Το «μυστικό» σχέδιο Τσίπρα για αποσταθεροποίηση του Μητσοτάκη – Το «μορατόριουμ» και οι στόχοι
Η πρόταση του Αλέξη Τσίπρα για να... πριονίσει την κυβέρνηση
Θανασης Φουσκιδης
Σε όλη του την έκταση αποκαλύφθηκε τις προηγούμενες ημέρες το ξεκάθαρο σχέδιο του Αλέξη Τσίπρα και της Κουμουνδούρου για την αποσταθεροποίηση της κυβέρνησης μέσω της άμεσης ή έμμεσης στήριξης των πάσης φύσεως συγκεντρώσεων διαμαρτυρίας του τελευταίου διαστήματος, αλλά και της εκμετάλλευσης της πίεσης που προκαλούν στην κοινωνία οι συνέπειες της πανδημίας.
Η διαδικασία υλοποίησης του συγκεκριμένου στρατηγικού σχεδίου ξεκίνησε με την επιλογή της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ να συνταχθεί με τους «πυρήνες» οργάνωσης συγκεντρώσεων εναντίον των νόμων Κεραμέως και Χρυσοχοΐδη για τα πανεπιστήμια και τις διαδηλώσεις, αντίστοιχα. Ο ίδιος, μάλιστα, ο επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης κ. Τσίπρας είχε δηλώσει πως αναλαμβάνει την ευθύνη για το ρίσκο που εμπεριέχει αυτή η τακτική εν μέσω της μάχης με τον κορονοϊό. Το επόμενο βήμα ήταν ο επίσημος εναγκαλισμός με τους υπέρμαχους των διεκδικήσεων του τρομοκράτη Δημήτρη Κουφοντίνα και η συμπόρευση με τους οργανωτές των σχετικών συγκεντρώσεων. Κοινός παρονομαστής σε αυτές τις διεργασίες η Νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία, εκτός των άλλων, πρωταγωνίστησε στο κάλεσμα της διαδήλωσης στη Νέα Σμύρνη, που οδήγησε στον βίαιο ξυλοδαρμό του αστυνομικού, αλλά και σε αυτά που ακολούθησαν μέσω Διαδικτύου την περασμένη εβδομάδα για μαζώξεις σε πλατείες του Λεκανοπεδίου Αττικής και όχι μόνο. Αποκορύφωμα της στρατηγικής Τσίπρα και ενδεικτική των απώτερων στόχων του ήταν η, αν μη τι άλλο, ασυνήθιστη για τα κοινοβουλευτικά δεδομένα τοποθέτησή του «περί επιβολής πολιτικού μορατόριουμ», προκειμένου να εξασφαλιστεί η κοινωνική ηρεμία και ειρήνη που απαιτείται για να περάσει η χώρα τον σκόπελο του τρίτου και πιο σφοδρού κύματος της πανδημίας.
Ουσιαστικά, ο επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης ζήτησε από την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό κ. Μητσοτάκη να παραιτηθούν εν τοις πράγμασι του συνταγματικού δικαιώματος της άσκησης διακυβέρνησης και της κατάθεσης νομοθετημάτων και σε αντάλλαγμα ο ίδιος θα έβαζε σε δεύτερο πλάνο την τακτική της δημιουργίας ενός νέου «κινήματος πλατειών», με εγκάθετους «αγανακτισμένους» (με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την επιβάρυνση των υγειονομικών δεικτών).
«Επρόκειτο για έναν απροσχημάτιστο πολιτικό εκβιασμό σε μια τόσο κρίσιμη στιγμή», έλεγαν χαρακτηριστικά συνομιλητές του Κυριάκου Μητσοτάκη, σχολιάζοντας την πρωτοβουλία Τσίπρα. Αξίζει να σημειωθεί ότι αυτή ήταν η δημόσια διατύπωση για την προώθηση διεργασιών που λαμβάνουν χώρα εδώ και κάποιο χρονικό διάστημα στη διάσκεψη των Προέδρων στη Βουλή και, σε μια περίεργη πολιτική σύμπτωση, έχουν φέρει σε κοινή γραμμή τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ. Βλέπετε, σύμφωνα με το κοινοβουλευτικό ρεπορτάζ, Περισσός και Κουμουνδούρου καλλιεργούν το κλίμα της μεταξύ τους συμπόρευσης, με φόντο το μορατόριουμ στις τελευταίες Διασκέψεις των Προέδρων, ενώ, όπως λένε οι γνωρίζοντες, κοινός τόπος σε αυτήν την προσέγγιση είναι η ακύρωση του νόμου για τα εργασιακά και, βεβαίως, η απόσυρση των προβλέψεων για την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση.
