Εν πρώτοις, η Γερµανία ανακοίνωσε ένα πρόγραµµα επανεξοπλισµού (µε τις ευλογίες των ΗΠΑ) της τάξεως των 100 δισ. ευρώ, ο οποίος, στο πλαίσιο της εισβολής των Ρώσων στην Ουκρανία, ακούσθηκε στα αυτιά της Οικουµένης χωρίς να προκαλέσει ανατριχίλες και φρίκη, χωρίς να υποµνήσει «οικεία (για όλους µας) κακά»!
Πριν αλέκτορα φωνήσαι, τα πράγµατα άρχισαν να παίρνουν τον δρόµο τους. Η Γερµανία συζητά ήδη µε τις ΗΠΑ την αγορά 35 µαχητικών F-35, αναλαµβάνει να ηγηθεί δύναµης 5.000 ανδρών από όλη την Ευρώπη (για άµεσες επεµβάσεις) και κάνει «στην άκρη» τη Γαλλία από τα στρατιωτικά πράγµατα που αφορούν και θα αφορούν την Ευρωπαϊκή Αµυνα (παράλληλα µε το ΝΑΤΟ) και την εξέλιξή της.
Η Γερµανία γίνεται η τρίτη χώρα στον κόσµο σε εξοπλιστικές δαπάνες µετά τις ΗΠΑ και την Κίνα! Ο γερµανικός µιλιταρισµός επιστρέφει και η Γη θα έπρεπε να τρέµει! (για να παραφράσω την πιο φρικτή φράση που είχε πει ποτέ ο Γκαίµπελς). Οµως, όχι µόνο δεν «τρέµει η Γη», αλλά πολύς κόσµος χασκογελάει ή ακόµα και χειροκροτεί.
Η «Οµογενοποιηµένη Σκέψη» που έχει κυριαρχήσει και στη συνέχεια έχει επιβληθεί στη ∆ύση δεν επιτρέπει δεύτερες σκέψεις. Ας κοιµούνται λοιπόν στα κιβούρια τους οι πεσόντες στο Βερντέν και τη Νορµανδία, οι Γερµανοί ξανάρχονται κι έχουν δουλειές να τελειώσουν παντού στον πλανήτη, από τη Βαλτική έως τα ∆υτικά Βαλκάνια κι από τον εγγύς καιρό έως τον απώτερο – αν υπάρξει απώτερος…
Το 1939 ο Ουίνστον Τσώρτσιλ (ποιος άλλος;) έδωσε έναν διάσηµο ορισµό για τη Ρωσία: «Είναι ένας γρίφος, τυλιγµένος σε ένα µυστήριο, µέσα σε ένα αίνιγµα». Ταυτοχρόνως όµως ο Τσώρτσιλ έλεγε και ότι υπάρχει «ένα κλειδί» που ξεκλειδώνει τον ρωσικό γρίφο κι αυτό είναι το «εθνικό συµφέρον της Ρωσίας» - για τα επόµενα 100 χρόνια κάθε φορά. (Αυτά σηµειώνει ο Tim Marshall στο περίφηµο πλέον βιβλίο του «Αιχµάλωτοι της Γεωγραφίας» - το οποίο σας συνιστώ! Εκτός από τον «γρίφο» της Ρωσίας, ξεκλειδώνει και το µυαλό) - αναλύοντας τις ορίζουσες που διαµορφώνουν τη σύγχρονη γεωπολιτική.
Πάντως, στη Νέα Τάξη Πραγµάτων που περιγράφει ο Μπάιντεν (µάλιστα, µε αυτή την ορολογία), ένα άτακτο παιδί της, η Τουρκία, έχει περίοπτη θέση. Για την ώρα επωφελείται, αλλά έχει ήδη µπει σε κατάσταση Υπερεπέκτασης.
Πάντως, µε «την Ευρώπη κάτι σαν ενδοχώρα των ΗΠΑ» και τη Γερµανία να ανέρχεται και στη στρατιωτική (εκτός της οικονοµικής) ηγεσία της Ε.Ε., η Τουρκία είναι στα καλύτερά της! - όχι µόνο µπορεί να πατάει σε δύο βάρκες (στα νερά της ∆ύσης και στα νερά της Ρωσίας), αλλά επιπλέον µπορεί να ψαρεύει σε θολά νερά - αυτά των ΑΟΖ, λόγου χάριν. Για πόσο; Ωσπου να καταρρεύσει η Υπερεπέκταση...
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Παραπολιτικά το Σάββατο 2/4
