Περί ''παλαιστινιακής υπόθεσης''
Άρθρο γνώμης
Αν δεν υπήρχε το Ισραήλ, θα ήταν µετριοπαθείς; Η Χαµάς δεν νοιάζεται - Τζιχάντ κάνει
Οι ισραηλινές επιχειρήσεις στη Γάζα έχουν πυροδοτήσει διεθνώς και στη χώρα μας μπαράζ επικρίσεων, με τον όρο «γενοκτονία» να αποτελεί την αιχμή της μομφής που αποδίδεται στο εβραϊκό κράτος.
Η αυθεντική αντίδραση εκείνων που θεωρούν ότι το Ισραήλ έχει ξεπεράσει τα όρια στην αντίδρασή του για την τρομοκρατική επίθεση της Χαμάς μοχλεύεται από την οργανωτική, χρηματοδοτική και λομπίστικη παρέμβαση συγκεκριμένων οργανώσεων, κρατών και των μυστικών υπηρεσιών τους προκειμένου να διογκωθεί το κλίμα και να προωθηθεί η ισλαμιστική ατζέντα μέσω της θυματοποίησης. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν άμαχοι, γυναίκες και παιδιά, μεταξύ των χιλιάδων θυμάτων. Αλλά αυτοί οι οποίοι οργίζονται και ενίστανται δεν προτείνουν τρόπο αντιμετώπισης των εγκληματιών της Χαμάς, απλώς προσπερνούν τη διάσταση της ισλαμικής τρομοκρατίας και αρκούνται στην καταγγελία κατά του Ισραήλ.
Είναι παράδοξο ότι με φερετζέ το Παλαιστινιακό υπερασπίζονται την πιο σκοταδιστική, απάνθρωπη, μισογυνική εκδοχή του Ισλάμ, την οποία εκφράζουν η Χαμάς και οι παρεμφερείς οργανώσεις, όπως o ISIS, αν υποθέσουμε ότι υπάρχει και light εκδοχή της συγκεκριμένης θρησκείας. Πολλοί εξ αυτών είναι εργαλειοποιημένοι ανίδεοι, οι οποίοι δεν έχουν ιδέα τι είναι αυτό που υπερασπίζονται, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η άλλη πλευρά είναι φιλανθρωπική οργάνωση. Αντιθέτως η Ελλάδα ως χώρα έχει βρεθεί απέναντι με το Ισραήλ όταν αυτό συμπορευόταν με την Τουρκία και έχει υποστεί τις συνέπειες αυτής της συμπόρευσης. Αγαθές διεθνείς δυνάμεις δεν υπάρχουν, τα πάντα λειτουργούν συγκριτικά. Οι Παλαιστίνιοι δεν είναι ευπρόσδεκτοι στα αραβικά κράτη, διότι σε όποιο κράτος βρέθηκαν το κατέστρεψαν ή το αποσταθεροποίησαν.
Ο Λίβανος από Παρίσι της Μέσης Ανατολής μετατράπηκε σε ερείπια, η Ιορδανία βρίσκεται διαρκώς υπό την απειλή αποσταθεροποίησης, η Αίγυπτος των 110.000.000 δεν θέλει ούτε μερικές εκατοντάδες Παλαιστίνιους στο έδαφός της. Η στάση του Ισραήλ απέναντί τους είναι μία ευλογοφανής δικαιολογία για τον ριζοσπαστισμό τους. Αν δεν υπήρχε το Ισραήλ, θα ήταν μετριοπαθείς; Η Χαμάς δεν νοιάζεται για το Παλαιστινιακό. Τζιχάντ κάνει. Τζιχάντ θα έκανε και χωρίς το Ισραήλ. Αυτοί οι οποίοι διαδηλώνουν για τα δικαιώματα των Παλαιστινίων γνωρίζουν τι δικαιώματα θα είχαν οι ίδιοι αν ζούσαν σε παλαιστινιακό κράτος; Προφανώς και οι Παλαιστίνιοι πρέπει να έχουν δικαιώματα. Όπως όλοι. Το ερώτημα είναι αν οι ίδιοι αναγνωρίζουν στους άλλους τα δικαιώματα τα οποία επικαλούνται. Αυτοί που υπερασπίζονται την «παλαιστινιακή υπόθεση» είναι σίγουροι για την απάντηση;
Η ανθρωπιστική ευαισθησία πρέπει να είναι αυτονόητη. Η εργαλειοποίησή της από αυτούς οι οποίοι είναι παντελώς ξένοι προς αυτή είναι η χειρότερη μορφή υπονόμευσής της.
