Τη δυνατότητα των ΟΤΑ να καθορίζουν και να εισπράττουν με δικούς τους μηχανισμούς πόρους, (από τέλη αλλά και από φόρους), στο πλαίσιο της γενικής πολιτικής της κυβέρνησης, υποστηρίζει με άρθρο της στην «Αυγή» της Κυριακής η περιφερειάρχης Αττικής, Ρένα Δούρου.

Στο ίδιο άρθρο παρουσιάζει τέσσερις συγκεκριμένες προτάσεις μεταρρύθμισης της λειτουργίας των ΟΤΑ, που εκπόνησε η Περιφέρεια Αττικής με στόχο «την αποτελεσματική (χωρίς γραφειοκρατία, διαφθορά) λειτουργία για την εκπλήρωση του αναπτυξιακού και κοινωνικού ρόλου της Αυτοδιοίκησης». Η ίδια τονίζει ότι ο σχετικός δημόσιος διάλογος «έπρεπε να είχε ξεκινήσει από... χθες».

Οι προτάσεις αυτές έρχονται σε συνέχεια των όσων είχε υποστηρίξει στην αποκλειστική της συνέντευξη στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, στις 4 Σεπτεμβρίου, όταν τόνιζε χαρακτηριστικά ότι «οι Περιφέρειες μπορούν να είναι πραγματικοί μοχλοί ανάπτυξης και παράγοντες κοινωνικής συνοχής με την προϋπόθεση ότι θα αποκτήσουν οικονομική αυτοτέλεια, φορολογική αρμοδιότητα και κατάλληλο νομοθετικό πλαίσιο και πόρους για το μεταναστευτικό».

Ειδικότερα, στο άρθρο της στην Αυγή, η περιφερειάρχης Αττικής, αφού τονίσει ότι «οι Περιφέρειες πρέπει να απαλλαγούν από θεσμικά «βαρίδια» και ελλείμματα και να λειτουργήσουν σε ένα σαφές κανονιστικό πλαίσιο που τους επιτρέπει να επεμβαίνουν αποτελεσματικά σε ζητήματα, όπως π.χ., το μεταναστευτικό/προσφυγικό, παραθέτει τέσσερις προτάσεις μεταρρύθμισης σχετικά με τους ΟΤΑ.

Οι προτάσεις αυτές αφορούν, πέρα από την φορολογική αρμοδιότητα των ΟΤΑ, και: στη «συνταγματική κατοχύρωση της έννοιας της μητροπολιτικότητας στο άρθρο 102 του Συντάγματος», στην «ανάδειξη της ενότητας και της συνέχειας της κρατικής πολιτικής», προκειμένου να «πάψει η αλληλεπικάλυψη αρμοδιοτήτων των εμπλεκόμενων φορέων», στη «συνταγματική κατοχύρωση των αρμοδιοτήτων των ΟΤΑ, και ειδικότερα των Περιφερειών, στον χωροταξικό και πολεοδομικό σχεδιασμό».

Σε ό,τι αφορά στην τελευταία πρόταση, η Ρένα Δούρου επισημαίνει ότι με τον τρόπο αυτό «θα επιλυθούν χρόνια προβλήματα των τοπικών κοινωνιών» και φέρνει ως χαρακτηριστικό «το παράδειγμα επιχειρήσεων που ενώ έχουν αδειοδοτηθεί στο παρελθόν ως προς τη συγκεκριμένη δραστηριότητά τους, μια αλλαγή χρήσεων γης που δεν προέβλεψε, από απλή παράλειψη, τη συγκεκριμένη χρήση, δεν επιτρέπει την εκ νέου αδειοδότηση της επιχείρησης λόγω ανανέωσης ή μεταβίβασής της».