Στο ολοκαίνουργιο και γεμάτο χιούμορ, ρεαλιστικό, κοινωνικό δράμα του Γιάννη Τσίρου πρωταγωνιστεί η Φαίη Ξυλά στο θέατρο Σταθμός, υποδυόμενη μια καλλιεργημένη γυναίκα, έντονα διαισθητική που όμως έχει κλειστεί στο πολυτελές σπίτι της και παλεύει με τα φαντάσματα του παρελθόντος της.
Το νέο έργο του Γιάννη Τσίρου με τίτλο «Ημέρα Κυρίου» που έκανε πρεμιέρα την περασμένη Παρασκευή 18 Μαρτίου ανεβαίνει για πρώτη φορά στη θεατρική σκηνή με κύρια πρόσωπα ένα ζευγάρι καλοβαλμένων ανθρώπων και το υπηρετικό τους προσωπικό.
Ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Θεάτρου Σταθμός Μάνος Καρατζογιάννης σκηνοθετεί το καινούργιο έργο του δημιουργού των έργων «Άγριος Σπόρος» και «Αξύριστα Πηγούνια» παρουσιάζοντας ένα θέμα που χτυπάει στην καρδιά του θεατή με πρωταγωνιστές τον Μάξιμο Μουμούρη, τη Φαίη Ξυλά, τον Βασίλη Αθανασόπουλο και την Αναστασία Παντούση.
Η υπόθεση του έργου
Ο χρόνος που διαδραματίζεται το έργο περιορίζεται στη διάρκεια μιας Κυριακής. Μιας αργίας, από το πρωί μέχρι το βράδυ. Δεν αργούν όμως όλοι. Και όπως συμβαίνει και στη ζωή, κανένα από τα πρόσωπα του έργου δε δικαιώνεται, και κανένα δεν κερδίζει τίποτα περισσότερο από ένα μικρό μερίδιο επίγνωσης. Μιας επίγνωσης όμως σημαντικής, για όλα αυτά που βιώνουμε, και κυρίως γι' αυτά που έπονται. Μέσα από το γεμάτο χιουμορ, σασπενς και ποιητικές αιχμές ρεαλιστικό κοινωνικό δράμα του Γιάννη Τσίρου ζωντανεύουν χαρακτήρες οικείοι που ξυπνούν στον καθένα μας υπαρξιακές αγωνίες, αδυναμίες και δυνατότητες, συμβιβασμούς και αντιστάσεις.
Kάποια από τα πρόσωπα του έργου θα παλέψουν για το δίκιο τους και κάποια θα τους «δικάσουν», στον εξωτερικό χώρο μιας πολυτελούς πισίνας σε ένα προάστιο της Αττικής στη διάρκεια μιας Κυριακής. Μιας αργίας, που όμως δεν απολαμβάνουν όλοι.
Η συνέντευξη
Η Φαίη Ξυλά που υποδύεται την κυρία του σπιτιού μιλάει στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ και τη Μαριάνθη Κουνιά για το έργο. Η γνωστή ηθοποιός, που είναι μια από τις πιο ταλαντούχες ηθοποιούς της γενιάς της μετράει πολλές επιτυχίες στο θέατρο, την τηλεόραση και τον κινηματογράφο και είναι αισιόδοξη πως ο καλλιτεχνικός κόσμος έχει αρχίσει να βρίσκει τους σωστούς ρυθμούς δουλειάς μετά από τις δυο μεγάλες κρίσεις που πέρασαν από πάνω του τα τελευταία χρόνια. Τον Κορωνοϊό και τις καταγγελίες από το κίνημα me too.
Ποια είναι τα βασικά του σημεία και ποια τα χαρακτηριστικά του ρόλου σας;
Το έργο είναι κοινωνικό ρεαλιστικό με χιουμοριστικά στοιχεία. Ο μικρόκοσμος των ηρώων θα μπορούσε να είναι μια μικρογραφία της ευρύτερης κοινωνίας. Η Ιουλια είναι η κυρία του σπιτιού, μια γυναίκα έξυπνη, καλλιεργημένη, έντονα διαισθητική, που ομως έχει κλειστεί στο πολυτελές σπιτι της και παλεύει με τα ελλείμματα της και τα φαντάσματα του παρελθόντος.
Τι σας συγκινεί περισσότερο σε αυτό το έργο;
Το ότι όπως συμβαίνει και στη ζωή, ένα ασήμαντο γεγονός μπορεί να γίνει αφορμή να ξεκλειδωθούν φόβοι, αγωνίες, αδυναμίες, συμβιβασμοί, αλλά και αντιστάσεις και επίγνωση.
Ποιες υπαρξιακές αγωνίες, αδυναμίες και δυνατότητες, συμβιβασμούς και αντιστάσεις θίγει το έργο;
Την αγωνία του αν η ζωή μας είναι όπως θα θέλαμε πραγματικά. Αν εμείς φταίμε ή οι συνθήκες μας αναγκάζουν.
Αν υπάρχει δίκαιο και ποιο είναι τελικά. Αν αγκαλιάζουμε ή κοιτάμε καχύποπτα το διαφορετικό. Αν ερχόμαστε πραγματικά σε επαφή με τον εαυτό μας και τους γύρω μας. Αν μπορούμε να είμαστε ποτέ πραγματικά ασφαλείς
Και ποια είναι η ασφάλεια που ζητάμε; Και πολλά αλλά.
