Με αφορμή την απόφαση του υπουργού Υγείας Βασίλη Κικίλια να αποσύρει την πρότασή του για τον νέο διοικητή της 3ης Υγειονομικής Περιφέρειας (ΥΠΕ) Κεντρικής Μακεδονίας Γιώργο Τοπαλίδη, ευθύς μόλις διαπιστώθηκε ότι ο τελευταίος είχε καταθέσει ψευδές βιογραφικό, αναρωτήθηκαν πολλοί πως είναι δυνατόν ο ισχύων νόμος για την επιλογή των διοικητών ΥΠΕ της χώρας μας να θεωρεί ως απαιτούμενο προσόν την κατοχή απολυτήριου Λυκείου και όχι την κατοχή κάποιου τίτλου σπουδών τριτοβάθμιου εκπαιδευτικού ιδρύματος.

Είναι, όμως, δυνατόν να θεωρείται το απολυτήριο Λυκείου το απαραίτητο προσόν για να επιλεγεί κανείς στη θέση του διοικητή ΥΠΕ, καθώς ο θεσμός των ΥΠΕ αποτελεί παρωχημένη και απαξιωμένη κατάσταση στο εσωτερικό του δημοσίου συστήματος Υγείας της χώρας μας.
Όταν ο πρώην υπουργός Υγείας Αλέκος Παπαδόπουλος είχε θεσμοθετήσει τα Περιφερειακά Συστήματα Υγείας (ΠΕΣΥ) ο σχεδιασμός ήταν η μεσομακροπρόθεσμη μετατροπή των ΠΕΣΥ σε αυτόνομα περιφερειακά συστήματα Υγείας, οι διοικητές των οποίων θα απολάμβαναν των αρμοδιοτήτων και του κύρους ενός «μικρού υπουργού Υγείας» στην περιφέρειά τους.

Το όνομα των ΠΕΣΥ άλλαξε έκτοτε πολλές φορές, η ουσία, όμως, παρέμεινε η ίδια.
Οι διοικητές των ΥΠΕ δεν αποτελούν – κάθε άλλο, μάλιστα – «μικρούς υπουργούς Υγείας», αλλά απλώς «μικρούς υπαλλήλους του υπουργείου Υγείας», τόσο μικρούς, που για να προχωρήσουν σε κάποια απόφασή τους προηγείται, τις περισσότερες φορές, κάποια αντίστοιχη εντολή εκ μέρους της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Υγείας.

Δεν είναι περίεργο να απαιτείται το πολύ ένα απολυτήριο Λυκείου για να καταλάβει κανείς θέση διοικητή ΥΠΕ, λοιπόν, καθώς θα ήταν ένα απλό οξύμωρο σχήμα μία πιθανή απαίτηση για πτυχίο ΑΕΙ, μεταπτυχιακούς τίτλους και κατοχή διδακτορικού διπλώματος για να καταλάβει κανείς μία θέση υπαλληλική, σε σχέση με την πολιτική ηγεσία του υπουργείου Υγείας.

Συνεπώς, οι επτά ΥΠΕ της χώρας μας ή θα προχωρήσουν γοργά για να μετεξελιχθούν σε επτά αυτόνομα συστήματα Υγείας, τα οποία θα λειτουργούν σχετικώς αυτεξούσια και υπό την εποπτεία του υπουργείου Υγείας, ή πρέπει να προχωρήσουν το ίδιο γοργά προς την οριστική και αμετάκλητη κατάργησή τους, καθώς πρόκειται για ένα διοικητικό σχήμα ημιτελές, στη μέση του δρόμου, το οποίο δεν έχει καταγράψει μέχρι στιγμής την παραμικρή αναγκαιότητα για την παράταση της παρουσίας του στο δημόσιο σύστημα Υγείας της χώρας μας.