Σειρά εναλλακτικών στρατηγικών κινήσεων και πολιτικών πρωτοβουλιών, που θα δώσουν τη δυνατότητα στον ΣΥΡΙΖΑ να µην καταγραφεί ως µια θλιβερή ανάµνηση στην ιστορία της χώρας και θα διασφαλίσουν την εκλογική επιβίωσή του στο πολιτικό σκηνικό ως ρυθµιστικής δύναµης των εξελίξεων, εξετάζει το Μέγαρο Μαξίµου, αξιοποιώντας µε επιδέξιους τακτικισµούς κάθε πρόσφορη συγκυρία που µπορεί να λειτουργήσει θετικά για την Κουµουνδούρου και υπονοµευτικά για τις αντίπαλες παρατάξεις. Ο πρωθυπουργός, που εδώ και καιρό έχει διαµηνύσει προς όλα τα µέλη της κυβέρνησης και της Κοινοβουλευτικής Οµάδας ότι όλοι µαζί «πρέπει να φτάσουµε µέχρι το τέλος», προσπαθεί να βρει λύσεις αφενός για να µην αντιµετωπίσει το επόµενο διάστηµα δυσάρεστες εξελίξεις εντός του ΣΥΡΙΖΑ κυρίως τον κίνδυνο µιας νέας ανταρσίας, που θα θέσει σε δοκιµασία την κυβερνητική συνοχή.

Αφετέρου, µε ασκήσεις ισορροπηµένων µεθοδεύσεων θα επιδιώξει να µην ηττηθεί σε επίπεδο εντυπώσεων από την ανερχόµενη Ν.∆. του Κ. Μητσοτάκη και, ακολούθως, από τους δανειστές της χώρας, που πιέζουν για τη λήψη προληπτικών επιπρόσθετων µέτρων µετά το 2018.

ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ

Η στρατηγική του Μεγάρου Μαξίµου µέχρι τις επόµενες κάλπες, που δεν είναι βέβαιο ότι θα στηθούν στο τέλος της τετραετίας, θα είναι πολυδιάστατη εντός και εκτός Ελλάδας και θα ετεροκαθορίζεται από τις συγκυρίες που µπορεί να ωφελήσουν τις κινήσεις του πρωθυπουργού.

Σύµφωνα µε καλά πληροφορηµένες πηγές, ο Αλ. Τσίπρας στις συσκέψεις που πραγµατοποιεί µε τους πιο έµπιστους συνεργάτες του συζητά όλα τα σενάρια επάνω στα οποία µπορεί να κινηθεί ο ΣΥΡΙΖΑ για να διατηρήσει τον πρωταγωνιστικό ρόλο του στις εξελίξεις, στερώντας από τον Κυριάκο Μητσοτάκη το πλεονέκτηµα του ελέγχου των πρωτοβουλιών στην πορεία προς τις εθνικές εκλογές.

Στο πλαίσιο αυτό, ο σχεδιασµός του Μεγάρου Μαξίµου βασίζεται για ακόµα µία φορά σε επιχειρήσεις «δολιοφθοράς» κατά των πολιτικών αντιπάλων του και σε ελεγχόµενα ριψοκίνδυνους εκβιασµούς προς τους δανειστές, υπολογίζοντας ότι µπορεί να επωφεληθεί από την εκδήλωση τέτοιων ενεργειών, εξασφαλίζοντας επιµέρους επιτυχίες σε σηµεία της διαπραγµάτευσης που θα του επιτρέπουν να τα προβάλλει ως «εθνικές νίκες». Κάπως έτσι συνέβη µε την έκτακτη ενίσχυση των συνταξιούχων, ασχέτως εάν στη συνέχεια η κυβέρνηση υποχρεώθηκε σε ταπεινωτική αναδίπλωση έναντι των δανειστών. Ωστόσο, επικοινωνιακά, η ενέργεια αυτή προσφέρθηκε για να οικοδοµήσει το Μέγαρο Μαξίµου την επιχειρηµατολογία ότι τα κόµµατα της αντιπολίτευσης, µε προεξάρχουσα τη Ν.∆., συγκροτούν τη συµµαχία των προθύµων, υιοθετώντας πειθήνια τις αντιρρήσεις των ακραίων κύκλων των θεσµών.

