Αντί για αμιγώς δικό μου άρθρο σήμερα επέλεξα να παραθέσω ένα κείμενο από κάποιον ο οποίος γνωρίζει την τεχνολογία, τις προεκτάσεις της και τη σχετική αγορά καλά. Για την ακρίβεια, την έχει συνδιαμορφώσει.

Πρόκειται για τον δισεκατομμυριούχο ιδρυτή της πλατφόρμας κοινωνικής δικτύωσης Telegram, Πάβελ Ντούροφ, που προχώρησε σε μία ανάρτηση με αφορμή τα γενέθλιά του. Ο λόγος που το αναδημοσιεύω είναι διότι η προειδοποίηση που απευθύνει αφορά όλους. Επίσης, επειδή και το εγχώριο πολιτικό σύστημα δείχνει να φλερτάρει με ορισμένες πτυχές της οργουελικής κατάστασης που περιγράφεται στην ανάρτηση του Ντούροφ. Την οποία μόνο οι απολύτως αποσυνδεδεμένοι από την πραγματικότητα δεν έχουν αντιληφθεί.

Ιδού. «Γίνομαι 41, αλλά δεν νιώθω πως έχω λόγο να γιορτάσω. Η γενιά μας ξεμένει από χρόνο για να σώσει το ελεύθερο διαδίκτυο που έχτισαν οι πρόγονοί μας για εμάς. Αυτό που κάποτε ήταν υπόσχεση ελεύθερης ανταλλαγής πληροφοριών μετατρέπεται στο απόλυτο εργαλείο ελέγχου. Χώρες που κάποτε ήταν ελεύθερες εισάγουν τώρα δυστοπικά μέτρα, όπως ψηφιακές ταυτότητες (Ηνωμένο Βασίλειο), διαδικτυακούς ελέγχους ηλικίας (Αυστραλία) και μαζικό σκανάρισμα ιδιωτικών μηνυμάτων (ΕΕ). Η Γερμανία καταδιώκει όποιον τολμά να επικρίνει αξιωματούχους στο διαδίκτυο.

Η Βρετανία φυλακίζει χιλιάδες ανθρώπους για τα tweets τους. Η Γαλλία ερευνά ηγετικές προσωπικότητες της τεχνολογίας που υπερασπίζονται την ελευθερία και την ιδιωτικότητα. Ένας σκοτεινός, δυστοπικός κόσμος πλησιάζει με ταχύτητα - ενώ εμείς κοιμόμαστε. Η γενιά μας κινδυνεύει να περάσει στην ιστορία ως η τελευταία που γνώρισε ελευθερίες - και η τελευταία που τις έχασε. Μας τάισαν ψέματα. Μας έκαναν να πιστέψουμε ότι ο μεγαλύτερος αγώνας της γενιάς μας είναι να καταστρέψουμε όλα όσα μας άφησαν οι πρόγονοί μας: την παράδοση, την ιδιωτικότητα, την κυριαρχία, την ελεύθερη αγορά και την ελευθερία της έκφρασης. Προδίδοντας την κληρονομιά των προγόνων μας, έχουμε μπει σε έναν δρόμο αυτοκαταστροφής - ηθικής, διανοητικής, οικονομικής και τελικά βιολογικής. Οπότε, όχι, δεν πρόκειται να γιορτάσω σήμερα. Ο χρόνος μου τελειώνει. Ο χρόνος μας τελειώνει».

Η προσπάθεια ελέγχου του διαδικτύου βασίζεται σε πραγματικές καταστάσεις κατάχρησης, παραπλάνησης (fake news), παρανομίας, εξαπάτησης και γενικά μιας σειράς δραστηριοτήτων που όντως θέτουν σε κίνδυνο τους χρήστες, ακόμα και ολόκληρες κοινωνικές ομάδες και που προφανώς πρέπει να αντιμετωπιστούν. Αλλά είναι εξίσου σαφές ότι όλα αυτά τα πραγματικά προβλήματα αποτελούν πρόσχημα για τον (όχι και τόσο) κεκαλυμμένο έλεγχο της ελευθερίας έκφρασης, τον πολιτικό περιορισμό και την επιβολή μίας ανελεύθερης ατζέντας.

Αυτό έχει γίνει αντιληπτό και τα σημάδια δυσφορίας των κοινωνιών εκδηλώνονται σε όλη τη Δύση, Ευρώπη και Αμερική, με την ενίσχυση δυνάμεων που αμφισβητούν την καθεστηκυία πολιτική τάξη, η οποία, ενώ σήπεται από τη διαφθορά και τον αμοραλισμό, επιχειρεί να ελέγξει την αντίδραση με λογοκριτικού χαρακτήρα μέτρα προκειμένου να συνεχίσει την επιβολή ενός μισάνθρωπου και πάρα φύσει σχεδίου. Είναι γνωστό ιστορικά πώς καταλήγουν αυτές οι απόπειρες.