Η αχαρακτήριστη δήλωση του υποψήφιου βουλευτή Ευβοίας, Σπύρου Πνευματικού, περί επιλογής ασθενών και παύσης χορήγησης φαρμάκων σε ασθενείς τελικού σταδίου για λόγους οικονομίας, προκάλεσε αντιδράσεις, αποτροπιασμό και τελικά τη διαγραφή του από τα ψηφοδέλτια.

Σε μία πρώτη ανάγνωση δημιούργησε πρόβλημα στη ΝΔ, διότι έδωσε αφορμή στην αντιπολίτευση να ισχυρίζεται ότι «αυτή είναι η κρυφή ατζέντα» που ετοιμάζει η απελθούσα κυβέρνηση μόλις επανεκλεγεί. Η αποπομπή του κ. Πνευματικού από τα ψηφοδέλτια και η αποκήρυξη της ούτως ή άλλως φρικαλέας άποψής του έδωσε όμως και την ευκαιρία στη ΝΔ να γυρίσει την μπάλα πίσω και να ανταπαντήσει ότι «δεν υπάρχει τέτοια ατζέντα». Προφανώς δεν υπάρχει ούτε μπορεί να υπάρξει.

Είναι άχαρη η πολιτική αντιπαράθεση για ένα τέτοιο θέμα, είναι ντροπή να γίνεται συζήτηση για το αν μια σύγχρονη πολιτεία θα κάνει τα πάντα για να παράσχει κάθε δυνατή βοήθεια σε όλους ανεξαιρέτως τους πολίτες της. Σε έναν πόλεμο, αν υπάρχουν 100 βαριά τραυματίες και υπάρχει δυνατότητα να χειρουργηθούν στο πεδίο μόνο 10, είσαι αναγκασμένος να κάνεις επιλογή. Στην πανδημία του COVID, όπου σε περιοχές όπως το Μπέργκαμο στην Ιταλία οι συνθήκες ήταν χειρότερες από πολέμου αναφορικά με τον αριθμό επειγόντων περιστατικών που έφθαναν στα νοσοκομεία, οι ιατροί αναγκάστηκαν να κάνουν επιλογή. Επιλογή ασθενών όμως υπό κανονικές συνθήκες, σε κανονικές Δημοκρατίες δεν μπορεί να γίνεται. Οι ανθρώπινες κοινωνίες βασίζονται στην αλληλεγγύη. Κοινωνίες χωρίς αλληλεγγύη δεν είναι κοινωνίες ανθρώπων.

Στενός μου φίλος ασθένησε πέρυσι αιφνιδίως από την επάρατο και μετά τη διάγνωση οι ιατροί ήταν ειλικρινείς και του έδωσαν εβδομάδες ζωής. Παρ’ όλ’ αυτά, συγκεκριμένοι εξ αυτών του είπαν ότι θα εξαντλήσουν κάθε δυνατότητα και φαρμακευτικό σχήμα, επεδίωξαν και επέτυχαν να τον εντάξουν σε προχωρημένα ημιπειραματικά πρωτόκολλα. Έναν χρόνο αργότερα είναι θεραπευμένος κοντά στην οικογένειά του και πίνουμε καφέ μαζί κάθε εβδομάδα. Η αστοχία του κ. Πνευματικού κατά κάποιον τρόπο έδωσε «πάσα» για να κλείσει ένα θέμα το οποίο όμως στην πραγματικότητα ουδέποτε είχε τεθεί. Αυτή η πόρτα ήταν κλειστή και κανείς δεν είχε τολμήσει να την ανοίξει, διότι από πίσω κρύβονται τέρατα.

Τώρα αυτή η πόρτα διπλοκλείδωσε. Και έτσι θα μείνει. Κλειδωμένη.

Δημοσιεύτηκε στην ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ στις 10/6