Η µέρα ευρωεκλογών σήµερα. Με τις Ελληνίδες και τους Ελληνες να πηγαίνουν στις κάλπες, γνωρίζοντας πως µε τη συµµετοχή τους σ’ αυτό που αποτελεί την κορωνίδα της ∆ηµοκρατίας αποφασίζουν για το µέλλον της Ελλάδας µέσα στην Ευρώπη. Οσο µεγαλύτερη είναι η δύναµη που θα δώσουν στη Νέα ∆ηµοκρατία τόσο πιο ισχυρή και ενιαία θα είναι η φωνή της Ελλάδας όχι µόνο µέσα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, αλλά και µέσα στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόµµα, που αποτελεί τη µεγαλύτερη ευρωπαϊκή πολιτική οικογένεια. Γνωρίζουν επίσης πως η ψήφος διαµαρτυρίας οδηγεί σε κόµµατα διαµαρτυρίας, τα οποία δεν γνωρίζουν να κάνουν τίποτε άλλο από το να... διαµαρτύρονται.

Αλλά εδώ που βρισκόµαστε, µε τρεις ενεργούς πολέµους στην περιοχή µας και µεγάλη µεταναστευτική πίεση -και λόγω της κλιµατικής αλλαγής,- το µόνο που δεν χρειαζόµαστε είναι η διαµαρτυρία. Χρειαζόµαστε αποφάσεις Κρίσιµες αποφάσεις από τις οποίες θα κριθεί το µέλλον της πατρίδας µας για τα επόµενα πέντε χρόνια. Και αυτές δεν µπορούν να τις πάρουν κόµµατα που απλά φωνασκούν και καταγγέλλουν.

Αποφάσεις για την οικονοµία, που ακριβώς λόγω της έκρυθµης γεωπολιτικής κατάστασης είναι βέβαιο ότι θα χρειαστεί ενισχύσεις. Για την ακρίβεια, που αποτελεί πρόβληµα για όλη την Ευρώπη και όχι ελληνικό φαινόµενο. Για τον αγροτικό τοµέα, που αντιµετωπίζει σοβαρότατα προβλήµατα λόγω της ανοµβρίας, των πληµµυρών, του καύσωνα και γενικά της κλιµατικής αλλαγής. Σε πολλές περιοχές του πλανήτη υπάρχει επισιτιστική κρίση και η Ευρώπη καλείται να εξασφαλίσει τη διατροφική της ασφάλεια.

Αποφάσεις για τη µετανάστευση, καθώς υπολογίζεται πως πάνω από 75 εκατ. άνθρωποι είναι αυτή τη στιγµή εσωτερικά εκτοπισµένοι λόγω πολέµων και κλιµατικής κρίσης και πλέον πρέπει να ληφθούν σοβαρές αποφάσεις για την ενίσχυση αυτών των χωρών και των οικονοµιών τους. Για την κοινή ευρωπαϊκή άµυνα, που πλέον είναι περισσότερο αναγκαία από ποτέ.

Με λίγα λόγια, για να περιφρουρήσουµε την ίδια µας τη ζωή και τον ευρωπαϊκό τρόπο ζωής, µέσα σε ένα εξαιρετικά απειλητικό διεθνές περιβάλλον. Οι καιροί είναι δύσκολοι, επικίνδυνοι, όλα µοιάζουν να κρέµονται από µια κλωστή. Σε τέτοιες εποχές δεν χωρούν ο ρηχός λόγος, ο λαϊκισµός, οι υποσχέσεις που είχαν ξαναδοθεί και δεν πραγµατοποιήθηκαν ποτέ, η ρητορική του µίσους και της δηµαγωγίας, το γινάτι. Σε τέτοιες εποχές χρειαζόµαστε στην Ελλάδα και στην Ευρώπη δυνατές και ψύχραιµες φωνές, που θα ενώνουν και δεν θα διαιρούν.

Η Ευρώπη είναι η ασπίδα των λαών της. Για την ευηµερία τους, τη συνεννόηση, την ειρηνική επίλυση των διαφορών, την αντιµετώπιση του αναθεωρητισµού, του εξτρεµισµού, την ενίσχυση αυτής της συµµαχίας µακριά από τα παραληρήµατα των δύο άκρων. Οι εκλογές είναι ευρωπαϊκές. ∆εν είναι εθνικές, αλλά η κάλπη είναι εθνική. Είναι εύκολο να µοιράζεις υποσχέσεις όταν γνωρίζεις ότι δεν θα χρειαστεί να τις πραγµατοποιήσεις.

Το χειρότερο για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι σε όλη την προεκλογική περίοδο χρησιµοποίησε τον ίδιο καταγγελτικό λόγο και µοίραζε τις ίδιες υποσχέσεις που είχε µοιράσει και το 2014. Μετά το περίφηµο «πρόγραµµα Θεσσαλονίκης» (ζήσαµε στο πετσί µας πού τελικά οδήγησε), εµφανίστηκαν µε ένα πρόγραµµα άνω των 45 δισ. ευρώ. Και µε την ίδια ρητορική περί χρηµατοδότησης, η οποία δεν βρέθηκε τότε ούτε θα βρεθεί τώρα... ∆ηλαδή, αξιοπιστία µηδέν!

Δημοσιεύτηκε στην Κυριακάτικη Απογευματινή