Aκόµη και εκκλησιαστικοί κύκλοι µε διπλωµατική εµπειρία ένιωσαν αιφνιδιασµένοι, µε τη θετική έννοια, για την προτεραιότητα της νέας πρέσβη των ΗΠΑ, Κίµπερλι Γκιλφόιλ, από τις πρώτες ηµέρες της θητείας της στην Αθήνα να επισκεφθεί την Αρχιεπισκοπή Αθηνών και µάλιστα στην έδρα της. Ο στόχος ήταν σαφής. Να συζητήσει µε τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυµο, προχωρώντας µάλιστα και σε εντυπωσιακά θετικές δηλώσεις τόσο για τον ίδιο όσο και για την Ορθόδοξη Ελλαδική Εκκλησία. Αυτή είναι µια καινούργια στάση από την πλευρά της αµερικανικής διπλωµατικής αποστολής, που συνδέεται και µε το γεγονός ότι µόλις βρέθηκε στην Ελλάδα ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ κ. Ρήγας έσπευσε να µεταβεί στο Άγιον Όρος, ανταποκρινόµενος στην πρόσκληση του διοικητή κ. Στεφανή, ο οποίος µάλιστα άδραξε την ευκαιρία πρόσκλησης στην περίπτωση που ο πρόεδρος Τραµπ βρεθεί στη χώρα µας να επισκεφθεί και την «Κιβωτό της Παναγιάς». Είναι µάλιστα πολύ ενδιαφέρον ότι ο αναπληρωτής υπουργός των Εξωτερικών των ΗΠΑ βρέθηκε στο πλευρό του πρωθυπουργού και της ελληνικής αποστολής στην τελετή εγκατάστασης του νέου Αρχιεπισκόπου στη Μονή Σινά, µε ό,τι αυτό σηµατοδοτεί για τη σηµασία που δίνει η Ουάσινγκτον στην Ορθόδοξη Εκκλησία που είναι συνδεδεµένη µε την Ελλάδα.

Ουσιαστικά η πρέσβης Γκιλφόιλ, έχοντας ως κλίµα και τη στενή σχέση που έχουν οι οµογενείς µας στην Αµερική µε την Εκκλησία, έδειξε ότι η σχέση Ελλάδας και ΗΠΑ δεν θα εξαιρέσει το εκκλησιαστικό πεδίο από την ατζέντα των προτεραιοτήτων. Το γεγονός µάλιστα ότι η νέα πρέσβης είναι καθολική στο θρησκευτικό δόγµα προφανώς διευκολύνει µια εποικοδοµητική εξέλιξη επαφών µε την Ελλαδική Εκκλησία αλλά και το ποίµνιο γενικά, όπου οι ορθόδοξοι είναι συνηθισµένοι σε πολλές περιοχές αλλά και σε κεντρικό επίπεδο να έχουν ώσµωση µε τους καθολικούς περισσότερο από όλα τα άλλα χριστιανικά δόγµατα. Πέραν αυτών, στο καθαρά διπλωµατικό επίπεδο είναι γνωστό το αίτηµα τόσο των Αµερικανών όσο και των αξιωµατούχων του Ισραήλ για την ανάληψη από την Ελλάδα πρωτοβουλιών για την ασφάλεια και την οργάνωση των χριστιανικών κοινοτήτων των Ρωµιών αλλά και των ελληνορθόδοξων τόσο στον Λίβανο και στην Αφρική όσο και στην Εγγύς Ανατολή, µε έµφαση στις ταραχώδεις περιοχές της Συρίας. Η Ελλάδα ως επίκεντρο της ορθόδοξης πίστης και παράδοσης είναι γνωστό ότι τυγχάνει ιδιαίτερου σεβασµού ακόµη και από τη Ρωσία, άσχετα µε το γεγονός ότι σε κάθε ευκαιρία η Μόσχα επιχειρεί εισοδισµό και έλεγχο µέρους των µονών ή στις σκήτες στο Άγιον Όρος. Η Ελλαδική Εκκλησία ταυτόχρονα στη βάση της Αρχιεπισκοπής Αθηνών και Πάσης Ελλάδος µπορεί να έχει ενεργό ρόλο στην εκκλησιαστική διπλωµατία, όσον αφορά τη στήριξη των λεγόµενων ιστορικών Πατριαρχείων στην Ανατολή. Ουσιαστικά ο λόγος για το Αντιοχείας, το Ιεροσολύµων και το Αλεξανδρείας.

Η κρατική δοµή του εθνικού κράτους των Ελλήνων διατηρεί πολύ ισχυρότερη επιδραστική δυνατότητα στην ανάκαµψη των Πατριαρχείων αυτών αλλά και στην ανάσχεση του Πατριαρχείου Μόσχας, στον επεκτατισµό που επιχειρεί υποστηριζόµενο από τις κρατικές δοµές της Ρωσίας αλλά και τις µυστικές υπηρεσίες της στα Πατριαρχεία αυτά και τον κλήρο που υπηρετεί σε αυτά. Φυσικά η Ελλαδική Εκκλησία έχει άµεση σχέση και πνευµατική επαφή µε το Οικουµενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινούπολης, το οποίο στηρίζει µε έµπρακτο τρόπο η Ουάσινγκτον ακόµη και στο επίπεδο Λευκού Οίκου, όπως διεφάνη από την επίσηµη επίσκεψη του Πατριάρχη Βαρθολοµαίου αλλά και τη µεσολάβηση του ίδιου του προέδρου Τραµπ στον Ταγίπ Ερντογάν ως προς το θέµα της Σχολής της Χάλκης. Η ευκαιρία για την Ελλαδική Εκκλησία, η οποία είναι επί της ουσίας µια εθνική Εκκλησία, είναι ότι συνδέεται άµεσα µε το ελληνικό κράτος, ενώ το Πατριαρχείο Κωνσταντινούπολης εκ της θέσεώς του είναι αναγκασµένο να διατηρεί συνεχείς ισορροπίες µε την τουρκική διοίκηση. Είναι δεδοµένο δηλαδή ότι η εκκλησιαστική διπλωµατία είναι ένα πεδίο όπου η Ελλάδα καλείται να έχει µεγαλύτερη συµµετοχή από ό,τι έχει συνηθίσει στη διεθνή πρακτική της.

Δημοσιεύθηκε στην Κυριακάτικη Απογευματινή