Οι διεθνείς εξελίξεις δεν προβλέπονται ευθύγραµµες. Ειδικά στα µέτωπα της έντασης, µε πιο προβλεπτό αυτό της Ουκρανίας - Ρωσίας και πιο απρόβλεπτο εκείνο του Ισραήλ - Ιράν και της Γάζας. ∆εν µπορεί να υπάρξει λοιπόν καθησυχασµός σε καµία περίπτωση στην Ελλάδα τόσο από πλευράς κυβέρνησης και διοίκησης όσο και από πλευράς επιχειρήσεων και πολιτικών κοµµάτων της αντιπολίτευσης. Ο χρόνος που κυλά σε µια ελεγχόµενη κατάσταση έντασης θα πρέπει να αξιοποιηθεί για να προετοιµαστεί η χώρα για πιο έντονες αναταράξεις και ανατροπή προβλέψεων. Για παράδειγµα ως προς το ύψος του πληθωρισµού ή για τις επενδύσεις. Για την ακρίβεια ή για το κόστος της ενέργειας. Ακόµη και για αυτή την πορεία του προϋπολογισµού, χωρίς να µπορούµε να λάβουµε υπόψη µας την ανάγκη νέων αποζηµιώσεων από ακραία καιρικά φαινόµενα και καταστροφικές πυρκαγιές το καλοκαίρι. Το λάθος θα ήταν ακόµη και την προεκλογική περίοδο και περισσότερο έπειτα από αυτή να γίνει αποδεκτό στη δηµόσια συζήτηση στην Ελλάδα, αλλά και στον σχεδιασµό πολιτικών ή την καταγραφή παραµέτρων, ότι η κατάσταση για παράδειγµα στη ∆υτική Ασία θα παραµείνει σε ύφεση. Ή ότι οι εφοδιαστικές αλυσίδες δεν θα παρουσιάσουν αναταράξεις επιπλέον.

Αν βάλουµε σε σειρά τα ζητήµατα, είναι φανερό ότι στα θέµατα καθηµερινότητας θα πρέπει πολύ γρήγορα να εντοπισθεί αλλά και να ανασχεθεί το ζήτηµα της απληστίας της αγοράς ως προς το ποσοστό κέρδους. Να εµπεδωθεί ένα περιβάλλον κόστους ζωής ανάλογο τουλάχιστον µε τον ευρωπαϊκό µέσο όρο και σε συνάρτηση µε το επίπεδο των µέσων εισοδηµάτων στην Ελλάδα. Η φορολογική πολιτική θα πρέπει να µελετηθεί στη βάση διαφορετικών σεναρίων διεθνών κρίσεων, ούτως ώστε ειδικά στο πεδίο της έµµεσης φορολογίας να µην προκύψουν αιφνιδιασµοί. Μπορεί να έχουµε ως δεδοµένη την κυβερνητική σταθερότητα µέχρι τον Ιούνιο του 2027 ή να είναι σαφής ο γεωπολιτικός προσανατολισµός µας µε την πλευρά της ∆ύσης, αλλά είµαστε πολύ µακριά από την έννοια της ενιαίας ∆ύσης, όπως είµαστε σε πολύ προβληµατική κατάσταση ως προς τον προσανατολισµό της Ευρώπης προς µια πιο αυτοδύναµη πορεία ή µια µεγαλύτερη εµβάθυνση µε τις ΗΠΑ και τον ατλαντικό προσανατολισµό. Οι περιφερειακοί µας σύµµαχοι -όχι µόνο το Ισραήλ- δοκιµάζονται σε πολέµους ή συσχετισµούς πιέσεων και η Ελλάδα δεν είναι συνηθισµένη στη δυναµική διπλωµατία του ρεαλισµού, µένοντας τις περισσότερες φορές στην ιστορία της σε µακροχρόνια αµηχανία και διακηρύξεις αρχών που δεν καλύπτουν την πραγµατικότητα. Σε πρακτικό επίπεδο η ψήφος µας στις ευρωεκλογές γίνεται πολύ σηµαντική, µε δεδοµένο ότι χρειαζόµαστε µια ισχυρή και συγκροτηµένη ελληνική οµάδα βουλευτών, σε όλες τις πτέρυγες του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, µε εθνική αντίληψη και όχι κοµµατική, γιατί την επόµενη πενταετία θα προκύψουν οι νέοι όροι της ευρωπαϊκής συνοχής. Έτσι, ας ελπίσουµε ότι η ψηφοφορία και η σταυροδοσία θα προκρίνει τους καταλληλότερους ευρωβουλευτές και µετά τις εκλογές θα υπάρξουν κοινές συνεδριάσεις των κοµµάτων σε εθνικό επίπεδο ώστε να προκριθούν πολιτικές εθνικού συµφέροντος -και όχι κοµµατικού πατριωτισµού- σε κρίσιµα και δοµικά ζητήµατα.

Στο πεδίο της κυβέρνησης είναι στη διάθεση του πρωθυπουργού κ. Μητσοτάκη να αναδιατάξει την κυβέρνησή του και να συγκροτήσει τις επιτελικές του οµάδες, ούτως ώστε ό,τι προκύψει να µπορεί να αντιµετωπιστεί ως διαχείριση κρίσης µε τον καλύτερο τρόπο, χωρίς να υπάρξουν καθοριστικές εµπλοκές στη διακηρυγµένη εθνική στρατηγική. Κρίσιµο θα είναι στον οικονοµικό και επιχειρηµατικό τοµέα να πυκνώσουν οι επαφές και οι συζητήσεις µεταξύ πολιτικών και επιχειρηµατιών όλων των επιπέδων, ενώ σηµαντικό ρόλο θα πρέπει να έχει η Τράπεζα της Ελλάδας στον συντονισµό όλων µε το εγχώριο τραπεζικό σύστηµα που ούτως ή άλλως διεθνοποιείται. Επίσης η κεφαλαιαγορά της Ελλάδας υπόκειται στις συζητήσεις στο ευρωπαϊκό πεδίο για την επόµενη µέρα. Εν ολίγοις η συγκυρία δεν ευνοεί τους… ανέµελους.