Η αυθεντική αντίδραση εκείνων που θεωρούν ότι το Ισραήλ έχει ξεπεράσει τα όρια στην αντίδρασή του για την τρομοκρατική επίθεση της Χαμάς μοχλεύεται από την οργανωτική, χρηματοδοτική και λομπίστικη παρέμβαση συγκεκριμένων οργανώσεων, κρατών και των μυστικών υπηρεσιών τους προκειμένου να διογκωθεί το κλίμα και να προωθηθεί η ισλαμιστική ατζέντα μέσω της θυματοποίησης. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν άμαχοι, γυναίκες και παιδιά, μεταξύ των χιλιάδων θυμάτων. Αλλά αυτοί οι οποίοι οργίζονται και ενίστανται δεν προτείνουν τρόπο αντιμετώπισης των εγκληματιών της Χαμάς, απλώς προσπερνούν τη διάσταση της ισλαμικής τρομοκρατίας και αρκούνται στην καταγγελία κατά του Ισραήλ.
Είναι παράδοξο ότι με φερετζέ το Παλαιστινιακό υπερασπίζονται την πιο σκοταδιστική, απάνθρωπη, μισογυνική εκδοχή του Ισλάμ, την οποία εκφράζουν η Χαμάς και οι παρεμφερείς οργανώσεις, όπως o ISIS, αν υποθέσουμε ότι υπάρχει και light εκδοχή της συγκεκριμένης θρησκείας. Πολλοί εξ αυτών είναι εργαλειοποιημένοι ανίδεοι, οι οποίοι δεν έχουν ιδέα τι είναι αυτό που υπερασπίζονται, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η άλλη πλευρά είναι φιλανθρωπική οργάνωση. Αντιθέτως η Ελλάδα ως χώρα έχει βρεθεί απέναντι με το Ισραήλ όταν αυτό συμπορευόταν με την Τουρκία και έχει υποστεί τις συνέπειες αυτής της συμπόρευσης. Αγαθές διεθνείς δυνάμεις δεν υπάρχουν, τα πάντα λειτουργούν συγκριτικά. Οι Παλαιστίνιοι δεν είναι ευπρόσδεκτοι στα αραβικά κράτη, διότι σε όποιο κράτος βρέθηκαν το κατέστρεψαν ή το αποσταθεροποίησαν.
Ο Λίβανος από Παρίσι της Μέσης Ανατολής μετατράπηκε σε ερείπια, η Ιορδανία βρίσκεται διαρκώς υπό την απειλή αποσταθεροποίησης, η Αίγυπτος των 110.000.000 δεν θέλει ούτε μερικές εκατοντάδες Παλαιστίνιους στο έδαφός της. Η στάση του Ισραήλ απέναντί τους είναι μία ευλογοφανής δικαιολογία για τον ριζοσπαστισμό τους. Αν δεν υπήρχε το Ισραήλ, θα ήταν μετριοπαθείς; Η Χαμάς δεν νοιάζεται για το Παλαιστινιακό. Τζιχάντ κάνει. Τζιχάντ θα έκανε και χωρίς το Ισραήλ. Αυτοί οι οποίοι διαδηλώνουν για τα δικαιώματα των Παλαιστινίων γνωρίζουν τι δικαιώματα θα είχαν οι ίδιοι αν ζούσαν σε παλαιστινιακό κράτος; Προφανώς και οι Παλαιστίνιοι πρέπει να έχουν δικαιώματα. Όπως όλοι. Το ερώτημα είναι αν οι ίδιοι αναγνωρίζουν στους άλλους τα δικαιώματα τα οποία επικαλούνται. Αυτοί που υπερασπίζονται την «παλαιστινιακή υπόθεση» είναι σίγουροι για την απάντηση;
Η ανθρωπιστική ευαισθησία πρέπει να είναι αυτονόητη. Η εργαλειοποίησή της από αυτούς οι οποίοι είναι παντελώς ξένοι προς αυτή είναι η χειρότερη μορφή υπονόμευσής της.