Ακολουθεί χαιρετισμός της Προέδρου της Δημοκρατίας προς τιμήν των Ουκρανών πολιτών:
«Σας καλωσορίζω απόψε με συγκίνηση στον κήπο του Προεδρικού Μεγάρου. Σας υποδέχομαι με την καρδιά γεμάτη θλίψη για τα δεινά που υφίσταται η Ουκρανία, για τον ανυπόφορο πόνο των ανθρώπων, για την καταστροφή και τον ζόφο που κύκλωσε τη χώρα. Αλλά και με την ελπίδα που γεννά η γενναιότητα, το σθένος, η αποφασιστικότητα των Ουκρανών.
Όλους τους μήνες που μεσολάβησαν από τη ρωσική εισβολή, είδαμε με θαυμασμό έναν ολόκληρο λαό – νέους, γέρους, γυναίκες, ακόμη και παιδιά - να αντιστέκεται ηρωικά, να δίνει τον υπέρτατο πατριωτικό αγώνα αψηφώντας την υπεροπλία του εχθρού, δαμάζοντας τον φόβο του θανάτου. Να μάχεται με θυσιαστική αυταπάρνηση για την εδαφική του ακεραιότητα, για τη διασφάλιση του πολιτικού αυτοπροσδιορισμού του, για την αξιοπρέπεια και την ελευθερία του. Να ρίχνεται ανενδοίαστα στη φωτιά, σαν να υπακούει στη “Διαθήκη” του Ουκρανού εθνικού ποιητή Ταράς Σεβτσένκο, τον αντιτσαρικό θούριο που γράφτηκε το 1845 και μεταφράστηκε στη γλώσσα μας από τον Γιάννη Ρίτσο: “Θάψτε με, κι όρθιοι σηκωθείτε/ τις χειροπέδες σας συντρίψτε / και με το αίμα των τυράννων/ τη νέα σας Λευτεριά ποτίστε”.
Σήμερα, είμαστε εδώ για να τιμήσουμε όλους εκείνους που συνεχίζουν να μάχονται θαρραλέα στις διακεκαυμένες ζώνες του πολέμου, όλους εκείνους που χάθηκαν, μαχητές και άμαχους, που βίωσαν τη βαρβαρότητα, τις εν ψυχρώ εκτελέσεις, τους εκτοπισμούς. Όλους όσους είδαν τη ζωή τους να θρυμματίζεται όπως εσείς, φίλοι Ουκρανοί. Βρίσκεστε εδώ, ξεριζωμένοι από τις εστίες σας, μετρώντας απώλειες, βλέπω όμως στα μάτια σας, παρά την αγωνία και τον σπαραγμό, τη δύναμη που δίνει η βεβαιότητα ότι ο αγώνας σας θα δικαιωθεί.
Η Ελλάδα, από την αρχή του πολέμου, στάθηκε στο πλάι σας. Μαζί με τα υπόλοιπα κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έδειξε έμπρακτα αλληλεγγύη στην αγωνία και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζετε. Καταδίκασε ευθύς εξαρχής και με τον πιο ρητό τρόπο τη ρωσική εισβολή. Συνέβαλε ώστε να εξασφαλισθεί η παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας στη δοκιμαζόμενη από τον πόλεμο Ουκρανία. Δέχεται και φιλοξενεί πρόσφυγες, που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους για να ξεφύγουν από τα δεινά του πολέμου.
Θέλω να σας βεβαιώσω ότι θα συνεχίσουμε να είμαστε δίπλα σας, να απαλύνουμε την οδύνη σας, να σας στηρίζουμε με κάθε τρόπο.
Είμαστε κι εμείς ένας λαός που έζησε την προσφυγιά και τον ξεριζωμό. Έχουμε κοινά ιστορικά βιώματα. Η αλληλεγγύη που αισθανόμαστε για σας δυναμώνει, κάθε μέρα που περνάει, γίνεται βαθύς σεβασμός για το σθένος με το οποίο αντιστέκεστε σε μια τυφλή, ολοκληρωτική μηχανή, για το ήθος της συλλογικής σας αντίστασης στον εισβολέα. Γιατί σε μια εποχή γενικού εφησυχασμού, εσείς θυμίζετε τι σημαίνει υπερασπίζομαι τον τόπο μου από τον κατακτητή, υψώνω το ανάστημά μου απέναντι στην ωμή βία και τη συμπυκνωμένη σκληρότητα, διεκδικώ κάτι ανώτερο από την ίδια τη ζωή μου.
Σας υποδέχομαι όλους, και τους φίλους Ουκρανούς και τους συμπολίτες μας Έλληνες που διέγνωσαν από πολύ νωρίς τη φύση αυτού του πολέμου και τάχθηκαν στο πλευρό της μαχόμενης Ουκρανίας, με την ευχή να επικρατήσει το δίκαιο και η βάναυση αυτή σύγκρουση στην καρδιά της Ευρώπης να τελειώσει όπως ταιριάζει σε όσους διαπράττουν ύβρη απέναντι στους λαούς και στην Ιστορία».