Η κοινωνία μας σε ποιους τομείς πιστεύετε ότι έχει χάσει σήμερα τον προσανατολισμό της;
Δυστυχώς, ο σύγχρονος άνθρωπος έχει σχεδόν τυφλωθεί από τον ατομισμό και τον εγωκεντρισμό του με αποτέλεσμα να κλείνεται στο καβούκι του ολοένα και περισσότερο και να μη συνάπτει ουσιαστικές ανθρώπινες σχέσεις. Παρακολουθώντας όσα συμβαίνουν στον περίγυρό μου, αλλά και ευρύτερα, διαπιστώνω ότι η επικοινωνία, η φιλία, η συνεργασία, ο σεβασμός, η αγάπη σκοντάφτουν συνεχώς πάνω στα εγώ και κατρακυλούν στον κατήφορο. Παρότι η ίδια έχω στη ζωή μου πολύ αγαπημένα πρόσωπα, τυχαίνει να συναντώ αξιόλογους ανθρώπους που μου λένε ότι πλέον είναι εξαιρετικά δύσκολο να κάνεις φίλους ή να βρεις σύντροφο. Οπότε δεν οδηγούμαστε τυχαία στον ωχαδερφισμό. Αν δε συνδέεσαι με τον πλησίον και δε νοιάζεσαι για τους οικείους, πώς να νοιαστείς για το σύνολο;
Καθώς η παράσταση αυτή έχει επιχορηγηθεί από το Υπουργείο Πολιτισμού, πιστεύετε πως η πολιτεία τα τελευταία χρόνια στηρίζει επαρκώς τον Πολιτισμό;
Λόγω covid τα πολιτιστικά δρώμενα πάγωσαν τα τελευταία δύο χρόνια και η μεγαλύτερη μερίδα καλλιτεχνών υπέφερε οικονομικά και ψυχολογικά. Σίγουρα ο πολιτισμός χρειάζεται τη στήριξη της πολιτείας επειδή η ατομική πρωτοβουλία δεν αρκεί και διστάζει να συνδράμει λιγότερο γνωστούς καλλιτέχνες.
Αναφορικά με το κίνημα me too που δημιουργηθήκε πέρυσι στον καλλιτεχνικό χώρο, τι σας είχε σοκάρει περισσότερο από όσα είχαν αποκαλυφθεί;
Το πόσο μπορεί να σε παραπλανήσει κάποιος και το πόσο μακριά μπορεί να φτάσει από έπαρση και πάθος για εξουσία.
Πως είναι σήμερα οι σχέσεις των καλλιτεχνών μετά από όσα συνέβησαν πέρυσι με αυτό το κίνημα; Είναι πιο ισορροπημένα τα πράγματα;
Πιστεύω ότι το me too απελευθέρωσε κάποιους ανθρώπους από τα φαντάσματα του παρελθόντος και ταυτόχρονα έβαλε όρια σε δυσάρεστες συμπεριφορές. Αν με ρωτάτε προσωπικά, έχω να πω ότι ουδέποτε είχα προβλήματα με συναδέλφους, πλην μιας συγκεκριμένης εξαίρεσης, οπότε οι συνεργασίες μου συνεχίζονται στο ίδιο μοτίβο.
Πιστεύετε πως τα τελευταία χρόνια είχαν χαθεί τα όρια του σεβασμού από τους μεγάλους και παλιότερους ηθοποιούς προς τους νεώτερους με αποτέλεσμα την κατάχρηση εξουσίας;
Στο χώρο του θεάτρου υπάρχουν τόσο φωτεινά και χαρισματικά πλάσματα που είναι αδύνατο να επισκιαστούν από μεμονωμένες περιπτώσεις. Έχω γνωρίσει παλιότερους ηθοποιούς που σέβονται και αναδεικνύουν νέα ταλέντα χωρίς κόμπλεξ και υστερόβουλα πλάνα. Θεωρώ ότι το πώς επιλέγεις να συμπεριφέρεσαι ως άνθρωπος είναι θέμα ψυχό-πνευματικής εκπαίδευσης και δεν περιορίζεται μόνο στον τομέα της τέχνης. Όλοι οι επαγγελματικοί κλάδοι πλήττονται από κακοποιητικά στοιχεία και σίγουρα χρειάζονται εξυγίανση. Ευτυχώς στο δικό μου κλάδο οι ηθοποιοί έχουμε βήμα στα μέσα κι όλα γνωστοποιούνται γρήγορα. Ελπίζω μόνο τα πρόσωπα που απέχουν από τη δημοσιότητα κι αντιμετωπίζουν ανάλογα θέματα να λαμβάνουν αντιστοίχως την απαιτούμενη στήριξη και προσοχή.
Πώς αντιδράτε σε ό,τι συμβαίνει γύρω μας; Τι έχετε πει στο παιδί σας για τον πόλεμο Ρωσίας –Ουκρανίας;
Θλίβομαι, εξοργίζομαι, ανησυχώ. Αυτή η βαρβαρότητα με ξεπερνά και με γεμίζει αρνητικά συναισθήματα, παρότι είμαι θετικός άνθρωπος. Φυσικά, μιλάω ανοιχτά στο γιο μου και προσπαθώ να του εξηγώ τι συμβαίνει, αλλά πώς να εξηγεί κανείς τα ανεξήγητα. Ως μητέρα νιώθω τεράστια ευθύνη απέναντι στο παιδί μου, αλλά και σε όλα τα παιδιά του κόσμου. Πώς να μην κοκκινίζω από ντροπή για τον κόσμο που φτιάξαμε και πώς να παραμένω ψύχραιμη μπροστά σε παιδικά πτώματα;
