκόπηση της Metron Analysis σχεδόν οι μισοί ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ υποστήριξαν ότι με τη στάση του δεν βοηθά να βελτιωθούν τα πράγματα στη χώρα. Γι’ αυτό και σε όλες τις δημοσκοπήσεις ο ΣΥΡΙΖΑ υπολείπεται αισθητά του εκλογικού του ποσοστού!
Το είχε επισημάνει, άλλωστε, ο έμπειρος πολιτικός αναλυτής Ηλίας Νικολακόπουλος προκαλώντας τότε μεγάλες εσωκομματικές αντιδράσεις:
«Φοβάμαι πως πορεύεται αυτή τη στιγμή χωρίς πραγματική στρατηγική. Από την εκλογική του ήττα το 2019, πορεύεται με μια μεγάλη αμηχανία» («Εποχή», 20 Δεκεμβρίου 2020). Η έλλειψη στρατηγικής και η αμηχανία που επισημαίνει ο κ. Νικολακόπουλος είναι εμφανείς σε όσους παρακολουθούν σε καθημερινή βάση τα δρώμενα του ΣΥΡΙΖΑ. Το κενό αυτό, που έχει να κάνει τόσο με τις προγραμματικές αδυναμίες όσο και με τις ιδεολογικές αγκυλώσεις, ο Αλέξης Τσίπρας προσπαθεί να το καλύψει επενδύοντας στην ένταση.
Γνωρίζει, άλλωστε, ότι αυτή τη στιγμή στην κοινωνία επικρατεί μια μεγάλη κόπωση λόγω του παρατεταμένου lockdown, οπότε προσπαθεί να εκμεταλλευτεί αυτό το κλίμα.
Γι’ αυτό και ο ΣΥΡΙΖΑ στηρίζει με κάθε τρόπο όλες τις μορφές αντίδρασης που λαμβάνουν χώρα. Στηρίζει τις εκδηλώσεις κατά της αστυνομοκρατίας, τις κινητοποιήσεις διαφόρων κοινωνικών ομάδων και συντεχνιών, τις περιθωριακές συγκεντρώσεις κατά των περιορισμών λόγω κορονοϊού, τις καταλήψεις στα πανεπιστήμια, ακόμα και τις συγκεντρώσεις για τον δολοφόνο Κουφοντίνα, όπου η Νεολαία του ήταν στην πρώτη γραμμή. Είναι χαρακτηριστικό ότι σε καθημερινή βάση οι βουλευτές του επιδιώκουν να βρίσκονται σε κάθε σημείο της χώρας όπου υπάρχει κινητοποίηση, ανεξάρτητα από το περιεχόμενό της. Επιδιώκουν δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ και η Νεολαία του είτε να αγκαλιάζουν αυτές τις κινητοποιήσεις είτε να μην απουσιάζουν.
ΧΩΡΙΣ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ
Η τακτική αυτή συνδυάζεται και με τον αντίστοιχο πολιτικό λόγο, καθώς τα στελέχη του κόμματος χρησιμοποιούν διχαστική ρητορική, που φορτίζει ακόμα περισσότερο το πολιτικό κλίμα.
Στον λόγο του Αλέξη Τσίπρα και των βουλευτών του κυριαρχούν εκφράσεις περί Ακροδεξιάς, χούντας, αστυνομοκρατίας, ανάλγητης κυβέρνησης κ.λπ. Κατά μία έννοια, προσπαθεί να ενεργοποιήσει και τα αντιδεξιά ανακλαστικά ενός μεγάλου τμήματος της κοινωνίας, παρότι η βούληση του κ. Τσίπρα να δημιουργήσει ένα πλατύ αντιδεξιό μέτωπο δεν βρίσκει ανταπόκριση ούτε από το Κίνημα Αλλαγής ούτε από το ΚΚΕ.
Στην πραγματικότητα, ωστόσο, είναι προφανές για όσους γνωρίζουν τον τρόπο που λειτουργούν τα στελέχη του ότι επιθυμούν να επαναλάβουν όσα έκαναν το 2008 και το 2012. Οπως μετά το 2008 κέρδισαν ένα μεγάλο μέρος της νεολαίας λόγω της οργής που υπήρχε για τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από τον Κορκονέα.
Οπως μετά το 2012 εισέπραξαν το μεγαλύτερο μέρος της αντίδρασης της ελληνικής κοινωνίας από τις παρενέργειες των μνημονίων. Η επιθυμία, ωστόσο, του κ. Τσίπρα πόρρω απέχει από την πραγματικότητα. Αφενός γιατί η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται, αφετέρου γιατί στη συνείδηση της πλειονότητας των πολιτών θεωρείται αφερέγγυος πολιτικός, που δεν τηρεί τις υποσχέσεις του. Το 2015 ο Αλέξης Τσίπρας δεν είχε βαρίδια στην πλάτη.
Το 2021 κουβαλάει τα πεπραγμένα της διακυβέρνησής του, τα οποία στη συνείδηση του μεγαλύτερου τμήματος της κοινωνίας μόνο θετικά δεν είναι. Γι’ αυτό, άλλωστε, έχει επιλέξει -έως τώρα- να μην ακολουθήσει τον δρόμο των υποσχέσεων και τη λογική των παροχών. Διότι γνωρίζει πως οι πολίτες πλέον δεν τον πιστεύουν.
Οπότε, για να έρθουμε στην αφετηριακή επισήμανση: τι του έχει απομείνει; Η πόλωση και ο διχασμός. Ακόμα και αυτή, όμως, δείχνει να μην έχει απήχηση στην κοινωνία. Και δεν αναφερόμαστε μόνο στο σύνολο των πολιτών, αλλά σε αυτούς που ψηφίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ.
Με βάση όλα τα ποιοτικά στοιχεία των δημοσκοπήσεων προκύπτει ότι ένα μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων του δεν είναι ικανοποιημένο από την αντιπολιτευτική τακτική που ακολουθεί. Είναι ενδεικτικό ότι στην πρόσφατη δημοσκόπηση της Metron Analysis σχεδόν οι μισοί ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ υποστήριξαν ότι με τη στάση του δεν βοηθά να βελτιωθούν τα πράγματα στη χώρα. Γι’ αυτό και σε όλες τις δημοσκοπήσεις ο ΣΥΡΙΖΑ υπολείπεται αισθητά του εκλογικού του ποσοστού!
