Ένα από τα μεγάλα θέματα που απασχολούν την ελληνική κοινωνία είναι και αυτό των κινητοποιήσεων των αγροτών. Δεν θυμίζουν τίποτα από τις κινητοποιήσεις άλλων εποχών, αν και τα προβλήματα είναι εξίσου μεγάλα. Με μια διαφορά. Παλαιότερα, η επίλυση των προβλημάτων εξαρτιόταν σε μεγάλο βαθμό από τις αποφάσεις της εκάστοτε ελληνικής κυβέρνησης. Σήμερα, η επίλυση των μεγάλων αγροτικών προβλημάτων εξαρτάται κυρίως από την ΕΕ, γιατί η επίλυση των προβλημάτων τους εξαρτάται από μια σειρά διεθνών παραγόντων, όπως είναι ο πόλεμος στην Ουκρανία ή στη Μέση Ανατολή, που επιτείνουν την ενεργειακή κρίση.

Σε ολόκληρη τη Θεσσαλία έχουν βγει στους δρόμους περί τα 1.500 τρακτέρ. Σε παλαιότερες κινητοποιήσεις τα 1.500 τρακτέρ συγκεντρώνονταν μόνο στη Λάρισα. Είναι κι αυτό δείγμα των καιρών και της απαξίωσης της πολιτικής; Ίσως. Πιθανότατα όμως είναι δείγμα ωριμότητας των καιρών, καθώς όλο και πιο πολλοί καταλαβαίνουν ότι τα προβλήματα δεν επιλύονται με καταλήψεις εθνικών οδών αλλά με διάλογο και με ρεαλιστικές προτάσεις. Η επισήμανση «ρεαλιστικές» δεν είναι τυχαία. Γιατί το σύνολο των αγροτών θέτουν αιτήματα ρεαλιστικά, όπως μέτρα για τη μείωση του κόστους παραγωγής, περαιτέρω επιδότηση του αγροτικού πετρελαίου και αλλαγή σημείων της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής, η οποία τροφοδοτεί το αγροτικό εισόδημα.

Αξίζει να σημειωθεί ότι το 52% του αγροτικού εισοδήματος στηρίζεται στις ενισχύσεις που έρχονται μέσω ΕΕ. Υπάρχουν όμως και οι γνωστές φωνές που ξυπνάνε μνήμες του παρελθόντος. Πρόκειται για ένα φαινόμενο που συνήθως βρίσκει έδαφος να αναπτυχθεί εκεί που υπάρχει πόνος και αγωνία για το αύριο. Αυτό συμβαίνει στη Θεσσαλία. Κάποιοι που με ψευδή στοιχεία υποστηρίζουν ότι δεν έχουν πάρει καμία αποζημίωση για τις καταστροφές που υπέστησαν στη Θεσσαλία, ενώ έχουν λάβει ήδη προκαταβολές αποζημιώσεων ύψους 150.000.000 ευρώ και θα λάβουν τουλάχιστον 110.000.000 ακόμη, ή ότι η κυβέρνηση έχει εγκαταλείψει τους πληγέντες στη Θεσσαλία και δεν έχει πληρώσει ούτε καν την πρώτη αρωγή. Και, φυσικά, έρχονται τα επίσημα στοιχεία και αποκαλύπτεται ότι μόνο το 14% των πληγέντων έχει υποβάλει πλήρη φάκελο.

Επίσης κατανοητή η αντίδραση πολλών κατοίκων των παρακάρλιων περιοχών, στις οποίες 150.000 στρέμματα είναι καλυμμένα με νερό. Το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων «τρέχει» ειδικό πρόγραμμα που θα καλύψει το εισόδημα των πληγέντων. Το βέβαιο είναι ότι στην περίπτωση της Θεσσαλίας δεν πρέπει να γίνουν βιαστικά, και πιθανότατα λανθασμένα, βήματα. Καθοριστικό σημείο είναι το περιεχόμενο του master plan που θα παραδοθεί αρχές Μαρτίου από την εταιρεία HVA International και θα αφορά την αντιπλημμυρική προστασία του κάμπου. Θα περιλαμβάνει μια σειρά έργων που πρέπει να γίνουν και το ένα θα είναι συμπληρωματικό του άλλου με στόχο να μην επαναληφθεί το κακό.

Συνεπώς οτιδήποτε άλλο λέγεται και γράφεται είναι πρόωρο. Μέχρι τότε χρειάζεται ψυχραιμία και λογική. Γιατί κανείς δεν μπορεί να υποκαταστήσει τους επιστήμονες ούτε να πειραματίζεται σε μια περιοχή που είναι πληγωμένη. Η Θεσσαλία δεν προσφέρεται για συνθήματα, πολιτικές κορόνες και κομματική εκμετάλλευση. Η ανασυγκρότησή της είναι υπόθεση εθνική και ως τέτοια την αντιμετωπίζει η κυβέρνηση, δείχνοντας μέχρι στιγμής πρωτόγνωρη υπευθυνότητα, την οποία καλό είναι να μιμηθούν και στην αντιπολίτευση.

Δημοσιεύτηκε στην Απογευματινή στις 2/2