Μια σχολή ιστορικών (όχι βεβαίως αναθεωρητών) διατείνεται ότι η Ευρώπη από το 1643 -όταν πήρε τον δρόµο για να διαµορφωθεί όπως περίπου είναι σήµερα- βρίσκεται σε έναν διαρκή εµφύλιο πόλεµο, µε αποκορύφωση τους δύο Παγκόσµιους Πολέµους.
Είναι αλήθεια ότι τα πλείστα ευρωπαϊκά έθνη προέκυψαν από µεταναστεύσεις, ωσµώσεις, εισβολές και συγκατοικήσεις τριών - τεσσάρων µεγάλων οµοεθνιών και, υπ’ αυτήν την έννοια, τα έθνη αυτά είναι πρωτοξάδελφα, δευτεροξάδελφα και κάποια απ’ αυτά αδελφά. Σήµερα η Ευρώπη ξαναµπαίνει σε πόλεµο, µάλλον µακράς διαρκείας, αδελφοκτόνο (µεταξύ Ρώσων και Ουκρανών) ή εµφύλιο (µεταξύ όλων των άλλων).
Ισως µάλιστα να έχουµε µπει στον Γ’ Παγκόσµιο Πόλεµο, ο οποίος, αν δεν µετατραπεί σε πυρηνικό, θα αλλάξει τον χάρτη της Ευρώπης (και του κόσµου) µε τρόπο τόσο ριζικό όσο εκείνος που διαµόρφωσε την ευρωπαϊκή ανθρωπογεωγραφία από το 1643 και µετά. Ηδη το ΝΑΤΟ αναβαθµίζει τις δυνάµεις ταχείας επέµβασης που διαθέτει σε ευρωπαϊκό έδαφος από τους 40.000 άνδρες σε 300.000! Ενώ οι ΗΠΑ απελευθέρωσαν το τζίνι του γερµανικού επανεξοπλισµού, µε την Ιαπωνία να αυτονοµείται (από τις ΗΠΑ σε όσα την αφορούν) και να ζητά πίσω τις Κουρίλες Νήσους απ’ τη Ρωσία (για αρχή).
Ο ασκός του Αιόλου φυσάει στην Τουρκία, στην Πολωνία, στις Βαλτικές, στη Μέση Ανατολή, στην Ταϊβάν, ακόµα και στη Νήσο του Πάσχα. Οµως, ούτε οι ΗΠΑ ούτε η Ρωσία έχουν το περιθώριο να αποτύχουν – είναι πυρηνικές δυνάµεις, δεν θα επιτρέψουν στον εαυτό τους να εκµηδενισθεί. Συνεπώς, ο νέος τριακονταετής πόλεµος δεν µπορεί να οδηγήσει σε µια νέα Συνθήκη των Βερσαλλιών – µπορεί να οδηγήσει µόνον στην Αβυσσο. Πρέπει λοιπόν να σταµατήσει τώρα, πριν να εξελιχθεί. Αλλιώς, κινδυνεύουµε πάλι, όπως το 1914, όταν όλοι οι εµπλεκόµενοι προσπάθησαν να σταµατήσουν, εν τέλει, τον πόλεµο και, εν τέλει, δεν µπόρεσαν.
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Παραπολιτικά το Σάββατο 2/7