Η εδώ και καιρό συστηµατική προσπάθεια του Αλ. Τσίπρα να παρουσιάσει την αξιωµατική αντιπολίτευση ως «φερέφωνο» των δανειστών δεν είναι καθόλου τυχαία και εντάσσεται στην προετοιµασία του εδάφους για πιθανές πρωτοβουλίες που σκοπεύει να πάρει ο πρωθυπουργός, σε περίπτωση που οι διαπραγµατεύσεις οδηγηθούν σε αδιέξοδο και είναι ορατός πλέον ο κίνδυνος της αποτυχίας υλοποίησης του προγράµµατος στη βάση νέων απαιτήσεων εκ µέρους των εταίρων.

ΔΙΕΞΟΔΟ

Οι πληροφορίες αναφέρουν πως πίσω από τις κλειστές πόρτες του Μεγάρου Μαξίµου έχει εκτιµηθεί η προοπτική να βρεθεί η κυβέρνηση µε την πλάτη στον τοίχο και ο Αλ. Τσίπρας να απειληθεί από τους βουλευτές του, που δεν θα ήθελαν σε καµία περίπτωση να ψηφίσουν και άλλα µέτρα. Ετσι, ως λύση διεξόδου µελετάται -εκτός των πρόωρων εκλογώνκαι το ενδεχόµενο της προσφυγής στον ελληνικό λαό µε τη διεξαγωγή ενός δηµοψηφίσµατος.

Με την άποψη αυτή συµφωνούν πολλοί κορυφαίοι υπουργοί της κυβέρνησης, όπως οι Αλ. Φλαµπουράρης και Π. Σκουρλέτης, ακόµη και ο «τσάρος» της ελληνικής οικονοµίας, Ευ. Τσακαλώτος, ο οποίος στις τελευταίες επαφές που είχε µε τον Αλ. Τσίπρα φέρεται να έχει πει: «Αν πέσουµε σε τοίχο, τότε θα πρέπει να ερωτηθεί ο ελληνικός λαός». Η επιλογή του δηµοψηφίσµατος στη βάση ενός ερωτήµατος που θα υπαινίσσεται και αλλαγή νοµίσµατος, εφόσον προτάσσει τη θέση: «Ναι ή όχι στη συνέχιση της λιτότητας µε κάθε θυσία», είναι ένα εργαλείο στα χέρια της κυβέρνησης, που εξυπηρετεί τις ανάγκες του Μεγάρου Μαξίµου υπό το πρίσµα και των διεθνών και ευρωπαϊκών εξελίξεων. Κι αυτό µετά την εκλογή του Ντ. Τραµπ στην Αµερική, όταν ο επικρατέστερος νέος πρεσβευτής των ΗΠΑ στην Ε.Ε., Τεντ Μ άλοχ, προέβλεψε τη διάλυση της Ευρώπης και την έξοδο της Μεγάλης Βρετανίας από την Ε.Ε., ενώ επεσήµανε τα αβέβαια εκλογικά αποτελέσµατα σε κρίσιµες χώρες της Ενωσης, όπως η Γαλλία, η Ολλανδία, η Ιταλία, αλλά και η Γερµανία.

Αν και αρκετοί είναι αυτοί που εκτιµούν πως ο Αλ. Τσίπρας, µετά το φιάσκο του προηγούµενου δηµοψηφίσµατος, όπου το «όχι» έγινε «ναι» για ένα τρίτο Μνηµόνιο, δεν θα αποπειραθεί να επανέλθει µε µια παρόµοια διαδικασία, για να ζητήσει τη γνώµη του ελληνικού λαού, καθώς µπορεί να την πατήσει, όπως οι Ιταλοί και οι Βρετανοί, εν τούτοις κυβερνητικά στελέχη θεωρούν πως, στην περίπτωση αυτή, όποιο και αν είναι το αποτέλεσµα, θα είναι «διαχειρίσιµο» εφόσον αυτή τη φορά θέσουν τα ερωτήµατα δίχως να πάρουν ξεκάθαρη θέση. Και µάλιστα θα έχουν την ευκαιρία και στις δύο εκλογικές εκδοχές του δηµοψηφίσµατος να «καπηλευτούν» κατά το δοκούν την ετυµηγορία του ελληνικού λαού. Είτε για να «αποδράσουν» τίµια από την εξουσία την εποµένη ενός δηµοψηφίσµατος είτε για να κερδίσουν λίγο χρόνο ακόµη και να προκηρύξουν εθνικές εκλογές µε αντιµνηµονιακή ρητορεία.