«Συμβιβασμός» φαίνεται να φωνάζει η τελική τοποθέτηση της Νέας Δημοκρατίας επί του νομοσχεδίου για την ταυτότητα φύλου, όχι όμως με την κυβέρνηση, αλλά μεταξύ των διαφόρων τάσεων στο εσωτερικό της. Οι τροποποιήσεις τις οποίες αιτείται το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης φαίνεται να προσπαθούν να συμβιβάσουν τις πιο φιλελεύθερες με τις πιο συντηρητικές απόψεις στους κόλπους της, ζητώντας ανεβασμένο όριο ηλικίας, δυνατότητα αυτοκαθορισμού μόνο μία φορά, ιατρική γνωμοδότηση και σε ενηλίκους εκτός απ' τους ανήλικους και μια σειρά ακόμα μέτρων που αντίκεινται στον χαρακτήρα της υπάρχουσας εκδοχής του νομοσχεδίου.

Όπως όμως -και μάλλον δικαίως- επαναλαμβάνουν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, οι προβλέψεις του νομοσχεδίου δεν υπερβαίνουν τα ευρωπαϊκά δεδομένα και τις διεθνείς επιταγές για τη δυνατότητα αυτοκαθορισμού του φύλου. Σ' αυτή -και σε κάθε άλλη περίπτωση που αφορά ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα- το κόμμα του Αλέξη Τσίπρα φαίνεται να έχει περισσότερο ευρωπαϊκό χαρακτήρα απ' ό,τι η πολιτική δεξαμενή που είθισται να το κατηγορεί για ευρωσκεπτικιστικές παρεκτροπές.

Η Νέα Δημοκρατία του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι ένα κόμμα που δείχνει έντονα διχασμένο στον κοινωνικό προσανατολισμό του και η σχάση αυτή κάθε άλλο παρά άσχετη με την ηγεσία του είναι. Μοιρασμένη σε ένα φάσμα που εκτείνεται από έναν μητσοτακικό «μυώδη φιλελευθερισμό», όπως αποκαλούσε το δόγμα του ο Ντέιβιντ Κάμερον, μέχρι πτέρυγες που συγκλίνουν με την ακροδεξιά, η Νέα Δημοκρατία παρουσιάζει το ανάστροφο της εικόνας του ΣΥΡΙΖΑ: ενώ δείχνει ικανή να ισορροπήσει τις διαφορετικές απόψεις σε ζητήματα οικονομικής πολιτικής και αστυνόμευσης, το χάσμα μοιάζει αγεφύρωτο εκεί που εισέρχονται στη συζήτηση τα ζητήματα δικαιωμάτων. Ιδίως απ' όταν άρχισε να πλαγιοκοπείται εκ δεξιών, αρχικά από το ΛΑΟΣ και ύστερα από τη Χρυσή Αυγή, πασχίζει συνεχώς να καταλαμβάνει εδάφη στη «γκρίζα ζώνη» που διεκδικεί η ακροδεξιά, πράγμα που έγινε με υπέρμετρο ζήλο στις μέρες του Αντώνη Σαμαρά.

Εκεί είναι που χωλαίνει και το ευρωκεντρικό αφήγημα της Νέας Δημοκρατίας εν συνόλω, ιδίως υπό έναν αρχηγό που πρεσβεύει ανοίγματα προς το κέντρο αντί των δεξιών αποκλίσεων. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν φαίνεται να έχει βρει ακόμα τη σωστή ισορροπία, πατώντας στις δύο ατελείς πλευρές του κόμματός του: απ' τη μία ένα τόξο που πασχίζει να φτιάξει τη νεοφιλελεύθερη ελίτ που θα κυβερνά χωρίς συναινέσεις κι απ' την άλλη μία σκληρή δεξιά που αποθαρρύνει νεότερους ψηφοφόρους και αποτυγχάνει να εναρμονιστεί με τα ευρωπαϊκά δεδομένα στα κοινωνικά δικαιώματα.

Ο επικεφαλής της Νέας Δημοκρατίας είχε ήδη δοκιμάσει την ανταρσία υπερψηφίζοντας το νομοσχέδιο για το σύμφωνο συμβίωσης. Η σημερινή δυστοκία του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης δείχνει ότι έχει πολύ δρόμο ακόμα μέχρι να βρεθεί στο σημείο ισορροπίας.