Πώς προέκυψε το φόρεμα με το πρόσωπο του Γιάννη Αντετοκούνμπο, που θα εκτεθεί σε φιλανθρωπικό γκαλά των Βρυξελλών; Ποια ήταν η αντίδραση του αστέρα των Μιλγουόκι Μπακς όταν ενημερώθηκε σχετικά;

Ο διεθνούς φήμης virtual designer, Χρήστος Τσέβης, έδωσε τις απαντήσεις στον «ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ FM 90,1» και στην εκπομπή «Μπάλα στα Παραπολιτικά», με στους Γιώργο Μανιάτη και Γιάννη Φραγκουλόπουλο, εξηγώντας παράλληλα το ξεχωριστό της τέχνης του.

Αναλυτικά:

Για το φόρεμα με τον Αντετοκούνμπο: «Είχα κληθεί να συμμετάσχω σε μία έκθεση στις Βρυξέλλες, που ανοίγει στα τέλη του μήνα και θα διαρκέσει για τρεις μήνες, η οποία διοργανώνεται από ένα ινστιτούτο της Μαδρίτης. Από κάθε χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης ένας καλλιτέχνης θα παρέδιδε ένα φόρεμα, με κάποιο σχέδιο πάνω του. Λαμβάνοντας την πρόσκληση λίγο πριν από το Παγκόσμιο πρωτάθλημα μπάσκετ, η ιδέα για τον Γιάννη –τον οποίο παρακολουθώ, θαυμάζω και νομίζω ότι εκφράζει και πολλά, ωραία πράγματα- μου ήρθε αυτόματα. Το παιδί δεν το ήξερα, ούτε γνώριζα αν θα αρέσει στους Ισπανούς. Εκείνοι ενθουσιάστηκαν, ενώ στον Γιάννη το είπα την τελευταία στιγμή, πριν από μία-δύο εβδομάδες. Του έστειλα το σχέδιο και μου απάντησε: «Είναι φοβερό, καταπληκτικό!». Το χάρηκε αρκετά. Είναι ένα σεμνό παιδί. Με ευχαρίστησε και η ιστορία τελείωσε εκεί, κάτι που εκτιμώ. Δεν μου ζήτησε τίποτα… Το φόρεμα είναι μοναδικό, θα δημοπρατηθεί για κάποιο φιλανθρωπικό σκοπό και δυστυχώς δεν υπάρχει άλλο κομμάτι, για να του το στείλω. Θα του στείλω, όμως, το πορτρέτο που έχω κάνει με εκείνον».

Για την πορεία του ως visual designer: «Εγώ δουλεύω για πάρα πολλά χρόνια στο χώρο της διαφήμισης και των εκδόσεων παλαιότερα. Έκανα μία παράλληλη δραστηριότητα με το επάγγελμά μου, όπου εξέφραζα κάποια πάθη, ορισμένα ενδιαφέροντα, φτιάχνοντας μωσαϊκά με αρκετή πολυπλοκότητα. Ήταν περισσότερο ως χόμπι, καθώς ελάχιστες απ’ αυτές τις εικόνες κατέληξαν κάπου. Κάποια στιγμή αυτό βγήκε προς τα έξω, απέκτησε ένα κοινό και το ένα έφερε το άλλο… Χρειάζεται κόπος, δουλειά, αγάπη σε αυτό που κάνεις, αλλά δεν είναι τόσο δύσκολο όσο πιστεύει κάποιος».

Για τα μωσαϊκά του Στιβ Τζομπς: «Του τα είχα στείλει, αλλά δυστυχώς δεν πήρα κάποια απάντηση. Δεν έχω την παραμικρή ιδέα αν τα είδε. Δεν τον είχα είδωλο, απλώς ήταν ένα πολύ ενδιαφέρον θέμα για εμένα. Τον Στιβ Τζομπς τον παρακολουθούσα από τη δεκαετία του ’80, με ενδιέφεραν οι απόψεις του, δίχως απαραιτήτως να συμφωνώ. Ήταν ένα πρόσωπο που δεν σε έκανε να βαριέσαι με κανέναν τρόπο. Κάποιοι φίλοι μου με έπεισαν να του στείλω τα μωσαϊκά με εκείνον και το έκανα κάνα εξάμηνο προτού πεθάνει. Δεν έχω ιδέα αν τα είδε ή όχι…».