Kυβέρνηση Aντώνη Σαµαρά: Πέτυχε όλους τους εθνικούς στόχους, άρθρο του Νίκου Τσιούτσια

Η περίοδος 2012-2015 αποτελεί µία από τις πλέον κρίσιµες στη σύγχρονη ελληνική Ιστορία και -κατά την άποψή µου- την πλέον σηµαντική στη Μεταπολίτευση. ∆ιότι η κυβέρνηση, υπό την πρωθυπουργία του Αντώνη Σαµαρά, δεν κλήθηκε να διαχειριστεί απλά µια κατάσταση, καλή ή κακή.

Αντιθέτως, κλήθηκε να αποτρέψει άµεσα, σε ασφυκτικά χρονοδιαγράµµατα, µια εθνική τραγωδία: την -προαναγγελθείσα διεθνώς- οικονοµική χρεοκοπία της χώρας, µε προφανείς γεωπολιτικές επιπτώσεις. Επρεπε, όµως, ταυτόχρονα, να θέσει τις βάσεις για την υγιή οικονοµική ανάπτυξη και τον άµεσο επανασχεδιασµό των θεσµικών και λειτουργικών δοµών του κράτους. Κι όλα αυτά σε συνθήκες πρωτοφανείς: Με την ασφυκτική επιτήρηση -για να το πω κοµψά- του διεθνούς παράγοντα (τρόικα). Με την οργισµένη αντίδραση, όπως ήταν λογικό, σηµαντικής µερίδας της κοινωνίας, που έβλεπε τη ζωή της ήδη από το 2010 να αλλάζει δραµατικά. Με την εκφορά στη δηµόσια σφαίρα από κόµµατα και πρόσωπα ενός «αντικοµφορµιστικού», ενίοτε εξτρεµιστικού, πολιτικού λόγου, ο οποίος υιοθετήθηκε και από µεγάλη µερίδα των ΜΜΕ.

Με την επιθυµία µέρους του ευρωπαϊκού πολιτικού κατεστηµένου να καταστεί η Ελλάδα το «αρνητικό πρότυπο» της Ε.Ε., να παραδοθεί σε συµφέροντα και να ταπεινωθεί παραδειγµατικά, στο όνοµα µιας «προτεσταντικής», άκαµπτης, δήθεν ηθικής. Με την πρόθεση των ίδιων ξένων κέντρων να τιµωρήσουν τους αµφισβητίες της «αυθεντίας» του ευρωπαϊκού διευθυντηρίου. Και, βεβαίως, µε τις «µικρότητες» µέρους του εγχώριου πολιτικού και οικονοµικού προσωπικού. ∆ουλεύοντας ακατάπαυστα και µε κόστος για την προσωπική του υγεία, ο Αντώνης Σαµαράς, µε µοναδική σωρεία µεταρρυθµίσεων σε όλους τους τοµείς, πέτυχε όλους τους εθνικούς στόχους. Απέτρεψε την επαπειλούµενη χρεοκοπία, µηδενίζοντας τα δίδυµα ελλείµµατα και επιτυγχάνοντας ανάπτυξη εντός µόλις δύο ετών. Αναδιαµόρφωσε, έτσι, τάχιστα την εικόνα της Ελλάδας, προκαλώντας τον διεθνή θαυµασµό, που εκφράστηκε µε τον νεολογισµό «Greecovery». Προστάτεψε, παρά τη δυσµενή οικονοµική κατάσταση, την εθνική κυριαρχία κι αξιοπρέπεια, αρνούµενος να παραχωρήσει στους δανειστές τον εθνικό πλούτο για 99 χρόνια (Υπερταµείο). Κάτι που τους παρέδωσε µε ευκολία η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ. αµέσως µετά.

Ξεκαθάρισε άµεσα σε κάθε «ενδιαφερόµενο» ότι δεν τίθεται καν ζήτηµα υπαναχωρήσεων ή αλλαγής πολιτικής στα εθνικά θέµατα. ∆ηµιούργησε ισχυρότατες διεθνείς συµµαχίες, όπως τις τριµερείς µε Αίγυπτο και Ισραήλ και, φυσικά, την Κύπρο. Εθεσε τις βάσεις για την αξιοποίηση του εθνικού ενεργειακού πλούτου, µε κινήσεις οι οποίες ταυτόχρονα είχαν και γεωπολιτικό χαρακτήρα. Ο Αντώνης Σαµαράς στο µεταξύ: - Πέτυχε τη γρηγορότερη επαναφορά της Νέας ∆ηµοκρατίας στην εξουσία -σε µόλις δυόµισι χρόνιααπό το 1974 µέχρι και σήµερα. - ∆ιέσωσε τη Νέα ∆ηµοκρατία από την πολιτική κατάρρευση, καταψηφίζοντας το οικονοµικά λανθασµένο, κοινωνικά επικίνδυνο, πολιτικά καταστροφικό και πρακτικά ανεφάρµοστο πρώτο Μνηµόνιο. Αλλωστε, το οικονοµικό λάθος (µε τους πολλαπλασιαστές) του πρώτου Μνηµονίου παραδέχτηκε δηµοσίως και διεθνώς το ίδιο το ∆ΝΤ (Μπλανσάρ). - Σχηµάτισε την πρώτη τρικοµµατική κυβέρνηση στη χώρα και αργότερα δικοµµατική, µε πρωθυπουργό όχι τρίτο πρόσωπο, αλλά τον αρχηγό του πρώτου κόµµατος, δηλαδή της Ν.∆..

Η συνεργασία µε το ΠΑΣΟΚ του Ευ. Βενιζέλου δηµιούργησε µια πρωτόγνωρη πολιτική κουλτούρα. - ∆ηµιούργησε ένα νέο ιδεολογικό οπλοστάσιο στη Νέα ∆ηµοκρατία, φέρνοντας ή επαναφέροντας στο πολιτικό προσκήνιο έννοιες όπως ΑΟΖ, πατριωτισµός, προστασία συνόρων, λαθροµετανάστευση, µεταρρυθµίσεις, ασφάλεια, οικονοµική διάχυση, εθνική ταυτότητα, οικογένεια και ∆ηµογραφικό, ενεργειακή αυτονοµία κ.ά. Σε αυτήν τη διαδροµή της καθηµερινής διαχείρισης κρίσεων, και λάθη έγιναν και κάποιοι αδικήθηκαν, ενώ άλλοι κακώς ευνοήθηκαν. Αλλά, αφενός, είναι ανθρώπινο και, αφετέρου, δεν έγινε από πρόθεση.

Ενα είναι δεδοµένο: Στις ιστορικά µοναδικές αυτές συνθήκες, ο Αντώνης Σαµαράς παρέδωσε καλύτερη πατρίδα από αυτή που παρέλαβε. Του το αναγνώρισε, εξάλλου, και ο ελληνικός λαός: Παρά τα σκληρά µέτρα σε αυτές τις ιδιαίτερες συνθήκες για τη χώρα, στις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015 -σε µια µάχη που δεν την έδωσαν όλοι- η Ν.∆. έλαβε 1.710.000 ψήφους και ποσοστό 28%, µόλις µιάµιση ποσοστιαία µονάδα λιγότερη από το 2012. Οσο για το πολύ πλούσιο παρασκήνιο, για όλους και για όλα, αυτής της πυκνότατης περιόδου, είναι προφανές πως δεν µπορεί να αποκαλυφθεί σε ένα άρθρο. Ολα στην ώρα τους και στα βιβλιοπωλεία...