Υπήρξαν και οι τρεις στενοί συνεργάτες του Αλέξη Τσίπρα, ενώ τοποθετήθηκαν σε κομβικές κυβερνητικές και πολιτικές θέσεις, με προσωπική απόφασή του. Ωστόσο, πλέον, έχοντας ξεκινήσει, άλλος εντονότερα και άλλος ηπιότερα, ανταρτοπόλεμο κατά του ΣΥΡΙΖΑ και του Μεγάρου Μαξίμου, αποτελούν τους μεγαλύτερους «πονοκεφάλους» του πρωθυπουργού.

Οχι μόνο γιατί γνωρίζουν λεπτομέρειες για όσα συνέβησαν το διάστημα πριν από τις τελευταίες εκλογές, λόγω συμμετοχής τους στα τότε κέντρα λήψης αποφάσεων, αλλά και διότι μετά τις τελευταίες εξελίξεις στο Προσφυγικό και στο μέτωπο της διαπραγμάτευσης, που δεν εξελίσσεται όπως αναμενόταν από την ελληνική πλευρά, δεν μπορούν να προβλεφθούν με ασφάλεια οι διαθέσεις της κοινής γνώμης, αλλά και η υποδοχή που θα επιφυλάξει σε νέα πολιτικά σχήματα, στα οποία οι παραπάνω ενδεχομένως θα συμμετάσχουν ή θα ηγηθούν.  Στην κατεύθυνση αυτή, οι επιτελείς του Μαξίμου βρίσκονται σε αναζήτηση της στρατηγικής αντιμετώπισης των τριών παραπάνω προσώπων, για να «ακυρωθούν» πριν καταφέρουν να αποκτήσουν ακροατήριο στους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και στη μεγάλη δεξαμενή των αναποφάσιστων.

Οι τελευταίοι, όπως δείχνουν όλες οι μέχρι τώρα μετρήσεις κοινής γνώμης, είναι στη συντριπτική πλειονότητά τους δυσαρεστημένοι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ, που όμως δεν έχουν κόψει κάθε ψυχικό δεσμό με το κυβερνών κόμμα της ριζοσπαστικής Αριστεράς. Το εγχείρημα του Μαξίμου, πάντως, γίνεται ακόμα πιο δύσκολο από το ότι η Ζωή Κωνσταντοπούλου, που ανακοίνωσε την πρόθεσή της να προχωρήσει στην ίδρυση κόμματος, ο Γιάνης Βαρουφάκης, που έχει ήδη προχωρήσει στη δημιουργία ενός πανευρωπαϊκού κινήματος κατά της λιτότητας, και ο Γαβριήλ Σακελλαρίδης, που πιέζεται να συμμετάσχει στη «Δικτύωση για τη Ριζοσπαστική Αριστερά» του Τάσου Κορωνάκη και άλλων πρώην του ΣΥΡΙΖΑ, έχουν υψηλή δημοφιλία στην κοινή γνώμη και ακόμα μεγαλύτερη στον κόσμο της Αριστεράς. Στην κατεύθυνση αυτή, το επόμενο διάστημα δεν αποκλείεται να υπάρξουν επιθέσεις «αποδόμησης» των εν λόγω προσώπων από κυβερνητικά κέντρα.