Ο Γιάννης Μπέζος και ο Πυγμαλίων Δαδακαρίδης πρωταγωνιστούν στις «Αινιγματικές Παραλλαγές», ένα έργο- συνέντευξη που οδηγεί σε ένα σκληρό παιχνίδι της αλήθειας και παράλληλα φανερώνει έναν τρυφερό και ευαίσθητο κόσμο.

Ο Σωτήρης Τσαφούλιας συναντάει σκηνοθετικά τον Πυγμαλίωνα Δαδακαρίδη και μαζί έρχονται αντιμέτωποι μέσα από το έργο, με τον διχασμό, την απομόνωση, τις ανθρώπινες σχέσεις και τα αιώνια μυστήρια του έρωτα.

Υπόθεση του έργου


Ο Αμπέλ Ζνόρκο (Γιάννης Μπέζος) είναι ένας συγγραφέας, βραβευμένος με Νόμπελ που ζει μόνος, αποτραβηγμένος στο Ροσβανοϋ, ένα μικρό νησί στη Θάλασσα της Νορβηγίας, αποφεύγοντας τα πάντα και ειδικά τους ανθρώπους. Έχοντας πρόσφατα εκδώσει το 21ο του βιβλίο που έχει γίνει τεράστια επιτυχία, δέχεται να δώσει συνέντευξη σε έναν δημοσιογράφο που τον πολιορκεί καιρό τον Έρικ Λάρσεν (Πυγμαλίων Δαδακαρίδης).

Άραγε πόσο τυχαία επέλεξε ο Αμπέλ Ζνόρκο τον συγκεκριμένο δημοσιογράφο και πόσο τυχαία επέλεξε ο Έρικ Λάρσεν τον συγκεκριμένο συγγραφέα;

Τι συνδέει τους δυο άντρες και ποια μονοπάτια θα αναγκαστούν να περάσουν και να ξεπεράσουν, όσο οι ανατροπές διαδέχονται η μια την άλλη σε μια ιστορία που η θέση της γάτας και του ποντικού αλλάζει συνεχώς.

Σκηνοθετικό σημείωμα

Σωτήρης Τσαφούλιας

Ο διχασμός είναι ίσως η μεγαλύτερη πανδημία της ανθρωπότητας. Οι κοινωνίες των ανθρώπων έδειχναν πάντα μεγαλύτερη προτίμηση στο σύμβολο της διαίρεσης.

Αν όμως κάτσουμε με ψυχραιμία και μελετήσουμε αυτά που μας χωρίζουν, θα δούμε ότι η βάση τους είναι κοινή. Είναι σαν να τσακώνονται δυο άνθρωποι για το πιο από τα κλαδιά ενός δέντρου είναι πιο ξεχωριστό, χωρίς να βλέπουν ότι όλα τα κλαδιά έχουν αφετηρία τους, τον ίδιο κορμό.

Δεν διχαζόμαστε για το που θέλουμε να φτάσουμε, άλλα για το ποιον δρόμο θα ακολουθήσουμε προκείμενου να φτάσουμε κάπου.

Ο Ηράκλειτος πίστευε ότι ο κόσμος δημιουργείται από τη «φωτιά», την αντίθεση και τον πόλεμο μεταξύ των αντιθέτων, στο οποίο συμπληρώνει: «τα εναντιόδρομα έχουν ενιαία φορά - από τα αντίθετα γεννιέται η ωραιότερη αρμονία».

Τι θα γίνονταν όμως αν σε κάθε τέτοια περίπτωση, μπορούσαμε να διακρίνουμε με νηφαλιότητα τα κοινά μας στοιχεία; Αν μπορούσαμε να διακρίνουμε πως κάθε έννοια ή ορισμός, εμπεριέχει αυτόματα και το αντίθετο αυτού που υποδηλώνει το όνομα του;

Οι Αινιγματικές Παραλλαγές του Eric-Emmanuel Schmitt είναι ένα έργο που ουσιαστικά μας δείχνει, πως όσα μας διχάζουν μπορούν εύκολα να μετατραπούν σε αυτά που μας ενώνουν με σκοπό τι άλλο; Μια καλύτερη ζωή που την κυβερνά η ομόνοια και η αγάπη στην πραγματική, οικουμενική και πανανθρώπινη διάσταση της.

Πυγμαλίων Δαδακαρίδης

Tι είναι αυτό που μας απομονώνει και τι αυτό που μας συνδέει στις ανθρώπινες σχέσεις. Τι σημάνει να αγαπάς και να ερωτεύεσαι. Πως η μοναξιά και ο φόβος μπορούν να αλλάξουν την πιο σκληρή εκδοχή του εαυτού μας και να μας οδηγήσουν στην αγάπη και στην αποδοχή. Μέσα από αυτό το υπέροχο κείμενο μαζί με τον καλό μου φίλο Σωτήρη Τσαφούλια και τον θαυμάσιο κύριο Γιάννη Μπέζο ακουμπάμε τις Αινιγματικές Παραλλαγές και ταξιδεύουμε σε έναν κόσμο που ο χρόνος, αλλά και ο άνθρωπος φτάνει στην πιο σημαντική στιγμή του μετά την γέννηση…στην αγάπη και στο ποσό δύσκολα, αλλά γενναία την ανακαλύπτεις και την αποδέχεσαι πριν σε προσπεράσει ο χρόνος…


Πληροφορίες
Μετάφραση: Εύα Κοτανίδη
Σκηνοθεσία: Σωτήρης Τσαφούλιας, Πυγμαλίων Δαδακαρίδης
Σκηνογράφος: Kωνσταντίνος Ζαμάνης
Ενδυματολόγος: Άγις Παναγιώτου
Παίζουν: Γιάννης Μπέζος, Πυγμαλίων Δαδακαρίδης
Στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης από τις 4 Φεβρουαρίου 2022