Εχω ταξιδέψει (επιτρέψτε µου τον α’ ενικό) στις θάλασσες του ελληνικού Τύπου για δυο Ιλιάδες και δυο Οδύσσειες. Οµως, δεν θα έλεγα, όπως θα έλεγε ο Οµηρος για τον Οδυσσέα, «ίδεν άστεα πολλά και νόον έγνω», διότι ακόµα µαθαίνω – µαθαίνω µαζί σας! Καθότι η δηµοσιογραφία (µαζί και η σκιτσογραφία) Μούσες έχουν τους αναγνώστες.
Η σχέση αυτή, γραφιά - αναγνώστη, είναι σχέση αµφίδροµη, συχνά αµφίσηµη κι ενίοτε αµφίθυµη. Αυτό όµως είναι και η γοητεία του ταξιδιού, ενός ταξιδιού πάντα αχαρτογράφητου. Συναντιόµαστε λοιπόν στο σκάφος των «Παραπολιτικών», µε άλλους γνωριζόµαστε, µε άλλους θα γνωριστούµε. Καλοτάξιδοι να ’µαστε, άλλοτε ως τσούρµο, άλλοτε ως επιβάτες και πάντα ως συνταξιδιώτες. Για µένα ένα ακόµα «ηµερολόγιο καταστρώµατος», καθώς έλεγε ο Ποιητής, για εσάς µια ακόµα πινελιά στον κήπο της Σαββατιάτικης εφηµερίδας σας – διότι οι εφηµερίδες είναι κήποι, όπου φύονται και το αναµενόµενο και το αναπάντεχο! Ειλικρίνεια, ανοιχτή καρδιά και γνώµη (µε βάση τις γνώσεις, την έρευνα και τις αµφιβολίες) θα κουµαντάρουν το χάρτινο καραβάκι µας…
Δημοσιεύθηκε στην στήλη «Κόκκινος Πειρατής» της Εφημερίδας Παραπολιτικά το Σάββατο 22/1
