Μία από τις δημοφιλέστερες όπερες του Μπελλίνι, η Υπνοβάτις επιστρέφει στην Εθνική Λυρική Σκηνή μετά από 40 χρόνια. Στην υπόθεση της όπερας, η οποία διαδραματίζεται στη συμβολική «πάλλευκη» αθωότητα των Άλπεων και είναι εμπνευσμένη από τον κόσμο του κλασικού χορού, ο Μπελλίνι ανταποκρίθηκε με μουσική μοναδικής ποίησης: ειδικότερα η τελευταία σκηνή της πρωταγωνίστριας συγκαταλέγεται στις πιο τρυφερές και ευαίσθητες του ρεπερτορίου. Η όπερα γράφηκε για μια από τις διασημότερες τραγουδίστριες της εποχής, την Τζουντίττα Πάστα, για την οποία ο Μπελλίνι συνέθεσε επίσης τη Νόρμα. Μεταπολεμικά το έργο ήρθε και πάλι στο προσκήνιο χάρη στη Μαρία Κάλλας, η οποία πρωταγωνίστησε το 1955 σε μια σήμερα πια μυθική παραγωγή του Λουκίνο Βισκόντι στη Σκάλα του Μιλάνου.

Η Υπνοβάτις ανοίγει τη σεζόν 2019/20 της Εθνικής Λυρικής Σκηνής σε μια θρυλική παραγωγή υψηλής αισθητικής, σε σκηνοθεσία του Μάρκο Αρτούρο Μαρέλλι, μια συμπαραγωγή της Κρατικής Όπερας της Βιέννης και της Βασιλικής Όπερας του Λονδίνου, η οποία θεωρείται μια από τις πιο ενδιαφέρουσες αναγνώσεις πάνω στο αριστούργημα του Μπελλίνι και έχει παρουσιαστεί μετά τη Βιέννη και το Λονδίνο, στο Παρίσι και τη Βαρκελώνη.

Ο σκηνοθέτης σημειώνει: «Στα τραγικά έργα του ιταλικού μελοδράματος του δεκάτου ενάτου αιώνα περιλαμβάνονται συχνά σκηνές παραφροσύνης. Οι ηρωίδες περιθωριοποιούνται λόγω των κοινωνικών περιορισμών, εγκλωβίζονται σε αδιέξοδες συγκρούσεις και καταλήγουν στον παραλογισμό. Όμως, από την πρώτη κιόλας ματιά, η υπνοβάτις Αμίνα δεν φαίνεται να ανήκει σε μία από αυτές… Ο τόπος της πλοκής –οι ελβετικές Άλπεις– διατηρήθηκε, όμως η ιστορία εκτυλίσσεται σε ένα είδος ξενοδοχείου, ή καλύτερα σε ένα σανατόριο. Ένας τόπος, όπως ακριβώς περιγράφεται από τον Τόμας Μαν στο Μαγικό βουνό: εκεί, η έννοια του χρόνου είναι διαφορετική, το “παρόν επεκτείνεται”. Αυτό αισθάνομαι κι εγώ όταν ακούω την ουράνια μουσική του Μπελλίνι».

Ώρα έναρξης: 20.00 (Κυριακές: 18.30)