Το χειρότερο είναι, ότι πορευόμαστε προς τις κάλπες του δημοψηφίσματος σε ένα άθλιο κλίμα φόβου, πολιτικών παθών και εθνικού διχασμού. Για άλλη μια φορά ενώπιον εθνικών κινδύνων πρώτου μεγέθους, τα  κόμματα κάνουν ό,τι το δυνατόν για να  προβάλλουν το καθένα τις δικές του «αλήθειες» και να ενοχοποιούν τους αντιπάλου τους στα μάτια των πολιτών.  Ασπρο-μαύρο και σ ‘όποιον αρέσει…

Τώρα, η δύστυχη χώρα μας περιμένει το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος προκειμένου να γίνει στη συνέχεια…. Τι ακριβώς;

Αυτό το απλό  πλην τεράστιο ερώτημα δεν απαντάται. Γενικότητες, αερολογίες, συναισθηματισμοί, δυσνόητες προφητείες, «καταγγελίες». Σύγχυση  μεγάλη στην κοινωνία. Και αναμονή… «εξελίξεων». Σχέδιο πορείας για τη χώρα, κανένα. Ο πολιτικός κόσμος πλατσουρίζει στα ρηχά. Και δικαιολογημένα η κοινωνία τρομάζει. Τα πράγματα είναι ήδη τόσο άσχημα, και είναι τόσο άσχημες οι προβλέψεις για το αύριο, ώστε ίσως να μην είναι πλέον τόσο μακριά ή ώρα για μία επιχείρηση εθνικής ανασυγκρότησης. Όχι με πολιτικούς νάνους, εννοείται .