Η ανάλυση που κινητροδοτεί το εγχείρημα της αποσταθεροποίησης έχει να κάνει με την πεποίθηση της Κουμουνδούρου για ειλημμένη απόφαση του πρωθυπουργού να προχωρήσει σε εκλογικό αιφνιδιασμό στο διάστημα μεταξύ Ιουνίου και Οκτωβρίου του 2021, οπότε και, όπως αναμένεται, θα έχει δρομολογηθεί η επιστροφή της χώρας σε καθεστώς κανονικότητας. «Ο Τσίπρας δεν θα ήθελε να πάει σε κάλπες με αυτήν τη δημοσκοπική εικόνα, που οδηγεί μαθηματικά σε συντριβή. Ως εκ τούτου, ρίχνει στη μάχη όλα του τα όπλα, για να αλλάξει τους κανόνες του παιχνιδιού», σημειώνουν οι έχοντες γνώση των ζυμώσεων αυτών.
Οι ίδιοι κύκλοι συμπληρώνουν πως αυτή η παράμετρος περνά αποκλειστικά «μέσα από τη δημιουργία πολιτικής και κοινωνικής ρευστότητας σε όλα τα επίπεδα, η οποία θα τινάξει στον αέρα την αναπτυξιακή προοπτική της ελληνικής οικονομίας, οδηγώντας σε ανάσχεση των επενδυτικών κινήσεων και σε αύξηση των επιτοκίων δανεισμού. Αν συντρέξουν οι εξελίξεις αυτές, τότε, μοιραία, η απόλυτη πολιτική κυριαρχία του Κυριάκου Μητσοτάκη θα επιρεασθεί σημαντικά».
Είναι σαφές πως αυτό το σενάριο δημιουργίας πολιτικής αστάθειας και φθοράς της πρώτης αυτοδύναμης κυβέρνησης μετά το 2009 καταλήγει στην προσπάθεια να προκύψει ένα σκηνικό που να παραπέμπει στις κρίσεις του 2011 - 2015. Πρόκειται για ένα ενδεχόμενο που, εκτός του Αλέξη Τσίπρα, προωθεί και μια μερίδα της εγχώριας ολιγαρχίας, αλλά και κάποια ευρωπαϊκά κέντρα. Κοινό ενδιαφέρον μεταξύ του ΣΥΡΙΖΑ και των εν λόγω παραγόντων είναι η μετα-covid εποχή να βρει την Ελλάδα πιο ευάλωτη και εύθραυστη, σκοπός που επιτυγχάνεται μέσω μιας ετερόκλητης συγκυβέρνησης με πρωθυπουργό τρίτο πρόσωπο και όχι τον κ. Μητσοτάκη και όχι ενός ομοιογενούς και αυτοδύναμου κυβερνητικού σχήματος. Εξάλλου, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης έχει δώσει αρκετές φορές σχετικά δείγματα γραφής με τις προτάσεις για κοινής αποδοχής υπουργό Υγείας, αλλά και για σύγκληση του Συμβουλίου Πολιτικών Αρχηγών για τα Ελληνοτουρκικά.
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Παραπολιτικά 20 Μαρτίου
Η διαδικασία υλοποίησης του συγκεκριμένου στρατηγικού σχεδίου ξεκίνησε με την επιλογή της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ να συνταχθεί με τους «πυρήνες» οργάνωσης συγκεντρώσεων εναντίον των νόμων Κεραμέως και Χρυσοχοΐδη για τα πανεπιστήμια και τις διαδηλώσεις, αντίστοιχα. Ο ίδιος, μάλιστα, ο επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης κ. Τσίπρας είχε δηλώσει πως αναλαμβάνει την ευθύνη για το ρίσκο που εμπεριέχει αυτή η τακτική εν μέσω της μάχης με τον κορονοϊό. Το επόμενο βήμα ήταν ο επίσημος εναγκαλισμός με τους υπέρμαχους των διεκδικήσεων του τρομοκράτη Δημήτρη Κουφοντίνα και η συμπόρευση με τους οργανωτές των σχετικών συγκεντρώσεων. Κοινός παρονομαστής σε αυτές τις διεργασίες η Νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία, εκτός των άλλων, πρωταγωνίστησε στο κάλεσμα της διαδήλωσης στη Νέα Σμύρνη, που οδήγησε στον βίαιο ξυλοδαρμό του αστυνομικού, αλλά και σε αυτά που ακολούθησαν μέσω Διαδικτύου την περασμένη εβδομάδα για μαζώξεις σε πλατείες του Λεκανοπεδίου Αττικής και όχι μόνο. Αποκορύφωμα της στρατηγικής Τσίπρα και ενδεικτική των απώτερων στόχων του ήταν η, αν μη τι άλλο, ασυνήθιστη για τα κοινοβουλευτικά δεδομένα τοποθέτησή του «περί επιβολής πολιτικού μορατόριουμ», προκειμένου να εξασφαλιστεί η κοινωνική ηρεμία και ειρήνη που απαιτείται για να περάσει η χώρα τον σκόπελο του τρίτου και πιο σφοδρού κύματος της πανδημίας.
