Με την  άσκηση μίας πολιτικής όπως  αυτή  της «διαρκούς  λιτότητας» και  μάλιστα  με εκτελεστή της ,τον τρομερό  κ. Ιωάννη Στουρνάρα  δεν είναι καθόλου περίεργο, ότι και μέσα στα δύο κόμματα της συγκυβέρνησης γίνεται  τόσο συχνά το «έλα να δεις». Βουλευτές και στελέχη μεταφέρουν στις ηγεσίες τους τα άγχη και την οργή των πολιτών, αλλά και το δικό τους ,ο καθένας ,γιατί είναι  πλέον ιδιαίτερα αυξημένος ο κίνδυνος ενός πολιτικού αφανισμού τους προσεχώς ,στις μάχες της κάλπης. Είναι, λοιπόν, όντως δύσκολο για τις ηγεσίες  το «κουμάντο» στα δύο κόμματα ,αλλά το πρόβλημα είναι φυσικό και αναμενόμενο.

Το μεγάλο ζήτημα ,όμως, είναι αλλού. Και έχει να κάνει με τη διαπίστωση, ότι σε μια  δραματική στιγμή για τη μεταπολεμική  Ελλάδα το πολιτικό προσωπικό του τόπου κινείται σ ένα απολύτως αντι-παραγωγικό  κλίμα διχασμού ,που υπόσχεται μόνο  άσχημες «περιπέτειες». Κομματικοί  εγωϊσμοί ,εύκολα λόγια και «κριτικές» ,πρόχειρα και κακόπιστα «επιχειρήματα» και άγονες αντιπαραθέσεις για τηλε-ψυχαγωγική κατανάλωση ,ανοησίες ,φανατισμοί και «καταγγελίες» ακυρώνουν κάθε προοπτική για πολιτική συνεννόηση σε μία  ελάχιστη έστω βάση ,για μία σοβαρή πολιτική αντιμετώπιση των τεράστιων εθνικών προβλημάτων  στη συνέχεια. Αν αυτό δεν αλλάξει ,το 2014 θα είναι μία χρονιά νέων δραματικών προβλημάτων