Ο απροσχημάτιστος πολιτικός εκβιασμός, ο εναγκαλισμός-στήριξη των εκδηλώσεων διαμαρτυρίας, η διαπλοκή, η συγκυβέρνηση και τα σενάρια πρόωρων εκλογών
Ουσιαστικά, ο επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης ζήτησε από την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό κ. Μητσοτάκη να παραιτηθούν εν τοις πράγμασι του συνταγματικού δικαιώματος της άσκησης διακυβέρνησης και της κατάθεσης νομοθετημάτων και σε αντάλλαγμα ο ίδιος θα έβαζε σε δεύτερο πλάνο την τακτική της δημιουργίας ενός νέου «κινήματος πλατειών», με εγκάθετους «αγανακτισμένους» (με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την επιβάρυνση των υγειονομικών δεικτών).
«Επρόκειτο για έναν απροσχημάτιστο πολιτικό εκβιασμό σε μια τόσο κρίσιμη στιγμή», έλεγαν χαρακτηριστικά συνομιλητές του Κυριάκου Μητσοτάκη, σχολιάζοντας την πρωτοβουλία Τσίπρα. Αξίζει να σημειωθεί ότι αυτή ήταν η δημόσια διατύπωση για την προώθηση διεργασιών που λαμβάνουν χώρα εδώ και κάποιο χρονικό διάστημα στη διάσκεψη των Προέδρων στη Βουλή και, σε μια περίεργη πολιτική σύμπτωση, έχουν φέρει σε κοινή γραμμή τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ. Βλέπετε, σύμφωνα με το κοινοβουλευτικό ρεπορτάζ, Περισσός και Κουμουνδούρου καλλιεργούν το κλίμα της μεταξύ τους συμπόρευσης, με φόντο το μορατόριουμ στις τελευταίες Διασκέψεις των Προέδρων, ενώ, όπως λένε οι γνωρίζοντες, κοινός τόπος σε αυτήν την προσέγγιση είναι η ακύρωση του νόμου για τα εργασιακά και, βεβαίως, η απόσυρση των προβλέψεων για την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση.
ΚΑΛΠΕΣ
Η ανάλυση που κινητροδοτεί το εγχείρημα της αποσταθεροποίησης έχει να κάνει με την πεποίθηση της Κουμουνδούρου για ειλημμένη απόφαση του πρωθυπουργού να προχωρήσει σε εκλογικό αιφνιδιασμό στο διάστημα μεταξύ Ιουνίου και Οκτωβρίου του 2021, οπότε και, όπως αναμένεται, θα έχει δρομολογηθεί η επιστροφή της χώρας σε καθεστώς κανονικότητας. «Ο Τσίπρας δεν θα ήθελε να πάει σε κάλπες με αυτήν τη δημοσκοπική εικόνα, που οδηγεί μαθηματικά σε συντριβή. Ως εκ τούτου, ρίχνει στη μάχη όλα του τα όπλα, για να αλλάξει τους κανόνες του παιχνιδιού», σημειώνουν οι έχοντες γνώση των ζυμώσεων αυτών.
Οι ίδιοι κύκλοι συμπληρώνουν πως αυτή η παράμετρος περνά αποκλειστικά «μέσα από τη δημιουργία πολιτικής και κοινωνικής ρευστότητας σε όλα τα επίπεδα, η οποία θα τινάξει στον αέρα την αναπτυξιακή προοπτική της ελληνικής οικονομίας, οδηγώντας σε ανάσχεση των επενδυτικών κινήσεων και σε αύξηση των επιτοκίων δανεισμού. Αν συντρέξουν οι εξελίξεις αυτές, τότε, μοιραία, η απόλυτη πολιτική κυριαρχία του Κυριάκου Μητσοτάκη θα επιρεασθεί σημαντικά».
Είναι σαφές πως αυτό το σενάριο δημιουργίας πολιτικής αστάθειας και φθοράς της πρώτης αυτοδύναμης κυβέρνησης μετά το 2009 καταλήγει στην προσπάθεια να προκύψει ένα σκηνικό που να παραπέμπει στις κρίσεις του 2011 - 2015. Πρόκειται για ένα ενδεχόμενο που, εκτός του Αλέξη Τσίπρα, προωθεί και μια μερίδα της εγχώριας ολιγαρχίας, αλλά και κάποια ευρωπαϊκά κέντρα. Κοινό ενδιαφέρον μεταξύ του ΣΥΡΙΖΑ και των εν λόγω παραγόντων είναι η μετα-covid εποχή να βρει την Ελλάδα πιο ευάλωτη και εύθραυστη, σκοπός που επιτυγχάνεται μέσω μιας ετερόκλητης συγκυβέρνησης με πρωθυπουργό τρίτο πρόσωπο και όχι τον κ. Μητσοτάκη και όχι ενός ομοιογενούς και αυτοδύναμου κυβερνητικού σχήματος. Εξάλλου, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης έχει δώσει αρκετές φορές σχετικά δείγματα γραφής με τις προτάσεις για κοινής αποδοχής υπουργό Υγείας, αλλά και για σύγκληση του Συμβουλίου Πολιτικών Αρχηγών για τα Ελληνοτουρκικά.
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Παραπολιτικά 20 Μαρτίου
